Sálmarnir 91

1 Sæll er sá sem nýtur verndar hins hæsta og hvílir í skjóli hins almáttuga,

Laus Cantici David. Qui habitat in adiutorio Altissimi, in protectione Dei cæli commorabitur.

2 sá sem getur sagt við Drottin: „Þú ert skjól mitt og vörn! Þú ert minn Guð, ég treysti þér!“

Dicet Domino: Susceptor meus es tu, et refugium meum: Deus meus sperabo in eum.

3 Hann frelsar þig úr snörunni og bjargar þér undan plágunni.

Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium, et a verbo aspero.

4 Hann mun skýla þér undir vængjum sínum. Þar muntu finna öruggt skjól! Hann hefur lofað að vernda þig og frelsa.

Scapulis suis obumbrabit tibi: et sub pennis eius sperabis:

5 Nú þarftu ekki lengur að óttast ógnir myrkursins, né örina sem þýtur að morgni.

Scuto circumdabit te veritas eius: non timebis a timore nocturno,

6 Heldur ekki drepsótt næturinnar né skelfingu um hábjartan dag.

A sagitta volante in die, a negotio perambulante in tenebris: ab incursu, et dæmonio meridiano.

7 Þótt þúsund falli mér við hlið og tíu þúsund mér til hægri handar, þá mun hið illa ekki ná til mín.

Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis: ad te autem non appropinquabit.

8 Ég mun horfa á þegar óguðlegum er refsað en sjálfur vera óhultur,

Verumtamen oculis tuis considerabis: et retributionem peccatorum videbis.

9 því að Drottinn er skjól mitt! Ég hef valið hinn hæsta Guð mér til varnar.

Quoniam tu es Domine spes mea: Altissimum posuisti refugium tuum.

10 Hvernig ætti þá ógæfa að yfirbuga mig eða plága að nálgast hús mitt?

Non accedet ad te malum: et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo.

11 Eins skipar hann englum sínum að vernda þig, hvar sem þú ert.

Quoniam angelis suis mandavit de te: ut custodiant te in omnibus viis tuis.

12 Þeir munu styðja þig á göngunni og forða þér frá hrösun.

In manibus portabunt te: ne forte offendas ad lapidem pedem tuum.

13 Þótt þú mætir ljóni eða snák, þá er ekkert að óttast – þú munt jafnvel troða þau fótum!

Super aspidem, et basiliscum ambulabis: et conculcabis leonem et draconem.

14 Hefur Drottinn ekki sagt: „Vegna þess að þú elskar mig, mun ég frelsa þig. Ég bjarga þér af því að þú þekkir mig og veist að mér er óhætt að treysta.

Quoniam in me speravit, liberabo eum: protegam eum, quoniam cognovit nomen meum.

15 Þegar þú kallar á mig, svara ég þér. Ég er með þér á hættustund, frelsa þig og held uppi heiðri þínum.

Clamabit ad me, et ego exaudiam eum: cum ipso sum in tribulatione: eripiam eum et glorificabo eum.

16 Ég mun gefa þér langa og góða ævi og láta þig sjá hjálpræði mitt.“

Longitudine dierum replebo eum: et ostendam illi salutare meum.