< Κατα Λουκαν 18 >

1 ελεγεν δε και παραβολην αυτοισ προσ το δειν παντοτε προσευχεσθαι και μη εκκακειν
Глаголаше же и притчу к ним, како подобает всегда молитися и не стужати (си),
2 λεγων κριτησ τισ ην εν τινι πολει τον θεον μη φοβουμενοσ και ανθρωπον μη εντρεπομενοσ
глаголя: судия бе некий в некоем граде, Бога не бояся и человек не срамляяся.
3 χηρα δε ην εν τη πολει εκεινη και ηρχετο προσ αυτον λεγουσα εκδικησον με απο του αντιδικου μου
Вдова же некая бе во граде том: и прихождаше к нему, глаголющи: отмсти мене от соперника моего.
4 και ουκ ηθελησεν επι χρονον μετα δε ταυτα ειπεν εν εαυτω ει και τον θεον ου φοβουμαι και ανθρωπον ουκ εντρεπομαι
И не хотяше на долзе времени. Последи же рече в себе: аще и Бога не боюся, и человек не срамляюся:
5 δια γε το παρεχειν μοι κοπον την χηραν ταυτην εκδικησω αυτην ινα μη εισ τελοσ ερχομενη υποπιαζη με
но зане творит ми труды вдовица сия, отмщу ея: да не до конца приходящи застоит мене.
6 ειπεν δε ο κυριοσ ακουσατε τι ο κριτησ τησ αδικιασ λεγει
Рече же Господь: слышите, что судия неправды глаголет?
7 ο δε θεοσ ου μη ποιηση την εκδικησιν των εκλεκτων αυτου των βοωντων προσ αυτον ημερασ και νυκτοσ και μακροθυμων επ αυτοισ
Бог же не имать ли сотворити отмщение избранных Своих, вопиющих к Нему день и нощь, и долготерпя о них?
8 λεγω υμιν οτι ποιησει την εκδικησιν αυτων εν ταχει πλην ο υιοσ του ανθρωπου ελθων αρα ευρησει την πιστιν επι τησ γησ
Глаголю вам, яко сотворит отмщение их вскоре: обаче Сын Человеческий пришед убо обрящет ли (си) веру на земли?
9 ειπεν δε προσ τινασ τουσ πεποιθοτασ εφ εαυτοισ οτι εισιν δικαιοι και εξουθενουντασ τουσ λοιπουσ την παραβολην ταυτην
Рече же и ко другим уповающым собою, яко суть праведницы, и уничижающым прочих, притчу сию:
10 ανθρωποι δυο ανεβησαν εισ το ιερον προσευξασθαι ο εισ φαρισαιοσ και ο ετεροσ τελωνησ
человека два внидоста в церковь помолитися: един фарисей, а другий мытарь.
11 ο φαρισαιοσ σταθεισ προσ εαυτον ταυτα προσηυχετο ο θεοσ ευχαριστω σοι οτι ουκ ειμι ωσπερ οι λοιποι των ανθρωπων αρπαγεσ αδικοι μοιχοι η και ωσ ουτοσ ο τελωνησ
Фарисей же став, сице в себе моляшеся: Боже, хвалу Тебе воздаю, яко несмь якоже прочии человецы, хищницы, неправедницы, прелюбодее, или якоже сей мытарь:
12 νηστευω δισ του σαββατου αποδεκατω παντα οσα κτωμαι
пощуся двакраты в субботу, десятину даю всего елико притяжу.
13 και ο τελωνησ μακροθεν εστωσ ουκ ηθελεν ουδε τουσ οφθαλμουσ εισ τον ουρανον επαραι αλλ ετυπτεν εισ το στηθοσ αυτου λεγων ο θεοσ ιλασθητι μοι τω αμαρτωλω
Мытарь же издалеча стоя, не хотяше ни очию возвести на небо: но бияше перси своя, глаголя: Боже, милостив буди мне грешнику.
