Αποκαλυψις Ιωαννου 10

1 και ειδον αγγελον ισχυρον καταβαινοντα εκ του ουρανου περιβεβλημενον νεφελην και η ιρις επι της κεφαλης αυτου και το προσωπον αυτου ως ο ηλιος και οι ποδες αυτου ως στυλοι πυρος

Et je vis un autre ange d'une force extraordinaire qui descendait du ciel, entouré d'un nuage, la tête ceinte de l'arc-en-ciel, le visage comme le soleil, les pieds comme des colonnes de feu;

2 και εχων εν τη χειρι αυτου βιβλιον ανεωγμενον και εθηκεν τον ποδα αυτου τον δεξιον επι της θαλασσης τον δε ευωνυμον επι της γης

il tenait à la main un petit livre ouvert, et il posa le pied droit sur la mer, le gauche sur la terre,

3 και εκραξεν φωνη μεγαλη ωσπερ λεων μυκαται και οτε εκραξεν ελαλησαν αι επτα βρονται τας εαυτων φωνας

et d'une voix terrible comme le rugissement du lion, il jeta un cri; et quand il jeta ce cri, les sept tonnerres firent retentir leurs voix.

4 και οτε ελαλησαν αι επτα βρονται εμελλον γραφειν και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν σφραγισον α ελαλησαν αι επτα βρονται και μη αυτα γραψης

Et quand les sept tonnerres eurent parlé je voulus écrire, mais j'entendis une voix du ciel me dire: «Tiens secret ce qu'ont dit les sept tonnerres et ne l'écris point.»

5 και ο αγγελος ον ειδον εστωτα επι της θαλασσης και επι της γης ηρεν την χειρα αυτου την δεξιαν εις τον ουρανον

Et l'ange que je voyais debout sur la terre et sur la mer «leva la main droite vers le ciel,

6 και ωμοσεν [εν] τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων ος εκτισεν τον ουρανον και τα εν αυτω και την γην και τα εν αυτη και την θαλασσαν και τα εν αυτη οτι χρονος ουκετι εσται (aiōn g165)

et jura par Celui qui vit aux siècles des siècles, qui a créé le ciel et ce qu'il renferme, et la terre et ce qu'elle renferme, et la mer et ce qu'elle renferme», qu'il n'y aurait plus de délai, (aiōn g165)

7 αλλ εν ταις ημεραις της φωνης του εβδομου αγγελου οταν μελλη σαλπιζειν και ετελεσθη το μυστηριον του θεου ως ευηγγελισεν τους δουλους αυτου τους προφητας

mais qu'au jour où retentirait la voix du septième ange sonnant de la trompette, s'accomplirait le mystère de Dieu, comme il l'avait annoncé à ses serviteurs les prophètes.

8 και η φωνη ην ηκουσα εκ του ουρανου παλιν λαλουσα μετ εμου και λεγουσα υπαγε λαβε το βιβλιδαριον το ανεωγμενον εν τη χειρι του αγγελου του εστωτος επι της θαλασσης και επι της γης

Et la voix que j'avais entendue venant du ciel me parla de nouveau: «Va, dit-elle, prends le petit livre ouvert dans la main de l'ange qui se tient debout sur la mer et sur la terre».

9 και απηλθον προς τον αγγελον λεγων αυτω δουναι μοι το βιβλιδαριον και λεγει μοι λαβε και καταφαγε αυτο και πικρανει σου την κοιλιαν αλλ εν τω στοματι σου εσται γλυκυ ως μελι

Alors j'allai vers l'ange et lui demandai de me donner le petit livre. «Prends-le, me dit-il, et le dévore; dans tes entrailles il te sera amer; mais dans ta bouche tu le trouveras doux comme du miel.»

10 και ελαβον το βιβλιον εκ της χειρος του αγγελου και κατεφαγον αυτο και ην εν τω στοματι μου ως μελι γλυκυ και οτε εφαγον αυτο επικρανθη η κοιλια μου

Et je pris le livre de la main de l'ange, et je le dévorai. Dans ma bouche il fut doux comme le miel, mais quand il fut dévoré, il quand il fut dans mes entrailles, il me fut amer.

11 και λεγει μοι δει σε παλιν προφητευσαι επι λαοις και επι εθνεσιν και γλωσσαις και βασιλευσιν πολλοις

Et on me dit: «Il faut que tu prophétises encore sur beaucoup de peuples, de races, de langues et de rois.»