Προς Εβραιους 10

1 σκιαν γαρ εχων ο νομος των μελλοντων αγαθων ουκ αυτην την εικονα των πραγματων κατ ενιαυτον ταις αυταις θυσιαις ας προσφερουσιν εις το διηνεκες ουδεποτε δυνανται τους προσερχομενους τελειωσαι

For the law, having a shadow of the coming good things, not the image itself of the things, can never, by the same sacrifices which they offer continually yearly, perfect those who approach.

2 επει ουκ αν επαυσαντο προσφερομεναι δια το μηδεμιαν εχειν ετι συνειδησιν αμαρτιων τους λατρευοντας απαξ κεκαθαρμενους

Since, would they not indeed have ceased being offered, on account of the worshippers once purged having no longer any conscience of sins?

3 αλλ εν αυταις αναμνησις αμαρτιων κατ ενιαυτον

But in these [there is] a calling to mind of sins yearly.

4 αδυνατον γαρ αιμα ταυρων και τραγων αφαιρειν αμαρτιας

For blood of bulls and goats [is] incapable of taking away sins.

5 διο εισερχομενος εις τον κοσμον λεγει θυσιαν και προσφοραν ουκ ηθελησας σωμα δε κατηρτισω μοι

Wherefore coming into the world he says, Sacrifice and offering thou willedst not; but thou hast prepared me a body.

6 ολοκαυτωματα και περι αμαρτιας ουκ ευδοκησας

Thou tookest no pleasure in burnt-offerings and sacrifices for sin.

7 τοτε ειπον ιδου ηκω εν κεφαλιδι βιβλιου γεγραπται περι εμου του ποιησαι ο θεος το θελημα σου

Then I said, Lo, I come (in [the] roll of the book it is written of me) to do, O God, thy will.

8 ανωτερον λεγων οτι θυσιαν και προσφοραν και ολοκαυτωματα και περι αμαρτιας ουκ ηθελησας ουδε ευδοκησας αιτινες κατα τον νομον προσφερονται

Above, saying Sacrifices and offerings and burnt-offerings and sacrifices for sin thou willedst not, neither tookest pleasure in (which are offered according to the law);

9 τοτε ειρηκεν ιδου ηκω του ποιησαι ο θεος το θελημα σου αναιρει το πρωτον ινα το δευτερον στηση

then he said, Lo, I come to do thy will. He takes away the first that he may establish the second;

10 εν ω θεληματι ηγιασμενοι εσμεν οι δια της προσφορας του σωματος ιησου χριστου εφαπαξ

by which will we have been sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.

11 και πας μεν ιερευς εστηκεν καθ ημεραν λειτουργων και τας αυτας πολλακις προσφερων θυσιας αιτινες ουδεποτε δυνανται περιελειν αμαρτιας

And every priest stands daily ministering, and offering often the same sacrifices, which can never take away sins.

12 αυτος δε μιαν υπερ αμαρτιων προσενεγκας θυσιαν εις το διηνεκες εκαθισεν εν δεξια του θεου

But he, having offered one sacrifice for sins, sat down in perpetuity at [the] right hand of God,

13 το λοιπον εκδεχομενος εως τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου

waiting from henceforth until his enemies be set [for the] footstool of his feet.

14 μια γαρ προσφορα τετελειωκεν εις το διηνεκες τους αγιαζομενους

For by one offering he has perfected in perpetuity the sanctified.

15 μαρτυρει δε ημιν και το πνευμα το αγιον μετα γαρ το προειρηκεναι

And the Holy Spirit also bears us witness [of it]; for after what was said:

16 αυτη η διαθηκη ην διαθησομαι προς αυτους μετα τας ημερας εκεινας λεγει κυριος διδους νομους μου επι καρδιας αυτων και επι των διανοιων αυτων επιγραψω αυτους

This [is] the covenant which I will establish towards them after those days, saith [the] Lord: Giving my laws into their hearts, I will write them also in their understandings;

17 και των αμαρτιων αυτων και των ανομιων αυτων ου μη μνησθω ετι

and their sins and their lawlessnesses I will never remember any more.

18 οπου δε αφεσις τουτων ουκετι προσφορα περι αμαρτιας

But where there [is] remission of these, [there is] no longer a sacrifice for sin.

19 εχοντες ουν αδελφοι παρρησιαν εις την εισοδον των αγιων εν τω αιματι ιησου

Having therefore, brethren, boldness for entering into the [holy of] holies by the blood of Jesus,

20 ην ενεκαινισεν ημιν οδον προσφατον και ζωσαν δια του καταπετασματος τουτ εστιν της σαρκος αυτου

the new and living way which he has dedicated for us through the veil, that is, his flesh,

21 και ιερεα μεγαν επι τον οικον του θεου

and [having] a great priest over the house of God,

22 προσερχωμεθα μετα αληθινης καρδιας εν πληροφορια πιστεως ερραντισμενοι τας καρδιας απο συνειδησεως πονηρας και λελουμενοι το σωμα υδατι καθαρω

let us approach with a true heart, in full assurance of faith, sprinkled as to our hearts from a wicked conscience, and washed as to our body with pure water.

