Atti 27
1 ORA, dopo che fu determinato che noi navigheremmo in Italia, Paolo, e certi altri prigioni, furono consegnati ad un centurione, [chiamato] per nome Giulio, della schiera Augusta.
ஜலபதே²நாஸ்மாகம் இதோலியாதே³ஸ²ம்’ ப்ரதி யாத்ராயாம்’ நிஸ்²சிதாயாம்’ ஸத்யாம்’ தே யூலியநாம்நோ மஹாராஜஸ்ய ஸம்’கா⁴தாந்தர்க³தஸ்ய ஸேநாபதே: ஸமீபே பௌலம்’ தத³ந்யாந் கதிநயஜநாம்’ஸ்²ச ஸமார்பயந்|
2 E, montati sopra una nave Adramittina, noi partimmo, con intenzion di costeggiare i luoghi dell'Asia, avendo con noi Aristarco Macedone Tessalonicese.
வயம் ஆத்³ராமுத்தீயம்’ போதமேகம் ஆருஹ்ய ஆஸி²யாதே³ஸ²ஸ்ய தடஸமீபேந யாதும்’ மதிம்’ க்ரு’த்வா லங்க³ரம் உத்தா²ப்ய போதம் அமோசயாம; மாகித³நியாதே³ஸ²ஸ்த²தி²ஷலநீகீநிவாஸ்யாரிஸ்தார்க²நாமா கஸ்²சித்³ ஜநோ(அ)ஸ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸீத்|
3 E il [giorno] seguente arrivammo a Sidon; e Giulio, usando umanità inverso Paolo, gli permise di andare a' suoi amici, perchè avesser cura di lui.
பரஸ்மிந் தி³வஸே (அ)ஸ்மாபி⁴: ஸீதோ³ந்நக³ரே போதே லாகி³தே தத்ர யூலிய: ஸேநாபதி: பௌலம்’ ப்ரதி ஸௌஜந்யம்’ ப்ரத³ர்த்²ய ஸாந்த்வநார்த²ம்’ ப³ந்து⁴பா³ந்த⁴வாந் உபயாதும் அநுஜஜ்ஞௌ|
4 Poi, essendo partiti di là, navigammo sotto Cipri; perciocchè i venti erano contrari.
தஸ்மாத் போதே மோசிதே ஸதி ஸம்முக²வாயோ: ஸம்ப⁴வாத்³ வயம்’ குப்ரோபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
5 E, passato il mar di Cilicia, e di Panfilia, arrivammo a Mira di Licia.
கிலிகியாயா: பாம்பூ²லியாயாஸ்²ச ஸமுத்³ரஸ்ய பாரம்’ க³த்வா லூகியாதே³ஸா²ந்தர்க³தம்’ முராநக³ரம் உபாதிஷ்டா²ம|
6 E il centurione, trovata qui una nave Alessandrina che faceva vela in Italia, ci fece montar sopra.
தத்ஸ்தா²நாத்³ இதாலியாதே³ஸ²ம்’ க³ச்ச²தி ய: ஸிகந்த³ரியாநக³ரஸ்ய போதஸ்தம்’ தத்ர ப்ராப்ய ஸ²தஸேநாபதிஸ்தம்’ போதம் அஸ்மாந் ஆரோஹயத்|
7 E, navigando per molti giorni lentamente, ed appena pervenuti di rincontro a Gnido, per l'impedimento che ci dava il vento, navigammo sotto Creti, di rincontro a Salmona.
தத: பரம்’ ப³ஹூநி தி³நாநி ஸ²நை: ஸ²நை: ர்க³த்வா க்நீத³பார்ஸ்²வோபஸ்த்²தி: பூர்வ்வம்’ ப்ரதிகூலேந பவநேந வயம்’ ஸல்மோந்யா: ஸம்முக²ம் உபஸ்தா²ய க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
8 E, costeggiando quella con gran difficoltà, venimmo in un certo luogo, detto Belli porti, vicin del quale era la città [di] Lasea.