14 λεγω υμιν κατεβη ουτοσ δεδικαιωμενοσ εισ τον οικον αυτου η γαρ εκεινοσ οτι πασ ο υψων εαυτον ταπεινωθησεται ο δε ταπεινων εαυτον υψωθησεται
Глаголю вам, яко сниде сей оправдан в дом свой паче онаго: яко всяк возносяйся смирится, смиряяй же себе вознесется.
15 προσεφερον δε αυτω και τα βρεφη ινα αυτων απτηται ιδοντεσ δε οι μαθηται επετιμησαν αυτοισ
Приношаху же к Нему и младенцы, да их коснется: видевше же ученицы запретиша им.
16 ο δε ιησουσ προσκαλεσαμενοσ αυτα ειπεν αφετε τα παιδια ερχεσθαι προσ με και μη κωλυετε αυτα των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια του θεου
Иисус же призвав их, глагола: оставите детей приходити ко Мне и не браните им: таковых бо есть Царствие Божие:
17 αμην λεγω υμιν οσ εαν μη δεξηται την βασιλειαν του θεου ωσ παιδιον ου μη εισελθη εισ αυτην
аминь бо глаголю вам: иже аще не приимет Царствия Божия яко отроча, не имать внити в не.
18 και επηρωτησεν τισ αυτον αρχων λεγων διδασκαλε αγαθε τι ποιησασ ζωην αιωνιον κληρονομησω (aiōnios g166)
И вопроси Его некий князь, глаголя: Учителю благий, что сотворив, живот вечный наследствую? (aiōnios g166)
19 ειπεν δε αυτω ο ιησουσ τι με λεγεισ αγαθον ουδεισ αγαθοσ ει μη εισ ο θεοσ
Рече же ему Иисус: что Мя глаголеши блага? Никтоже благ, токмо един Бог:
20 τασ εντολασ οιδασ μη μοιχευσησ μη φονευσησ μη κλεψησ μη ψευδομαρτυρησησ τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου
заповеди веси: не прелюбы твори, не убий, не укради, не лжесвидетелствуй, чти отца твоего и матерь твою.
21 ο δε ειπεν ταυτα παντα εφυλαξαμην εκ νεοτητοσ μου
Он же рече: вся сия сохраних от юности моея.
22 ακουσασ δε ταυτα ο ιησουσ ειπεν αυτω ετι εν σοι λειπει παντα οσα εχεισ πωλησον και διαδοσ πτωχοισ και εξεισ θησαυρον εν ουρανω και δευρο ακολουθει μοι
Слышав же сия Иисус рече ему: еще единаго не докончал еси: вся, елика имаши, продаждь и раздай нищым: и имети имаши сокровище на небеси: и гряди вслед Мене.
23 ο δε ακουσασ ταυτα περιλυποσ εγενετο ην γαρ πλουσιοσ σφοδρα
Он же слышав сие, прискорбен бысть: бе бо богат зело.
24 ιδων δε αυτον ο ιησουσ περιλυπον γενομενον ειπεν πωσ δυσκολωσ οι τα χρηματα εχοντεσ εισελευσονται εισ την βασιλειαν του θεου
Видев же его Иисус прискорбна бывша, рече: како не удобь имущии богатство в Царствие Божие внидут:
25 ευκοπωτερον γαρ εστιν καμηλον δια τρυμαλιασ ραφιδοσ εισελθειν η πλουσιον εισ την βασιλειαν του θεου εισελθειν
удобее бо есть вельбуду сквозе иглине ушы проити, неже богату в Царствие Божие внити.
26 ειπον δε οι ακουσαντεσ και τισ δυναται σωθηναι
Реша же слышавшии: то кто может спасен быти?
27 ο δε ειπεν τα αδυνατα παρα ανθρωποισ δυνατα εστιν παρα τω θεω
Он же рече: невозможная у человек возможна суть у Бога.
28 ειπεν δε πετροσ ιδου ημεισ αφηκαμεν παντα και ηκολουθησαμεν σοι
Рече же Петр: се, мы оставихом вся и по Тебе идохом.
