Giobbe 21
1 Allora Giobbe rispose e disse:
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 “Porgete bene ascolto alle mie parole, e sia questa la consolazione che mi date.
„Аскултаць, аскултаць кувинтеле меле, даци-мь мэкар ачастэ мынгыере.
3 Sopportatemi, lasciate ch’io parli, e quando avrò parlato tu mi potrai deridere.
Лэсаци-мэ сэ ворбеск, вэ рог, ши, дупэ че вой ворби, вець путя сэ вэ батець жок.
4 Mi lagno io forse d’un uomo? E come farei a non perder la pazienza?
Оаре ымпотрива унуй ом се ындряптэ плынӂеря мя? Ши пентру че н-аш фи нерэбдэтор?
5 Guardatemi, stupite, e mettetevi la mano sulla bocca.
Привици-мэ, мираци-вэ ши пунець мына ла гурэ.
6 Quando ci penso, ne sono smarrito, e la mia carne e presa da raccapriccio.
Кынд мэ гындеск, мэ ынспэймынт ши ун тремур ымь апукэ тот трупул:
7 Perché mai vivono gli empi? Perché arrivano alla vecchiaia ed anche crescon di forze?
Пентру че трэеск чей рэй? Пентру че ый везь ымбэтрынинд ши споринд ын путере?
8 La loro progenie prospera, sotto ai loro sguardi, intorno ad essi, e i lor rampolli fioriscon sotto gli occhi loro.
Сэмынца лор се ынтэреште ку ей ши ын фаца лор, одраслеле лор пропэшеск суб окий лор.
9 La loro casa è in pace, al sicuro da spaventi, e la verga di Dio non li colpisce.
Ын каселе лор домнеште пачя, фэрэ умбрэ де фрикэ; нуяуа луй Думнезеу ну вине сэ-й ловяскэ.
10 Il loro toro monta e non falla, la loro vacca figlia senz’abortire.
Таурий лор сунт плинь де влагэ ши прэситорь, жунканеле лор зэмислеск ши ну ляпэдэ.
11 Mandan fuori come un gregge i loro piccini, e i loro figliuoli saltano e ballano.
Ышь ласэ копиий сэ се ымпрэштие ка ниште ой, ши копиий се збенгуе ын журул лор.
12 Cantano a suon di timpano e di cetra, e si rallegrano al suon della zampogna.
Кынтэ ку сунет де тобэ ши де харпэ, се десфэтязэ ку сунете де кавал.
Ышь петрек зилеле ын феричире ши се кобоарэ ынтр-о клипэ ын Локуинца морцилор. (Sheol h7585)
14 Eppure, diceano a Dio: “Ritirati da noi! Noi non ci curiamo di conoscer le tue vie!
Ши тотушь зичяу луй Думнезеу: ‘Плякэ де ла ной. Ну воим сэ куноаштем кэиле Тале.
15 Che è l’Onnipotente perché lo serviamo? che guadagneremo a pregarlo?”
Че есте Чел Атотпутерник, ка сэ-Й служим? Че вом кыштига дакэ-Й вом ынэлца ругэчунь?’
16 Ecco, non hanno essi in mano la loro felicita? (lungi da me il consiglio degli empi!)
Че, ну сунт ей ын стэпыниря феричирий? – Департе де мине сфатул челор рэй! –
17 Quando avvien mai che la lucerna degli empi si spenga, che piombi loro addosso la ruina, e che Dio, nella sua ira, li retribuisca di pene?
Дар де мулте орь се ынтымплэ сэ ли се стингэ кандела, сэ винэ сэрэчия песте ей, сэ ле дя ши лор Думнезеу партя лор де дурерь ын мыния Луй,
18 Quando son essi mai come paglia al vento, come pula portata via dall’uragano?
сэ фие ка паюл луат де вынт, ка плява луатэ де выртеж?
19 “Iddio”, mi dite, “serba castigo pei figli dell’empio”. Ma punisca lui stesso! che lo senta lui,
Вець зиче кэ пентру фиий Сэй пэстрязэ Думнезеу педяпса. Дар пе ел, пе нелеӂюит, ар требуи сэ-л педепсяскэ Думнезеу, ка сэ симтэ;
20 che vegga con gli occhi propri la sua ruina, e beva egli stesso l’ira dell’Onnipotente!
ел ар требуи сэ-шь вадэ нимичиря, ел ар требуи сэ бя мыния Челуй Атотпутерник.
21 E che importa all’empio della sua famiglia dopo di lui, quando il numero dei suoi mesi e ormai compiuto?
Кэч че-й пасэ луй че ва фи де каса луй дупэ ел, кынд нумэрул лунилор и с-а ымплинит?
22 S’insegnerà forse a Dio la scienza? a lui che giudica quelli di lassù?
Оаре пе Думнезеу Ыл вом ынвэца минте, пе Ел, каре кырмуеште духуриле черешть?
23 L’uno muore in mezzo al suo benessere, quand’è pienamente tranquillo e felice,
Унул моаре ын мижлокул пропэширий, пэчий ши феричирий,
24 ha i secchi pieni di latte, e fresco il midollo dell’ossa.
ку коапселе ынкэркате де грэсиме ши мэдува оаселор плинэ де сук.
25 L’altro muore con l’amarezza nell’anima, senz’aver mai gustato il bene.
Алтул моаре ку амэрэчуня ын суфлет, фэрэ сэ се фи букурат де врео феричире,
26 Ambedue giacciono ugualmente nella polvere, e i vermi li ricoprono.
ши амындой адорм ын цэрынэ, амындой сунт мынкаць де вермь.
27 Ah! li conosco i vostri pensieri, e i piani che formate per abbattermi!
Штиу еу бине каре сунт гындуриле воастре, че жудекэць недрепте ростиць асупра мя.
28 Voi dite: “E dov’è la casa del prepotente? dov’è la tenda che albergava gli empi?”
Вой зичець: ‘Унде есте каса апэсэторулуй? Унде есте кортул ын каре локуяу нелеӂюиций?’
29 Non avete dunque interrogato quelli che hanno viaggiato? Voi non vorrete negare quello che attestano;
Дар, че, н-аць ынтребат пе кэлэторь ши ну штиць че историсеск ей?
30 che, cioè, il malvagio è risparmiato nel dì della ruina, che nel giorno dell’ira egli sfugge.
Кум, ын зиуа ненорочирий, чел рэу есте круцат ши, ын зиуа мынией, ел скапэ.
31 Chi gli rimprovera in faccia la sua condotta? Chi gli rende quel che ha fatto?
Чине ыл мустрэ ын фацэ пентру пуртаря луй? Чине ый рэсплэтеште тот че а фэкут?
32 Egli è portato alla sepoltura con onore, e veglia egli stesso sulla sua tomba.
Есте дус ла гроапэ ши и се пуне о стражэ ла мормынт.
33 Lievi sono a lui le zolle della valle; dopo, tutta la gente segue le sue orme; e, anche prima, una folla immensa fu come lui.
Булгэрий дин вале ый сунт май ушорь, кэч тоць оамений мерг дупэ ел ши о мулциме ый мерӂе ынаинте.
34 Perché dunque m’offrite consolazioni vane? Delle vostre risposte altro non resta che falsità”.
Пентру че дар ымь даць мынгыерь дешарте? Че май рэмыне дин рэспунсуриле воастре декыт викление?”