கஷ்டேந தமுத்தீர்ய்ய லாஸேயாநக³ரஸ்யாத⁴: ஸுந்த³ரநாமகம்’ கா²தம் உபாதிஷ்டா²ம|
9 Ora, essendo già passato molto tempo, ed essendo la navigazione omai pericolosa; poichè anche il digiuno era già passato, Paolo ammonì que' [della nave], dicendo loro:
இத்த²ம்’ ப³ஹுதித²: காலோ யாபித உபவாஸதி³நஞ்சாதீதம்’, தத்காரணாத் நௌவர்த்மநி ப⁴யங்கரே ஸதி பௌலோ விநயேந கதி²தவாந்,
10 Uomini, io veggo che la navigazione sarà con offesa, e grave danno, non solo del carico, e della nave, ma anche delle nostre proprie persone.
ஹே மஹேச்சா² அஹம்’ நிஸ்²சயம்’ ஜாநாமி யாத்ராயாமஸ்யாம் அஸ்மாகம்’ க்லேஸா² ப³ஹூநாமபசயாஸ்²ச ப⁴விஷ்யந்தி, தே கேவலம்’ போதஸாமக்³ர்யோரிதி நஹி, கிந்த்வஸ்மாகம்’ ப்ராணாநாமபி|
11 Ma il centurione prestava più fede al padron della nave, ed al nocchiero, che alle cose dette da Paolo.
ததா³ ஸ²தஸேநாபதி: பௌலோக்தவாக்யதோபி கர்ணதா⁴ரஸ்ய போதவணிஜஸ்²ச வாக்யம்’ ப³ஹுமம்’ஸ்த|
12 E, perchè il porto non era ben posto da vernare, i più furono di parere di partirsi di là, per vernare in Fenice, porto di Creti, che riguarda verso il vento Libeccio, e Maestro; se pure in alcun modo potevano arrivarvi.
தத் கா²தம்’ ஸீ²தகாலே வாஸார்ஹஸ்தா²நம்’ ந தஸ்மாத்³ அவாசீப்ரதீசோர்தி³ஸோ²: க்ரீத்யா: பை²நீகியகா²தம்’ யாதும்’ யதி³ ஸ²க்நுவந்தஸ்தர்ஹி தத்ர ஸீ²தகாலம்’ யாபயிதும்’ ப்ராயேண ஸர்வ்வே மந்த்ரயாமாஸு: |
13 Ora, messosi a soffiar l'Austro, pensando esser venuti a capo del lor proponimento, levate [le ancore], costeggiavano Creti più da presso.
தத: பரம்’ த³க்ஷிணவாயு ர்மந்த³ம்’ வஹதீதி விலோக்ய நிஜாபி⁴ப்ராயஸ்ய ஸித்³தே⁴: ஸுயோகோ³ ப⁴வதீதி பு³த்³த்⁴வா போதம்’ மோசயித்வா க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந சலிதவந்த: |
14 Ma, poco stante, un vento turbinoso, che si domanda Euroclidone percosse [l'isola].
கிந்த்வல்பக்ஷணாத் பரமேவ உரக்லுதோ³ந்நாமா ப்ரதிகூல: ப்ரசண்டோ³ வாயு ர்வஹந் போதே(அ)லகீ³த்
15 Ed essendo la nave portata via, e non potendo reggere al vento, noi [la] lasciammo in abbandono; [e così] eravamo portati.
தஸ்யாபி⁴முக²ம்’ க³ந்தும் போதஸ்யாஸ²க்தத்வாத்³ வயம்’ வாயுநா ஸ்வயம்’ நீதா: |
16 E scorsi sotto una isoletta, chiamata Clauda, appena potemmo avere in nostro potere lo schifo.
அநந்தரம்’ க்லௌதீ³நாம்ந உபத்³வீபஸ்ய கூலஸமீபேந போதம்’ க³மயித்வா ப³ஹுநா கஷ்டேந க்ஷுத்³ரநாவம் அரக்ஷாம|
17 Il quale avendo pur tratto sopra [la nave, i marinari] usavano [tutti] i ripari, cingendo la nave di sotto; e, temendo di percuoter nella secca, calarono le vele, ed erano così portati.