29 ο δε ειπεν αυτοισ αμην λεγω υμιν οτι ουδεισ εστιν οσ αφηκεν οικιαν η γονεισ η αδελφουσ η γυναικα η τεκνα ενεκεν τησ βασιλειασ του θεου
Он же рече им: аминь глаголю вам, яко никтоже есть, иже оставит дом, или родители, или братию, или сестры, или жену, или чада, Царствия ради Божия,
30 οσ ου μη απολαβη πολλαπλασιονα εν τω καιρω τουτω και εν τω αιωνι τω ερχομενω ζωην αιωνιον (aiōn g165, aiōnios g166)
иже не приимет множицею во время сие, и в век грядущий живот вечный. (aiōn g165, aiōnios g166)
31 παραλαβων δε τουσ δωδεκα ειπεν προσ αυτουσ ιδου αναβαινομεν εισ ιεροσολυμα και τελεσθησεται παντα τα γεγραμμενα δια των προφητων τω υιω του ανθρωπου
Поемь же обанадесяте ученики Своя, рече к ним: се, восходим во Иерусалим, и скончаются вся писанная пророки о Сыне Человечесте:
32 παραδοθησεται γαρ τοισ εθνεσιν και εμπαιχθησεται και υβρισθησεται και εμπτυσθησεται
предадят бо Его языком и поругаются Ему, и укорят Его и оплюют Его,
33 και μαστιγωσαντεσ αποκτενουσιν αυτον και τη ημερα τη τριτη αναστησεται
и бивше убиют Его: и в третий день воскреснет.
34 και αυτοι ουδεν τουτων συνηκαν και ην το ρημα τουτο κεκρυμμενον απ αυτων και ουκ εγινωσκον τα λεγομενα
И тии ничесоже от сих разумеша: и бе глаголгол сей сокровен от них, и не разумеваху глаголголемых.
35 εγενετο δε εν τω εγγιζειν αυτον εισ ιεριχω τυφλοσ τισ εκαθητο παρα την οδον προσαιτων
Бысть же егда приближишася во Иерихон, слепец некий седяше при пути прося:
36 ακουσασ δε οχλου διαπορευομενου επυνθανετο τι ειη τουτο
слышав же народ мимоходящь, вопрошаше: что убо есть се?
37 απηγγειλαν δε αυτω οτι ιησουσ ο ναζωραιοσ παρερχεται
Поведаша же ему, яко Иисус Назарянин мимоходит.
38 και εβοησεν λεγων ιησου υιε δαυιδ ελεησον με
И возопи, глаголя: Иисусе Сыне Давидов, помилуй мя.
39 και οι προαγοντεσ επετιμων αυτω ινα σιωπηση αυτοσ δε πολλω μαλλον εκραζεν υιε δαυιδ ελεησον με
И предидущии прещаху ему, да умолчит: он же паче множае вопияше: Сыне Давидов, помилуй мя.
40 σταθεισ δε ο ιησουσ εκελευσεν αυτον αχθηναι προσ αυτον εγγισαντοσ δε αυτου επηρωτησεν αυτον
Став же Иисус повеле привести его к Себе. Приближшуся же ему к Нему, вопроси его,
41 λεγων τι σοι θελεισ ποιησω ο δε ειπεν κυριε ινα αναβλεψω
глаголя: что хощеши, да ти сотворю? Он же рече: Господи, да прозрю.
42 και ο ιησουσ ειπεν αυτω αναβλεψον η πιστισ σου σεσωκεν σε
Иисус же рече ему: прозри: вера твоя спасе тя.
43 και παραχρημα ανεβλεψεν και ηκολουθει αυτω δοξαζων τον θεον και πασ ο λαοσ ιδων εδωκεν αινον τω θεω
И абие прозре, и вслед Его идяше, славя Бога. И вси людие видевше воздаша хвалу Богови.

< Κατα Λουκαν 18 >