Job 4
1 Ket simmungbat ni Elifaz a Temanita ket kinunana,
Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 No padasen ti siasinoman a makisarita kenka, agladingitka kadi? Ngem siasino ti makalapped kenkuana nga agsao?
Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
3 Kitaem, adu ti sinursurwam; pinapigsam dagiti nakapsut nga ima.
Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
4 Sinaranay dagiti sasaom isuna a matmatnag, pinatibkermo dagiti nalupoy a tumeng.
dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.
5 Ngem ita dimteng kenka ti riribuk, ket maupayka; sagsagidenaka, ket marirriribukanka.
Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
6 Saan aya a ti panagbutengmo ti Dios ti mangted koma kenka iti kinatalged? Saan aya a ti kinapudno dagiti wagasmo ti mangted koma kenka ti namnama?
Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?
7 Panunotem daytoy, ipakpakaasik kenka: siasino iti napukaw nga awan basolna? Wenno kaano a naputed ti nalinteg a tao?
Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
8 Segun iti napaliiwko, dagiti agarado iti basol ken agmula iti riribuk, isu met laeng ti apitenna.
Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.
9 Mapukawda babaen iti anges ti Dios; maibusda babaen iti gil-ayab ti pungtotna.
For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.
10 Ti panagngernger ti leon, ti timek iti narungsot a leon, dagiti ngipen dagiti urbon a leon—natuppoldan.
Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;
11 Mapukaw ti nataengan a leon gapu iti kinaawan dagiti natiliw: naiwarawara dagiti urbon ti kabaian a leon iti sadinoman.
Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.
12 Ita, sililimed a naiyeg kaniak ti maysa a banag; nakangngeg ti lapayagko ti arasaas maipanggep iti daytoy.
Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
13 Kadagiti panpanunot manipud kadagiti sirmata iti rabii, idi sumamay ti narnekan a pannaturog kadagiti tattao.
i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
14 Immay kaniak ti panagbuteng ken panagpigerger, ket pinagkintayegna dagiti amin a tulangko.
Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
15 Kalpasanna, limmabas ti maysa nga espiritu iti sangoanak; simgar dagiti buok ti lasagko.
et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.
16 Nagtakder ti espiritu a saan nga agkutkuti, ngem saanko a mailasin ti langana. Adda maysa a ladawan iti sangoanan dagiti matak; adda iti panagulimek, ket nakangngegak iti timek a nagkuna,
Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
17 “Mabalin kadi a nalinlinteg ti maysa a tao ngem ti Dios? Mabalin kadi a nasinsin-aw ti tao ngem ti Nangaramid kenkuana?
"Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
18 Kitaem, no saan nga agtalek ti Dios kadagiti adipenna; no pabasolenna dagiti anghel iti kinamaag,
End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
19 kasano nga ad-adda a pudno daytoy kadagiti agnanaed kadagiti pitak a balay, a ti pundasyonda ket adda iti tapuk, a nabibiit a marumek ngem iti akot-akot?
endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
20 Madadaelda iti nagbaetan ti agsapa ken ti rabii; mapukawda iti agnanayon nga awan ti siasinoman a makadlaw kadakuada.
De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.
21 Saan kadi a nauyos dagiti galut ti toldada iti nagtetengngaanda? Matayda; matayda nga awanan ti kinasirib.
Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."