தே தாமாருஹ்ய ரஜ்ஜ்சா போதஸ்யாதோ⁴பா⁴க³ம் அப³த்⁴நந் தத³நந்தரம்’ சேத் போதோ ஸைகதே லக³தீதி ப⁴யாத்³ வாதவஸநாந்யமோசயந் தத: போதோ வாயுநா சாலித: |
18 Ed essendo noi fieramente travagliati dalla tempesta, il [giorno] seguente fecero il getto.
கிந்து க்ரமஸோ² வாயோ: ப்ரப³லத்வாத் போதோ தோ³லாயமாநோ(அ)ப⁴வத் பரஸ்மிந் தி³வஸே போதஸ்தா²நி கதிபயாநி த்³ரவ்யாணி தோயே நிக்ஷிப்தாநி|
19 E tre giorni appresso, con le nostre proprie mani gettammo [in mare] gli arredi della nave.
த்ரு’தீயதி³வஸே வயம்’ ஸ்வஹஸ்தை: போதஸஜ்ஜநத்³ரவ்யாணி நிக்ஷிப்தவந்த: |
20 E non apparendo nè sole, nè stelle, già per molti giorni, e soprastando non piccola tempesta, omai era tolta ogni speranza di scampare.
ததோ ப³ஹுதி³நாநி யாவத் ஸூர்ய்யநக்ஷத்ராதீ³நி ஸமாச்ச²ந்நாநி ததோ (அ)தீவ வாத்யாக³மாத்³ அஸ்மாகம்’ ப்ராணரக்ஷாயா: காபி ப்ரத்யாஸா² நாதிஷ்ட²த்|
21 Ora, dopo che furono stati lungamente senza prender pasto, Paolo si levò in mezzo di loro, e disse: Uomini, ben conveniva credermi, e non partir di Creti; e risparmiar quest'offesa, e questa perdita.
ப³ஹுதி³நேஷு லோகைரநாஹாரேண யாபிதேஷு ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸாக்ஷத் பௌலஸ்திஷ்ட²ந் அகத²யத், ஹே மஹேச்சா²: க்ரீத்யுபத்³வீபாத் போதம்’ ந மோசயிதும் அஹம்’ பூர்வ்வம்’ யத்³ அவத³ம்’ தத்³க்³ரஹணம்’ யுஷ்மாகம் உசிதம் ஆஸீத் ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம் ஏஷா விபத்³ ஏஷோ(அ)பசயஸ்²ச நாக⁴டிஷ்யேதாம்|
22 Ma pure, al presente vi conforto a star di buon cuore, perciocchè non vi sarà perdita della vita d'alcun di voi, ma sol della nave.
கிந்து ஸாம்ப்ரதம்’ யுஷ்மாந் விநீய ப்³ரவீம்யஹம்’, யூயம்’ ந க்ஷுப்⁴யத யுஷ்மாகம் ஏகஸ்யாபி ப்ராணிநோ ஹாநி ர்ந ப⁴விஷ்யதி, கேவலஸ்ய போதஸ்ய ஹாநி ர்ப⁴விஷ்யதி|
23 Perciocchè un angelo dell'Iddio, di cui sono, ed al qual servo, mi è apparito questa notte, dicendo:
யதோ யஸ்யேஸ்²வரஸ்ய லோகோ(அ)ஹம்’ யஞ்சாஹம்’ பரிசராமி ததீ³ய ஏகோ தூ³தோ ஹ்யோ ராத்ரௌ மமாந்திகே திஷ்ட²ந் கதி²தவாந்,
24 Paolo, non temere; ei ti conviene comparir davanti a Cesare; ed ecco, Iddio ti ha donati tutti coloro che navigan teco.
ஹே பௌல மா பை⁴ஷீ: கைஸரஸ்ய ஸம்முகே² த்வயோபஸ்தா²தவ்யம்’; தவைதாந் ஸங்கி³நோ லோகாந் ஈஸ்²வரஸ்துப்⁴யம்’ த³த்தவாந்|
25 Perciò, o uomini, state di buon cuore, perciocchè io ho fede in Dio che così avverrà, come mi è stato detto.
அதஏவ ஹே மஹேச்சா² யூயம்’ ஸ்தி²ரமநஸோ ப⁴வத மஹ்யம்’ யா கதா²கதி² ஸாவஸ்²யம்’ க⁴டிஷ்யதே மமைதாத்³ரு’ஸீ² விஸ்²வாஸ ஈஸ்²வரே வித்³யதே,
26 Or ci bisogna percuotere in un'isola.
கிந்து கஸ்யசித்³ உபத்³வீபஸ்யோபரி பதிதவ்யம் அஸ்மாபி⁴: |
27 E la quartadecima notte essendo venuta, mentre eravamo portati qua e là nel [mare] Adriatico, in su la mezzanotte i marinari ebbero opinione ch'erano vicini di qualche terra.
