Sálmarnir 18
1 Þennan sálm orti Davíð eftir að Drottinn hafði frelsað hann undan óvinum hans, þeirra á meðal Sál konungi. Drottinn – ég elska þig! Þú hefur gert stórkostlega hluti fyrir mig!
In finem puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici huius, in die, qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum eius, et de manu Saul, et dixit: Diligam te Domine fortitudo mea:
2 Drottinn er vígi mitt, þar er ég öruggur. Enginn getur veitt mér eftirför og unnið á mér. Hann er felustaður minn, frelsari og varðborg, kletturinn þar sem enginn getur náð mér! Hann er skjöldur minn. Styrkur hans er eins og uxans sem mundar horn sín í vígahug!
Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adiutor meus, et sperabo in eum. Protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.
3 Mér nægir að ákalla hann – lof sé Guði! – og ég frelsast undan öllum óvinum mínum.
Laudans invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero.
4 Ég var bundinn hlekkjum dauðans og holskeflur óguðlegra risu ógnandi gegn mér.
Circumdederunt me dolores mortis: et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
Dolores inferni circumdederunt me: præoccupaverunt me laquei mortis. (Sheol h7585)
6 Þá hrópaði ég til Drottins. – Hróp mitt náði eyrum hans á himnum!
In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam: et clamor meus in conspectu eius, introivit in aures eius.
7 Þá lyftist jörðin og nötraði og undirstöður fjallanna skulfu vegna bræði hans. Hvílíkur landskjálfti! Já, Drottinn reiddist.
Commota est, et contremuit terra: fundamenta montium conturbata sunt, et commota sun, quoniam iratus est eis.
8 Eldsblossar gengu út af munni hans svo að jörðin sviðnaði og reykur streymdi um nasir hans.
Ascendit fumus in ira eius: et ignis a facie eius exarsit: carbones succensi sunt ab eo.
9 Hann sveigði himininn og steig niður mér til bjargar! Skýjasorti var undir fótum hans.
Inclinavit cælos, et descendit: et caligo sub pedibus eius.
10 Hann steig á bak kerúbi og sveif til mín með hraða vindsins.
Et ascendit super cherubim, et volavit: volavit super pennas ventorum.
11 Hann skýldi sér með myrkri, leyndi komu sinni með regnsorta og dimmu skýi.
Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius: tenebrosa aqua in nubibus aeris.
12 En svo birtist hann í skýjunum! Hvílík hátign! Eldingar leiftruðu og haglið dundi!
Præ fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis.
13 Himnarnir nötruðu í þrumugný Drottins. Guð allra guða hafði talað!
Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.
14 Hann sendi út eldingar sínar sem örvar og tvístraði óvinum mínum. Sjá, hvernig þeir flýðu!
Et misit sagittas suas, et dissipavit eos: fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
15 Þá hljómaði skipun Drottins – og hafið hopaði og það sá í mararbotn!
Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum: Ab increpatione tua Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ.
16 Þá seildist Drottinn niður frá himnum, greip mig og frelsaði mig úr neyðinni. Hann bjargaði mér úr hyldýpi dauðans.
Misit de summo, et accepit me: et assumpsit me de aquis multis.
17 Hann frelsaði mig frá ofurafli óvinarins, úr höndum þeirra sem hötuðu mig, því í greipum þeirra mátti ég mín einskis.
Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me: quoniam confortati sunt super me.
18 Þeir réðust á mig þegar ég mátti mín einskis, en Drottinn studdi mig.
Prævenerunt me in die afflictionis meæ: et factus est Dominus protector meus.
19 Hann leiddi mig í öruggt skjól, því að hann hefur velþóknun á mér.
Et eduxit me in latitudinem: salvum me fecit, quoniam voluit me.
20 Drottinn launaði mér réttlæti mitt og hreinleika.
Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi:
21 Því að ég hef hlýtt boðorðum hans og ekki syndgað með því að snúa í hann baki.
Quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo.
22 Ég gætti lögmáls hans í hvívetna og lítilsvirti enga grein þess.
Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo: et iustitias eius non repuli a me.
23 Ég lagði mig fram við að halda það og forðaðist ranglæti.
Et ero immaculatus cum eo: et observabo me ab iniquitate mea.
24 Þess vegna hefur Drottinn launað mér með blessun, því að ég gerði það sem rétt var og gætti hreinleika hjarta míns. Allt þetta þekkti hann, enda vakir hann yfir hverju skrefi mínu.
Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius.
25 Drottinn, þú miskunnar þeim sem auðsýna miskunn og ert góður við ráðvanda.
Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris:
26 Þú blessar hjartahreina en snýrð þér frá þeim sem yfirgefa þig.
et cum electo electus eris: et cum perverso perverteris.
