Salmi 147

1 LODATE il Signore; Perciocchè egli [è] cosa buona e dilettevole di salmeggiar l'Iddio nostro; La lode [è] decevole.

Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.

2 Il Signore è quel ch'edifica Gerusalemme; Egli raccoglierà i dispersi d'Israele.

Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.

3 [Egli è quel] che guarisce quelli che hanno il cuor rotto, E fascia le lor doglie;

Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.

4 Che conta il numero delle stelle; Che le chiama tutte per li nomi [loro].

Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.

5 Il nostro Signore [è] grande, e di gran forza; La sua intelligenza [è] infinita.

Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.

6 Il Signore solleva i mansueti; Ed abbatte gli empi fino a terra.

Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.

7 Cantate al Signore con lode; Salmeggiate colla cetera all'Iddio nostro;

Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!

8 Il qual copre il cielo di nuvole, Ed apparecchia la pioggia alla terra, [E] fa che i monti producono l'erba.

Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;

9 Che dà la sua pastura al bestiame. A' figli de' corvi, che gridano.

Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.

10 Egli non si compiace nella forza del cavallo; Egli non gradisce le gambe dell'uomo.

Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.

11 Il Signore gradisce quelli che lo temono, Quelli che sperano nella sua benignità.

Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.

12 Gerusalemme, celebra il Signore; Sion, loda il tuo Dio.

Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.

13 Perciocchè egli rinforza le sbarre delle tue porte; Egli benedice i tuoi figliuoli in mezzo di te.

Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.

14 [Egli è quel] che mantiene il tuo paese in pace; Che ti sazia di grascia di frumento;

Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.

15 Che manda il suo dire in terra; [E] la sua parola corre velocissimamente;

Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.

16 Che manda la neve a guisa di lana; Che sparge la brina a guisa di cenere;

Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.

17 Che getta il suo ghiaccio come [per] pezzi; [E] chi potrà durar davanti al suo freddo?

Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?

18 Egli manda la sua parola, e fa struggere quelle cose; Egli fa soffiare il suo vento, [è] le acque corrono.

Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.

19 Egli annunzia le sue parole a Giacobbe; I suoi statuti e le sue leggi ad Israele.

Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,

20 Egli non ha fatto così a tutte le genti; Ed esse non conoscono le [sue] leggi. Alleluia.

Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!