Κατα Ματθαιον 9
1 και εμβας εις το πλοιον διεπερασεν και ηλθεν εις την ιδιαν πολιν
Jésus étant donc monté dans la barque, repassa le lac et vint dans sa ville.
2 και ιδου προσεφερον αυτω παραλυτικον επι κλινης βεβλημενον και ιδων ο ιησους την πιστιν αυτων ειπεν τω παραλυτικω θαρσει τεκνον αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου
Et voilà qu’on lui présenta un paralytique, étendu sur un lit. Jésus, voyant leur foi, dit au paralytique: « Mon fils, aie confiance, tes péchés te sont remis. »
3 και ιδου τινες των γραμματεων ειπον εν εαυτοις ουτος βλασφημει
Aussitôt quelques scribes dirent en eux-mêmes: « Cet homme blasphème. »
4 και ιδων ο ιησους τας ενθυμησεις αυτων ειπεν ινα τι υμεις ενθυμεισθε πονηρα εν ταις καρδιαις υμων
Jésus, connaissant leurs pensées, leur dit: « Pourquoi pensez-vous le mal dans vos cœurs?
5 τι γαρ εστιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται σοι αι αμαρτιαι η ειπειν εγειραι και περιπατει
Lequel est le plus aisé de dire: Tes péchés te sont remis; ou de dire: Lève-toi et marche?
6 ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας τοτε λεγει τω παραλυτικω εγερθεις αρον σου την κλινην και υπαγε εις τον οικον σου
Or, afin que vous sachiez que le Fils de l’homme a sur la terre le pouvoir de remettre les péchés: Lève-toi, dit-il au paralytique, prends ton lit, et va dans ta maison. »
7 και εγερθεις απηλθεν εις τον οικον αυτου
Et il se leva, et s’en alla dans sa maison.
8 ιδοντες δε οι οχλοι εθαυμασαν και εδοξασαν τον θεον τον δοντα εξουσιαν τοιαυτην τοις ανθρωποις
La multitude voyant ce prodige fut saisie de crainte, et rendit gloire à Dieu, qui avait donné une telle puissance aux hommes.
9 και παραγων ο ιησους εκειθεν ειδεν ανθρωπον καθημενον επι το τελωνιον ματθαιον λεγομενον και λεγει αυτω ακολουθει μοι και αναστας ηκολουθησεν αυτω
Étant parti de là, Jésus vit un homme, nommé Matthieu, assis au bureau de péage, et il lui dit: « Suis-moi. » Celui-ci se leva, et le suivit.
10 και εγενετο αυτου ανακειμενου εν τη οικια και ιδου πολλοι τελωναι και αμαρτωλοι ελθοντες συνανεκειντο τω ιησου και τοις μαθηταις αυτου
Or il arriva que Jésus étant à table dans la maison de Matthieu, un grand nombre de publicains et de pécheurs vinrent prendre place avec lui et ses disciples.
11 και ιδοντες οι φαρισαιοι ειπον τοις μαθηταις αυτου δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιει ο διδασκαλος υμων
Ce que voyant, les Pharisiens dirent à ses disciples: « Pourquoi votre maître mange-t-il avec les publicains et les pécheurs? »
12 ο δε ιησους ακουσας ειπεν αυτοις ου χρειαν εχουσιν οι ισχυοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες
Jésus, entendant cela, leur dit: « Ce ne sont pas les bien portants qui ont besoin de médecin, mais les malades.
13 πορευθεντες δε μαθετε τι εστιν ελεον θελω και ου θυσιαν ου γαρ ηλθον καλεσαι δικαιους αλλ αμαρτωλους εις μετανοιαν
Allez apprendre ce que signifie cette parole: Je veux la miséricorde et non le sacrifice. Car je ne suis pas venu appeler les justes, mais les pécheurs. »
14 τοτε προσερχονται αυτω οι μαθηται ιωαννου λεγοντες δια τι ημεις και οι φαρισαιοι νηστευομεν πολλα οι δε μαθηται σου ου νηστευουσιν
Alors les disciples de Jean vinrent le trouver, et lui dirent: « Pourquoi, tandis que les Pharisiens et nous, nous jeûnons souvent, tes disciples ne jeûnent-ils pas? »
15 και ειπεν αυτοις ο ιησους μη δυνανται οι υιοι του νυμφωνος πενθειν εφ οσον μετ αυτων εστιν ο νυμφιος ελευσονται δε ημεραι οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος και τοτε νηστευσουσιν
Jésus leur répondit: « Les amis de l’époux peuvent-ils s’attrister pendant que l’époux est avec eux? Mais viendront des jours où l’époux leur sera enlevé, et alors ils jeûneront.
16 ουδεις δε επιβαλλει επιβλημα ρακους αγναφου επι ιματιω παλαιω αιρει γαρ το πληρωμα αυτου απο του ιματιου και χειρον σχισμα γινεται
Personne ne met une pièce d’étoffe neuve à un vieux vêtement; car elle emporte quelque chose du vêtement, et la déchirure en est pire.
17 ουδε βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μηγε ρηγνυνται οι ασκοι και ο οινος εκχειται και οι ασκοι απολουνται αλλα βαλλουσιν οινον νεον εις ασκους καινους και αμφοτερα συντηρουνται
On ne met pas non plus du vin nouveau dans des outres vieilles; autrement, les outres se rompent, le vin se répand et les outres sont perdues. Mais on met le vin nouveau dans des outres neuves, et tous les deux se conservent. »
18 ταυτα αυτου λαλουντος αυτοις ιδου αρχων ελθων προσεκυνει αυτω λεγων οτι η θυγατηρ μου αρτι ετελευτησεν αλλα ελθων επιθες την χειρα σου επ αυτην και ζησεται
Comme il leur parlait ainsi, un chef de la synagogue entra, et se prosternant devant lui, il lui dit: « Ma fille vient de mourir; mais vient, impose ta main sur elle, et elle vivra. »
19 και εγερθεις ο ιησους ηκολουθησεν αυτω και οι μαθηται αυτου
Jésus se leva et le suivit avec ses disciples.
