Giobbe 15

1 Allora Elifaz di Teman rispose e disse:

Елифаз дин Теман а луат кувынтул ши а зис:

2 “Il savio risponde egli con vana scienza? si gonfia egli il petto di vento?

„Се каде сэ дя ынцелептул ка рэспунс ынцелепчуне дешартэ? Сау сэ-шь умфле пептул ку вынт де рэсэрит?

3 Si difende egli con ciarle inutili e con parole che non giovan nulla?

Сэ се апере прин кувинте каре н-ажутэ ла нимик ши прин кувынтэрь каре ну служеск ла нимик?

4 Tu, poi, distruggi il timor di Dio, menomi il rispetto religioso che gli è dovuto.

Ту нимичешть кяр ши фрика де Думнезеу, нимичешть орьче симцире де евлавие фацэ де Думнезеу.

5 La tua iniquità ti detta le parole, e adoperi il linguaggio degli astuti.

Нелеӂюиря та ыць кырмуеште гура ши ымпрумуць ворбиря оаменилор виклень.

6 Non io, la tua bocca stessa ti condanna; le tue labbra stesse depongono contro a te.

Ну еу, чи гура та те осындеште, бузеле тале мэртурисеск ымпотрива та.

7 Sei tu il primo uomo che nacque? Fosti tu formato prima de’ monti?

Ту ешть омул каре с-а нэскут ынтый? Те-ай нэскут ту ынаинтя дялурилор?

8 Hai tu sentito quel che s’è detto nel Consiglio di Dio? Hai tu fatto incetta della sapienza per te solo?

Ай фост ту ла сфатуриле луй Думнезеу ши ай сорбит дин еле ынцелепчуне пентру тине?

9 Che sai tu che noi non sappiamo? Che conoscenza hai tu che non sia pur nostra?

Че штий ту ши сэ ну штим ши ной? Че куноштинцэ ай ту пе каре сэ н-о авем ши ной?

10 Ci son fra noi degli uomini canuti ed anche de’ vecchi più attempati di tuo padre.

Ынтре ной сунт перь албь, бэтрынь, оамень май ынзилиць декыт татэл тэу.

11 Fai tu sì poco caso delle consolazioni di Dio e delle dolci parole che t’abbiam rivolte?

Пуцин лукру сунт мынгыериле луй Думнезеу пентру тине ши кувинтеле каре-ць ворбеск атыт де блынд…?

12 Dove ti trascina il cuore, e che voglion dire codeste torve occhiate?

Ынкотро те траӂе инима ши че ынсямнэ ачастэ привире цинтэ а окилор тэй?

13 Come! tu volgi la tua collera contro Dio, e ti lasci uscir di bocca tali parole?

Че, ымпотрива луй Думнезеу ыць ындрепць ту мыния ши-ць ес дин гурэ кувинте ка ачестя?

14 Che è mai l’uomo per esser puro, il nato di donna per esser giusto?

Че есте омул, ка сэ фие курат? Ши поате чел нэскут дин фемее сэ фие фэрэ приханэ?

15 Ecco, Iddio non si fida nemmeno de’ suoi santi, i cieli non son puri agli occhi suoi;

Дакэ н-аре ынкредере Думнезеу нич ын сфинций Сэй, дакэ нич черуриле ну сунт курате ынаинтя Луй,

16 quanto meno quest’essere abominevole e corrotto, l’uomo, che tracanna l’iniquità come l’acqua!

ку кыт май пуцин фиинца урычоасэ ши стрикатэ – омул, каре бя нелеӂюиря ка апа!

17 Io voglio ammaestrarti; porgimi ascolto, e ti racconterò quello che ho visto,

Вряу сэ те ынвэц, аскултэ-мэ! Вой историси че ам вэзут,

18 quello che i Savi hanno riferito senza nulla celare di quel che sapean dai padri,

че ау арэтат ынцелепций, че ау дескоперит ей, аузинд де ла пэринций лор,

19 ai quali soli è stato dato il paese; e in mezzo ai quali non è passato lo straniero.