27 Þú hlífir hinum hógværu, en ávítar stolta og hrokafulla.
Quoniam tu populum humilem salvum facies: et oculos superborum humiliabis.
28 Já, þú lætur lampa minn skína. Drottinn, Guð minn, hefur lýst upp myrkrið sem umlukti mig.
Quoniam tu illuminas lucernam meam Domine: Deus meus illumina tenebras meas.
29 Með þinni hjálp stekk ég yfir múra og brýt niður borgarveggi óvinarins.
Quoniam in te eripiar a tentatione, et in Deo meo transgrediar murum.
30 Drottinn, hann er mikill Guð! Fullkominn í öllum hlutum! Orð hans standast öll. Skjöldur er hann öllum þeim sem til hans leita.
Deus meus impolluta via eius: eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se.
31 Því hver er hinn sanni Guð nema Drottinn? Og hver er bjargið nema hann?
Quoniam quis deus præter Dominum? aut quis Deus præter Deum nostrum?
32 Hann styrkir mig og verndar hvar sem ég fer.
Deus qui præcinxit me virtute: et posuit immaculatam viam meam.
33 Hann gerir fætur mína fima sem geitanna á fjöllunum. Hann tryggir mér fótfestu á hæstu tindum.
Qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me.
34 Hann æfir hendur mínar til hernaðar og gerir mér kleift að spenna eirbogann.
Qui docet manus meas ad prælium: et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea.
35 Þú fékkst mér skjöld hjálpræðis þíns. Hægri hönd þín, Drottinn, styður mig, mildi þín hefur gert mig mikinn.
Et dedisti mihi protectionem salutis tuæ: et dextera tua suscepit me: Et disciplina tua correxit me in finem: et disciplina tua ipsa me docebit.
36 Þú lagðir veg fyrir fætur mína og þar mun ég ekki hrasa.
Dilatasti gressus meos subtus me: et non sunt infirmata vestigia mea:
37 Ég veitti óvinum mínum eftirför, elti þá uppi og eyddi þeim.
Persequar inimicos meos, et comprehendam illos: et non convertar donec deficiant.
38 Ég tók þá einn af öðrum – þeir gátu enga vörn sér veitt – allir lágu í valnum að lokum.
Confringam illos, nec poterunt stare: cadent subtus pedes meos.
39 Hjálpin frá þér var eins og brynja í bardaganum. Óvini mína beygðir þú undir mig.
Et præcinxisti me virtute ad bellum: et supplantasti insurgentes in me subtus me.
40 Þú stökktir þeim á flótta og ég eyddi öllum þeim sem ofsóttu mig.
Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.
41 Þeir hrópuðu á hjálp, en fengu enga. Þeir æptu til Drottins, en hann ansaði ekki,
Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum: nec exaudivit eos.
42 en ég muldi þá mélinu smærra og dreifði þeim upp í vindinn. Ég fleygði þeim burt eins og rusli á haug.
Et comminuam eos, ut pulverem ante faciem venti: ut lutum platearum delebo eos.
43 Þú veittir mér sigur í sérhverri orustu. Þjóðirnar komu og þjónuðu mér. Jafnvel þær sem ég þekkti ekki komu nú og veittu mér lotningu.
Eripies me de contradictionibus populi: constitues me in caput Gentium.
44 Útlendingar sem aldrei höfðu mig augum litið lýstu sig reiðubúna til þjónustu.
Populus, quem non cognovi, servivit mihi: in auditu auris obedivit mihi.
45 Skjálfandi stigu þeir niður úr virkjum sínum.
Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.
46 Guð lifir! Lofaður sé hann, klettur hjálpræðis míns.
Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ.
47 Hann er sá Guð sem endurgeldur þeim sem ofsækja mig og auðmýkir þjóðir fyrir augum mér.
Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis.
48 Hann frelsar mig frá óvinum mínum. Hann sér til þess að þeir ná ekki til mín og bjargar mér undan öflugum andstæðingum.
Et ab insurgentibus in me exaltabis me: a viro iniquo eripies me.
49 Fyrir þetta, Drottinn minn, lofa ég þig í áheyrn þjóðanna.
Propterea confitebor tibi in nationibus Domine: et nomini tuo psalmum dicam,
50 Oftsinnis hefur þú frelsað mig – það var kraftaverk í öll skiptin! Þú gerðir mig að konungi, þú hefur elskað mig og auðsýnt mér gæsku og eins muntu gera við afkomendur mína.
Magnificans salutes regis eius, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius usque in sæculum.