தத: பரம் ஆத்³ரியாஸமுத்³ரே போதஸ்ததை²வ தோ³லாயமாந: ஸந் இதஸ்ததோ க³ச்ச²ந் சதுர்த³ஸ²தி³வஸஸ்ய ராத்ரே ர்த்³விதீயப்ரஹரஸமயே கஸ்யசித் ஸ்த²லஸ்ய ஸமீபமுபதிஷ்ட²தீதி போதீயலோகா அந்வமந்யந்த|
28 E, calato lo scandaglio, trovarono venti braccia; ed essendo passati un poco più oltre, ed avendo scandagliato di nuovo, trovarono quindici braccia.
ததஸ்தே ஜலம்’ பரிமாய தத்ர விம்’ஸ²தி ர்வ்யாமா ஜலாநீதி ஜ்ஞாதவந்த: | கிஞ்சித்³தூ³ரம்’ க³த்வா புநரபி ஜலம்’ பரிமிதவந்த: | தத்ர பஞ்சத³ஸ² வ்யாமா ஜலாநி த்³ரு’ஷ்ட்வா
29 E temendo di percuotere in luoghi scogliosi, gettarono dalla poppa quattro ancore, aspettando con desiderio che si facesse giorno.
சேத் பாஷாணே லக³தீதி ப⁴யாத் போதஸ்ய பஸ்²சாத்³பா⁴க³தஸ்²சதுரோ லங்க³ராந் நிக்ஷிப்ய தி³வாகரம் அபேக்ஷ்ய ஸர்வ்வே ஸ்தி²தவந்த: |
30 Ora, cercando i marinari di fuggir dalla nave, ed avendo calato lo schifo in mare, sotto specie di voler calare le ancore dalla proda.
கிந்து போதீயலோகா: போதாக்³ரபா⁴கே³ லங்க³ரநிக்ஷேபம்’ ச²லம்’ க்ரு’த்வா ஜலதௌ⁴ க்ஷுத்³ரநாவம் அவரோஹ்ய பலாயிதும் அசேஷ்டந்த|
31 Paolo disse al centurione, ed a' soldati: Se costoro non restano nella nave, voi non potete scampare.
தத: பௌல: ஸேநாபதயே ஸைந்யக³ணாய ச கதி²தவாந், ஏதே யதி³ போதமத்⁴யே ந திஷ்ட²ந்தி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ரக்ஷணம்’ ந ஸ²க்யம்’|
32 Allora i soldati tagliarono le funi dello schifo, e lo lasciarono cadere.
ததா³ ஸேநாக³ணோ ரஜ்ஜூந் சி²த்வா நாவம்’ ஜலே பதிதும் அத³தா³த்|
33 Ed aspettando che si facesse giorno, Paolo confortava tutti a prender cibo, dicendo: Oggi sono quattordici giorni che voi dimorate digiuni, aspettando, senza prender nulla.
ப்ரபா⁴தஸமயே பௌல: ஸர்வ்வாந் ஜநாந் போ⁴ஜநார்த²ம்’ ப்ரார்த்²ய வ்யாஹரத், அத்³ய சதுர்த³ஸ²தி³நாநி யாவத்³ யூயம் அபேக்ஷமாநா அநாஹாரா: காலம் அயாபயத கிமபி நாபு⁴ம்’க்³த⁴ம்’|
34 Perciò, io vi esorto di prender cibo: perciocchè, questo farà la vostra salute; imperocchè non caderà pur un capello dal capo d'alcun di voi.
அதோ விநயே(அ)ஹம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ பு⁴ஜ்யதாம்’ ததோ யுஷ்மாகம்’ மங்க³லம்’ ப⁴விஷ்யதி, யுஷ்மாகம்’ கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய ஸி²ரஸ: கேஸை²கோபி ந நம்’க்ஷ்யதி|
35 E, dette queste cose, prese del pane, e rendè grazie a Dio, in presenza di tutti; poi rottolo, cominciò a mangiare.
இதி வ்யாஹ்ரு’த்ய பௌலம்’ பூபம்’ க்³ரு’ஹீத்வேஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ பா⁴ஷமாணஸ்தம்’ ப⁴ம்’க்த்வா போ⁴க்தும் ஆரப்³த⁴வாந்|