кэрора сингурь ли се дэдусе цара ши принтре каре ничун стрэин ну венисе ынкэ.

20 L’empio è tormentato tutti i suoi giorni, e pochi son gli anni riservati al prepotente.

Омул чел рэу ышь дуче ын нелиниште тоате зилеле веций, тоць аний де каре аре парте чел нелеӂюит.

21 Sempre ha negli orecchi rumori spaventosi, e in piena pace gli piomba addosso il distruttore.

Ципете де спаймэ рэсунэ ла урекиле луй: Ын мижлокул феричирий луй, пустииторул се ва арунка асупра луй.

22 Non ha speranza d’uscir dalle tenebre, e si sente destinato alla spada.

Ел ну траӂе нэдежде сэ скапе де ынтунерик, веде сабия каре-л аменинцэ;

23 Va errando in cerca di pane; dove trovarne? ei sa che a lui dappresso è pronto il giorno tenebroso.

аляргэ ынкоаче ши ынколо сэ кауте пыне, штие кэ-л аштяптэ зиуа ынтунерикулуй.

24 La distretta e l’angoscia lo riempion di paura, l’assalgono a guisa di re pronto alla pugna,

Неказул ши нелиништя ыл ынспэймынтэ ши се арункэ асупра луй ка ун ымпэрат гата де луптэ.

25 perché ha steso la mano contro Dio, ha sfidato l’Onnipotente,

Кэч а ридикат мына ымпотрива луй Думнезеу, с-а ымпотривит Челуй Атотпутерник

26 gli s’è slanciato audacemente contro, sotto il folto de’ suoi scudi convessi.

ши а авут ындрэзняла сэ се нэпустяскэ асупра Луй ку партя чя май таре а скутурилор луй.

27 Avea la faccia coperta di grasso, i fianchi carichi di pinguedine;

Авя фаца акоперитэ ку грэсиме, коапселе ынкэркате ку осынзэ

28 s’era stabilito in città distrutte, in case disabitate, destinate a diventar mucchi di sassi.

ши локуя ын четэць нимичите, ын касе пэрэсите, сортите сэ фие дэрымате.

29 Ei non s’arricchirà, la sua fortuna non sarà stabile; né le sue possessioni si stenderanno sulla terra.

Ну се ва май ымбогэци, аверя ну-й ва креште ши авуция ну се ва май ынтинде пе пэмынт.

30 Non potrà liberarsi dalle tenebre, il vento infocato farà seccare i suoi rampolli, e sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.

Ну ва путя еши дин ынтунерик, флакэра ый ва арде млэдицеле, ши Думнезеу ыл ва перде ку суфларя гурий Луй.

31 Non confidi nella vanità; è un’illusione; poiché avrà la vanità per ricompensa.

Дакэ се ынкреде ын рэу, се ыншалэ, кэч рэул ый ва фи рэсплата.

32 La sua fine verrà prima del tempo, e i suoi rami non rinverdiranno più.

Еа ва вени ынаинте де капэтул зилелор луй, ши рамура луй ну ва май ынверзи.

33 Sarà come vigna da cui si strappi l’uva ancor acerba, come l’ulivo da cui si scuota il fiore;

Ва фи ка о вицэ деспуятэ де роаделе ей ынкэ верзь, ка ун мэслин але кэруй флорь ау кэзут.

34 poiché sterile è la famiglia del profano, e il fuoco divora le tende ov’entrano presenti.

Кэч каса челуй нелеӂюит ва ажунӂе стярпэ ши кортул омулуй стрикат ыл ва мынка фокул.

35 L’empio concepisce malizia, e partorisce rovina; ei si prepara in seno il disinganno”.

Ел зэмислеште рэул ши наште рэул; ын сынул луй коаче роаде каре-л ыншалэ.”