20 και ιδου γυνη αιμορροουσα δωδεκα ετη προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου
Et voilà qu’une femme, affligée d’un flux de sang depuis douze années, s’approcha par derrière et toucha la houppe de son manteau.
21 ελεγεν γαρ εν εαυτη εαν μονον αψωμαι του ιματιου αυτου σωθησομαι
Car elle disait en elle-même: « Si je touche seulement son manteau, je serai guérie. »
22 ο δε ιησους επιστραφεις και ιδων αυτην ειπεν θαρσει θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε και εσωθη η γυνη απο της ωρας εκεινης
Jésus se retourna, et la voyant, il lui dit: « Aie confiance, ma fille, ta foi t’a guérie. » Et cette femme fut guérie à l’heure même.
23 και ελθων ο ιησους εις την οικιαν του αρχοντος και ιδων τους αυλητας και τον οχλον θορυβουμενον
Lorsque Jésus fut arrivé à la maison du chef de la synagogue, voyant les joueurs de flûte et une foule qui faisait grand bruit, il leur dit:
24 λεγει αυτοις αναχωρειτε ου γαρ απεθανεν το κορασιον αλλα καθευδει και κατεγελων αυτου
« Retirez-vous; car la jeune fille n’est pas morte, mais elle dort »; et ils se riaient de lui.
25 οτε δε εξεβληθη ο οχλος εισελθων εκρατησεν της χειρος αυτης και ηγερθη το κορασιον
Lorsqu’on eut fait sortir cette foule, il entra, prit la main de la jeune fille, et elle se leva.
26 και εξηλθεν η φημη αυτη εις ολην την γην εκεινην
Et le bruit s’en répandit dans tout le pays.
27 και παραγοντι εκειθεν τω ιησου ηκολουθησαν αυτω δυο τυφλοι κραζοντες και λεγοντες ελεησον ημας υιε δαβιδ
Comme Jésus poursuivait sa route, deux aveugles se mirent à le suivre, en disant à haute voix: « Fils de David, ayez pitié de nous. »
28 ελθοντι δε εις την οικιαν προσηλθον αυτω οι τυφλοι και λεγει αυτοις ο ιησους πιστευετε οτι δυναμαι τουτο ποιησαι λεγουσιν αυτω ναι κυριε
Lorsqu’il fut entré dans la maison, les aveugles s’approchèrent de lui, et Jésus leur dit: « Crois-tu que je puisse faire cela? » Ils lui dirent: « Oui, Seigneur. »
29 τοτε ηψατο των οφθαλμων αυτων λεγων κατα την πιστιν υμων γενηθητω υμιν
Alors il toucha leurs yeux en disant: « Qu’il te soit fait selon ta foi. »
30 και ανεωχθησαν αυτων οι οφθαλμοι και ενεβριμησατο αυτοις ο ιησους λεγων ορατε μηδεις γινωσκετω
Aussitôt leurs yeux furent ouverts, et Jésus leur dit d’un ton sévère: « Prenez garde que personne ne le sache. »
31 οι δε εξελθοντες διεφημισαν αυτον εν ολη τη γη εκεινη
Mais, s’en étant allés, ils publièrent ses louanges dans tout le pays.
32 αυτων δε εξερχομενων ιδου προσηνεγκαν αυτω ανθρωπον κωφον δαιμονιζομενον
Après leur départ, on lui présenta un homme muet, possédé du démon.
33 και εκβληθεντος του δαιμονιου ελαλησεν ο κωφος και εθαυμασαν οι οχλοι λεγοντες οτι ουδεποτε εφανη ουτως εν τω ισραηλ
Le démon ayant été chassé, le muet parla, et la multitude, saisie d’admiration, disait: « Jamais rien de semblable ne s’est vu en Israël. »
34 οι δε φαρισαιοι ελεγον εν τω αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια
Mais les Pharisiens disaient: « C’est par le prince des démons qu’il chasse les démons. »
35 και περιηγεν ο ιησους τας πολεις πασας και τας κωμας διδασκων εν ταις συναγωγαις αυτων και κηρυσσων το ευαγγελιον της βασιλειας και θεραπευων πασαν νοσον και πασαν μαλακιαν εν τω λαω
Et Jésus parcourait toutes les villes et les bourgades, enseignant dans les synagogues, prêchant l’Évangile du royaume, et guérissant toute maladie et toute infirmité.
36 ιδων δε τους οχλους εσπλαγχνισθη περι αυτων οτι ησαν εκλελυμενοι και ερριμμενοι ωσει προβατα μη εχοντα ποιμενα
Or, en voyant cette multitude d’hommes, il fut ému de compassion pour eux, parce qu’ils étaient harassés et abattus, comme des brebis sans pasteur.
37 τοτε λεγει τοις μαθηταις αυτου ο μεν θερισμος πολυς οι δε εργαται ολιγοι
Alors il dit à ses disciples: « La moisson est grande, mais les ouvriers sont en petit nombre.
38 δεηθητε ουν του κυριου του θερισμου οπως εκβαλη εργατας εις τον θερισμον αυτου
Priez donc le maître de la moisson d’envoyer des ouvriers à sa moisson. »