23 κατεχωμεν την ομολογιαν της ελπιδος ακλινη πιστος γαρ ο επαγγειλαμενος

Let us hold fast the confession of the hope unwavering, (for he [is] faithful who has promised; )

24 και κατανοωμεν αλληλους εις παροξυσμον αγαπης και καλων εργων

and let us consider one another for provoking to love and good works;

25 μη εγκαταλειποντες την επισυναγωγην εαυτων καθως εθος τισιν αλλα παρακαλουντες και τοσουτω μαλλον οσω βλεπετε εγγιζουσαν την ημεραν

not forsaking the assembling of ourselves together, as the custom [is] with some; but encouraging [one another], and by so much the more as ye see the day drawing near.

26 εκουσιως γαρ αμαρτανοντων ημων μετα το λαβειν την επιγνωσιν της αληθειας ουκετι περι αμαρτιων απολειπεται θυσια

For where we sin wilfully after receiving the knowledge of the truth, there no longer remains any sacrifice for sins,

27 φοβερα δε τις εκδοχη κρισεως και πυρος ζηλος εσθιειν μελλοντος τους υπεναντιους

but a certain fearful expectation of judgment, and heat of fire about to devour the adversaries.

28 αθετησας τις νομον μωυσεως χωρις οικτιρμων επι δυσιν η τρισιν μαρτυσιν αποθνησκει

Any one that has disregarded Moses' law dies without mercy on [the testimony of] two or three witnesses:

29 ποσω δοκειτε χειρονος αξιωθησεται τιμωριας ο τον υιον του θεου καταπατησας και το αιμα της διαθηκης κοινον ηγησαμενος εν ω ηγιασθη και το πνευμα της χαριτος ενυβρισας

of how much worse punishment, think ye, shall he be judged worthy who has trodden under foot the Son of God, and esteemed the blood of the covenant, whereby he has been sanctified, common, and has insulted the Spirit of grace?

30 οιδαμεν γαρ τον ειποντα εμοι εκδικησις εγω ανταποδωσω λεγει κυριος και παλιν κυριος κρινει τον λαον αυτου

For we know him that said, To me [belongs] vengeance; I will recompense, saith the Lord: and again, The Lord shall judge his people.

31 φοβερον το εμπεσειν εις χειρας θεου ζωντος

[It is] a fearful thing falling into [the] hands of [the] living God.

32 αναμιμνησκεσθε δε τας προτερον ημερας εν αις φωτισθεντες πολλην αθλησιν υπεμεινατε παθηματων

But call to mind the earlier days in which, having been enlightened, ye endured much conflict of sufferings;

33 τουτο μεν ονειδισμοις τε και θλιψεσιν θεατριζομενοι τουτο δε κοινωνοι των ουτως αναστρεφομενων γενηθεντες

on the one hand, when ye were made a spectacle both in reproaches and afflictions; and on the other, when ye became partakers with those who were passing through them.

34 και γαρ τοις δεσμοις μου συνεπαθησατε και την αρπαγην των υπαρχοντων υμων μετα χαρας προσεδεξασθε γινωσκοντες εχειν εαυτοις κρειττονα υπαρξιν εν ουρανοις και μενουσαν

For ye both sympathised with prisoners and accepted with joy the plunder of your goods, knowing that ye have for yourselves a better substance, and an abiding one.

35 μη αποβαλητε ουν την παρρησιαν υμων ητις εχει μισθαποδοσιαν μεγαλην

Cast not away therefore your confidence, which has great recompense.

36 υπομονης γαρ εχετε χρειαν ινα το θελημα του θεου ποιησαντες κομισησθε την επαγγελιαν

For ye have need of endurance in order that, having done the will of God, ye may receive the promise.

37 ετι γαρ μικρον οσον οσον ο ερχομενος ηξει και ου χρονιει

For yet a very little while he that comes will come, and will not delay.

38 ο δε δικαιος εκ πιστεως ζησεται και εαν υποστειληται ουκ ευδοκει η ψυχη μου εν αυτω

But the just shall live by faith; and, if he draw back, my soul does not take pleasure in him.

39 ημεις δε ουκ εσμεν υποστολης εις απωλειαν αλλα πιστεως εις περιποιησιν ψυχης

But we are not drawers back to perdition, but of faith to saving [the] soul.