Giobbe 39
1 Sai tu quando le capre selvagge delle rocce figliano? Hai tu osservato quando le cerve partoriscono?
Штий ту кынд ышь фак капреле сэлбатиче пуий? Везь ту пе чербоайче кынд фатэ?
2 Conti tu i mesi della lor pregnanza e sai tu il momento in cui debbono sgravarsi?
Нумерь ту луниле ын каре сунт ынсэрчинате ши куношть ту время кынд наск?
3 S’accosciano, fanno i lor piccini, e son tosto liberate dalle loro doglie;
Еле се плякэ, фатэ пуий ши скапэ юте де дурериле лор.
4 i lor piccini si fanno forti, crescono all’aperto, se ne vanno, e non tornan più alle madri.
Пуий лор принд влагэ ши креск суб черул слобод; плякэ ши ну се май ынторк ла еле.
5 Chi manda libero l’onàgro, e chi scioglie i legami all’asino salvatico,
Чине а лэсат слобод мэгарул сэлбатик, избэвинду-л де орьче легэтурэ?
6 al quale ho dato per dimora il deserto, e la terra salata per abitazione?
Й-ам дат ка локуинцэ пустиул ши пэмынтул сэрак ка локаш.
7 Egli si beffa del frastuono della città, e non ode grida di padrone.
Ел рыде де зарва четэцилор ши н-ауде стригэтеле стэпынулуй каре-л мынэ.
8 Batte le montagne della sua pastura, e va in traccia d’ogni filo di verde.
Стрэбате мунций ка сэ-шь гэсяскэ храна ши умблэ дупэ тот че есте верде.
9 Il bufalo vorrà egli servirti o passar la notte presso alla tua mangiatoia?
Вря биволул сэлбатик сэ фие ын служба та? Ши стэ ел ноаптя ла есля та?
10 Legherai tu il bufalo con una corda perché faccia il solco? erpicherà egli le valli dietro a te?
Ыл поць лега ту ку о фуние ка сэ трагэ о браздэ? Мерӂе ел дупэ тине ка сэ грэпезе булгэрий дин вэй?
11 Ti fiderai di lui perché la sua forza è grande? Lascerai a lui il tuo lavoro?
Те ынкрезь ту ын ел пентру кэ путеря луй есте маре? Ши-й лашь ту грижа лукрэрилор тале?
12 Conterai su lui perché ti porti a casa la raccolta e ti ammonti il grano sull’aia?
Те лашь ту пе ел пентру кэратул роаделор тале, ка сэ ле стрынгэ ын ария та?
13 Lo struzzo batte allegramente l’ali; ma le penne e le piume di lui son esse pietose?
Арипа струцулуй бате ку веселие, де-ай зиче кэ есте арипа ши пенишул берзей.
14 No, poich’egli abbandona sulla terra le proprie uova e le lascia scaldar sopra la sabbia.
Дар струцоайка ышь ынкрединцязэ пэмынтулуй оуэле ши ле ласэ сэ се ынкэлзяскэ ын нисип.
15 Egli dimentica che un piede le potrà schiacciare, e che le bestie dei campi le potran calpestare.
Еа уйтэ кэ пичорул ле поате стриви, кэ о фярэ де кымп ле поате кэлка ын пичоаре.
16 Tratta duramente i suoi piccini, quasi non fosser suoi; la sua fatica sarà vana, ma ciò non lo turba,
Есте аспрэ ку пуий сэй, де паркэ нич н-ар фи ай ей. Кэ с-а трудит деӂяба, ну-й пасэ ничдекум!
17 ché Iddio l’ha privato di sapienza, e non gli ha impartito intelligenza.
Кэч Думнезеу ну й-а дат ынцелепчуне ши ну й-а фэкут парте де причепере.
18 Ma quando si leva e piglia lo slancio, si beffa del cavallo e di chi lo cavalca.
Кынд се скоалэ ши порнеште, рыде де кал ши де кэлэрецул луй.
19 Sei tu che dài al cavallo il coraggio? che gli vesti il collo d’una fremente criniera?
Ту дай путере калулуй ши-й ымбрачь гытул ку о коамэ че фылфые?
20 Sei tu che lo fai saltar come la locusta? Il fiero suo nitrito incute spavento.
Ту-л фачь сэ сарэ ка лэкуста? Некезатул луй путерник рэспындеште гроаза.
21 Raspa la terra nella valle ed esulta della sua forza; si slancia incontro alle armi.
Скурмэ пэмынтул ши, мындру де путеря луй, се арункэ асупра челор ынармаць;
22 Della paura si ride, non trema, non indietreggia davanti alla spada.
ышь бате жок де фрикэ, ну се теме ши ну се дэ ынапой динаинтя сабией.
23 Gli risuona addosso il turcasso, la folgorante lancia e il dardo.
Зэнгэнеште толба ку сэӂець пе ел, сулица ши ланчя стрэлуческ,
24 Con fremente furia divora la terra. Non sta più fermo quando suona la tromba.
фербе де априндере, мэнынкэ пэмынтул, н-аре астымпэр кынд рэсунэ трымбица.
25 Com’ode lo squillo, dice: Aha! e fiuta da lontano la battaglia, la voce tonante dei capi, e il grido di guerra.
Ла сунетул трымбицей паркэ зиче: ‘Ынаинте!’ Де департе мироасе бэтэлия, гласул ка де тунет ал кэпетениилор ши стригэтеле де луптэ.
26 E’ l’intelligenza tua che allo sparviere fa spiccare il volo e spiegar l’ali verso mezzogiorno?
Оаре прин причеперя та ышь я улиул зборул ши ышь ынтинде арипиле спре мязэзи?
27 E’ forse al tuo comando che l’aquila si leva in alto e fa il suo nido nei luoghi elevati?
Оаре дин порунка та се ыналцэ вултурул ши ышь ашазэ куйбул пе ынэлцимь?
28 Abita nelle rocce e vi pernotta; sta sulla punta delle rupi, sulle vette scoscese;
Ел локуеште ын стынчь, аколо ышь аре локуинца, пе вырфул зимцат ал стынчилор ши пе вырфул мунцилор.
29 di là spia la preda, e i suoi occhi miran lontano.
Де аколо дескоперэ ел прада ши ышь куфундэ привириле ын депэртаре дупэ еа.
30 I suoi piccini s’abbeveran di sangue, e dove son de’ corpi morti, ivi ella si trova”.
Пуий луй ый бяу сынӂеле; ши аколо унде сунт хойтурь, аколо-й ши вултурул.”