36 E tutti, fatto buon animo, presero anch'essi cibo.
அநந்தரம்’ ஸர்வ்வே ச ஸுஸ்தி²ரா: ஸந்த: கா²த்³யாநி பர்ப்யக்³ரு’ஹ்லந்|
37 Or noi eravamo in su la nave fra tutti dugensettantasei persone.
அஸ்மாகம்’ போதே ஷட்ஸப்தத்யதி⁴கஸ²தத்³வயலோகா ஆஸந்|
38 E quando furono saziati di cibo, alleviarono la nave, gittando il frumento in mare.
ஸர்வ்வேஷு லோகேஷு யதே²ஷ்டம்’ பு⁴க்தவத்ஸு போதஸ்த²ந் கோ³தூ⁴மாந் ஜலதௌ⁴ நிக்ஷிப்ய தை: போதஸ்ய பா⁴ரோ லகூ⁴க்ரு’த: |
39 E, quando fu giorno, non riconoscevano il paese; ma scorsero un certo seno che avea lito, nel qual presero consiglio di spinger la nave, se potevano.
தி³நே ஜாதே(அ)பி ஸ கோ தே³ஸ² இதி ததா³ ந பர்ய்யசீயத; கிந்து தத்ர ஸமதடம் ஏகம்’ கா²தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா யதி³ ஸ²க்நுமஸ்தர்ஹி வயம்’ தஸ்யாப்⁴யந்தரம்’ போதம்’ க³மயாம இதி மதிம்’ க்ரு’த்வா தே லங்க³ராந் சி²த்த்வா ஜலதௌ⁴ த்யக்தவந்த: |
40 Ed avendo ritratte le ancore, ed insieme sciolti i legami de' timoni, si rimisero alla mercè del mare; ed alzata la vela maestra al vento, traevano al lito.
ததா² கர்ணப³ந்த⁴நம்’ மோசயித்வா ப்ரதா⁴நம்’ வாதவஸநம் உத்தோல்ய தீரஸமீபம்’ க³தவந்த: |
41 Ma, incorsi in una piaggia, che avea il mare da amendue i lati, vi percossero la nave; e la proda, ficcatasi [in quella], dimorava immobile; ma la poppa si sdruciva per lo sforzo delle onde.
கிந்து த்³வயோ: ஸமுத்³ரயோ: ஸங்க³மஸ்தா²நே ஸைகதோபரி போதே நிக்ஷிப்தே (அ)க்³ரபா⁴கே³ பா³தி⁴தே பஸ்²சாத்³பா⁴கே³ ப்ரப³லதரங்கோ³(அ)லக³த் தேந போதோ ப⁴க்³ந: |
42 Or il parer de' soldati era d'uccidere i prigioni, acciocchè niuno se ne fuggisse a nuoto.
தஸ்மாத்³ ப³ந்த³யஸ்²சேத்³ பா³ஹுபி⁴ஸ்தரந்த: பலாயந்தே இத்யாஸ²ங்கயா ஸேநாக³ணஸ்தாந் ஹந்தும் அமந்த்ரயத்;
43 Ma il centurione, volendo salvar Paolo, li stolse da quel consiglio, e comandò che coloro che potevano nuotare si gettassero i primi, e scampassero in terra.
கிந்து ஸ²தஸேநாபதி: பௌலம்’ ரக்ஷிதும்’ ப்ரயத்நம்’ க்ரு’த்வா தாந் தச்சேஷ்டாயா நிவர்த்ய இத்யாதி³ஷ்டவாந், யே பா³ஹுதரணம்’ ஜாநந்தி தே(அ)க்³ரே ப்ரோல்லம்ப்ய ஸமுத்³ரே பதித்வா பா³ஹுபி⁴ஸ்தீர்த்த்வா கூலம்’ யாந்து|
44 E gli altri, chi sopra tavole, chi sopra alcuni [pezzi] della nave; e così avvenne che tutti si salvarono in terra.
அபரம் அவஸி²ஷ்டா ஜநா: காஷ்ட²ம்’ போதீயம்’ த்³ரவ்யம்’ வா யேந யத் ப்ராப்யதே தத³வலம்ப்³ய யாந்து; இத்த²ம்’ ஸர்வ்வே பூ⁴மிம்’ ப்ராப்ய ப்ராணை ர்ஜீவிதா: |
