Proverbi 17

1 Migliore [è] un boccon di [pane] secco, con quiete, Che una casa piena di animali ammazzati, con rissa.

Sauss kumoss ar mieru ir labāks, nekā pilns nams ar kaujamiem, kur ķildas.

2 Il servitore intendente signoreggerà sopra il figliuolo che reca vituperio, E spartirà l'eredità tra i fratelli.

Gudrs kalps valdīs pār netiklu dēlu un dalīs mantojumu starp brāļiem.

3 La coppella [è] per l'argento, e il fornello per l'oro; Ma il Signore prova i cuori.

Kausējamais katls sudrabu, un ceplis zeltu, bet Tas Kungs pārbauda sirdis.

4 L'uomo maligno presta gli orecchi alle labbra inique; E l'ingannatore ascolta la lingua maliziosa.

Netiklis klausās uz blēņu valodām, melkulis griež ausi uz neliešu mēlēm.

5 Chi beffa il povero fa onta a colui che l'ha fatto; Chi si rallegra della calamità [altrui] non resterà impunito.

Kas nabagu apsmej, tas nievā viņa Radītāju, un kas par viņa bēdām priecājās, nepaliks nesodīts.

6 I figliuoli de' figliuoli [son] la corona de' vecchi; E i padri [son] la gloria de' figliuoli.

Sirmgalvju kronis ir bērnu bērni, un bērnu goda rota ir viņu tēvi.

7 Il parlar magnifico non è decevole all'uomo da nulla; Quanto meno al principe il labbro falso!

Ģeķiem nepieder augsti vārdi, nedz lielam kungam melot.

8 Il presente [è], appo chi è dato a ricever presenti, una gioia graziosa; Dovunque si volge produce effetto.

Kam ir ko dot, tam tas ir kā dārgs akmens; kur tik tas griežas, tur labi izdodas.

9 Chi copre il fallo procaccia amicizia; Ma chi [lo] ridice disunisce gli amici.

Kas grēku apklāj, tas iekopj draudzību; bet kas vainu no jauna aizņem, sarīdina radus.

10 La riprensione scende [più addentro] nell'[uomo] intendente, Che cento percosse date allo stolto.

Aprāšana vairāk satriec prātīgo, nekā simts sitienu ģeķi.

11 Il malvagio non cerca altro che ribellione; Ma l'angelo crudele sarà mandato contro a lui.

Dumpinieks meklē tik ļaunu vien, bet bargs vēstnesis pret viņu taps sūtīts.

12 Scontrisi pure in un uomo un'orsa, a cui sieno stati tolti i suoi figli, Anzi che un pazzo nella sua pazzia.

Labāki lāču māti sastapt, kurai bērni paņemti, nekā ģeķi viņa ģeķībā.

13 Il male non si dipartirà giammai dalla casa Di chi rende il mal per lo bene.

Kas labu ar ļaunu atmaksā, no tā nama ļaunums neatstāsies.

14 Chi comincia la contesa [è come] chi dà apritura alle acque; Però avanti che si venga alle contumelie, lascia la questione.

Ķildu sākt ir kā ūdens dambi izplēst; pirms sāk jaukties, atstājies.

15 Chi assolve il reo, e chi condanna il giusto, [Sono] amendue ugualmente abbominevoli al Signore.

Kas bezdievīgu taisno un taisnu pazudina, tie abi Tam Kungam ir negantība.

16 A che [serve] il prezzo in mano allo stolto, Da comperar sapienza, poichè egli non [ha] alcun senno?

Ko palīdz ģeķim maksa rokā, gudrību pirkt, kad jēgas nav.

17 L'amico ama in ogni tempo, E il fratello nasce per l'afflizione.

Draugs mīļo ikkatrā laikā, bet brālis piedzen bēdu dienā.

18 L'uomo scemo di senno tocca la mano, [E] fa sicurtà al suo prossimo.

Tas ir negudrs, kas roku dod galvodams priekš sava tuvākā.

19 Chi ama contesa ama misfatto; Chi alza la sua porta cerca ruina.

Kas ķildu mīļo, tas mīļo grēku; un kas savas durvis taisa augstas, tas meklē nelaimi.

20 L' [uomo] perverso di cuore non troverà il bene; E l'[uomo] stravolto nel suo parlare caderà nel male.

Kam nelieša sirds, tas laba neatradīs; un kam netikla mēle, tas iekritīs nelaimē.

21 Chi genera un pazzo [lo genera] a suo cordoglio; E il padre dello stolto non si rallegrerà.

Kas ģeķi dzemdina, tam tas būs par skumjām, un ģeķa tēvs nevar priecāties.

22 Il cuore allegro giova, [come] una medicina; Ma lo spirito afflitto secca le ossa.

Priecīga sirds dziedina vainas, bet sagrauzts gars izkaltē kaulus.

23 L'empio prende il presente dal seno, Per pervertir le vie del giudicio.

Bezdievīgais ņem slepeni dāvanas, locīt taisnības ceļu.

24 La sapienza [è] nel cospetto dell'intendente; Ma gli occhi dello stolto [riguardano] alle estremità della terra.

Prātīga cilvēka vaigā ir gudrība, bet ģeķa acis laistās līdz pasaules galiem.

25 Il figliuolo stolto [è] sdegno a suo padre, Ed amaritudine a colei che l'ha partorito.

Ģeķīgs dēls savam tēvam par sirdēstiem, un rūgtums tai, kas viņu dzemdējusi.

26 Egli non [è] bene di condannare il giusto, non pure ad ammenda, [Nè] che i principi battano [alcuno] per dirittura.

Jau nav labi, taisno sodīt, ne vēl goda vīru sist taisnības dēļ.

27 Chi rattiene i suoi detti [è] dotato di conoscimento; [E] chi [è di] spirito riservato [è] uomo intendente.

Kas savu muti valda, tam ir samaņa, un kam lēns gars, tas ir prāta vīrs.

28 Lo stolto stesso è reputato savio, quando si tace; [E] prudente, quando tiene le labbra chiuse.

Pat ģeķi, kad tik klusu cieš, notur par gudru, un par prāta vīru, kamēr savu muti tur.