2 Korinther 6

1 Wir ermahnen euch nun als Mitarbeiter, daß ihr die Gnade Gottes nicht vergeblich empfanget.

തസ്യ സഹായാ വയം യുഷ്മാൻ പ്രാർഥയാമഹേ, ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹോ യുഷ്മാഭി ർവൃഥാ ന ഗൃഹ്യതാം|

2 Denn Er spricht: Ich habe dich zur Zeit der Gnade erhört, und dir am Tage des Heils geholfen. Seht, jetzt ist die Zeit der Gnade, jetzt ist der Tag des Heils.

തേനോക്തമേതത്, സംശ്രോഷ്യാമി ശുഭേ കാലേ ത്വദീയാം പ്രാർഥനാമ് അഹം| ഉപകാരം കരിഷ്യാമി പരിത്രാണദിനേ തവ| പശ്യതായം ശുഭകാലഃ പശ്യതേദം ത്രാണദിനം|

3 Wir geben niemand Ärgernis, auf daß unser Amt kein Vorwurf treffe,

അസ്മാകം പരിചര്യ്യാ യന്നിഷ്കലങ്കാ ഭവേത് തദർഥം വയം കുത്രാപി വിഘ്നം ന ജനയാമഃ,

4 Sondern erweisen uns in allen Dingen als Diener Gottes, durch große Standhaftigkeit in Drangsalen, Ängsten und Nöten,

കിന്തു പ്രചുരസഹിഷ്ണുതാ ക്ലേശോ ദൈന്യം വിപത് താഡനാ കാരാബന്ധനം നിവാസഹീനത്വം പരിശ്രമോ ജാഗരണമ് ഉപവസനം

5 Unter Schlägen, in Gefängnissen, in Aufständen, in Mühseligkeiten, in Nachtwachen, in Fasten;

നിർമ്മലത്വം ജ്ഞാനം മൃദുശീലതാ ഹിതൈഷിതാ

6 In Sittenreinheit, in Erkenntnis, in Langmut, in Freundlichkeit, im Heiligen Geist, in ungeheuchelter Liebe,

പവിത്ര ആത്മാ നിഷ്കപടം പ്രേമ സത്യാലാപ ഈശ്വരീയശക്തി

7 In wahrhaftiger Lehre, in der Kraft Gottes, durch die Waffen der Gerechtigkeit zu Schutz und Trutz;

ർദക്ഷിണവാമാഭ്യാം കരാഭ്യാം ധർമ്മാസ്ത്രധാരണം

8 Durch Ehre und Schande, durch bösen und durch guten Leumund, als Verführer und als Wahrhaftige,

മാനാപമാനയോരഖ്യാതിസുഖ്യാത്യോ ർഭാഗിത്വമ് ഏതൈഃ സർവ്വൈരീശ്വരസ്യ പ്രശംസ്യാൻ പരിചാരകാൻ സ്വാൻ പ്രകാശയാമഃ|

9 Als Verkannte, und doch bekannt, als sterbend und siehe, wir leben, als Gezüchtige und doch nicht Ertötete,

ഭ്രമകസമാ വയം സത്യവാദിനോ ഭവാമഃ, അപരിചിതസമാ വയം സുപരിചിതാ ഭവാമഃ, മൃതകൽപാ വയം ജീവാമഃ, ദണ്ഡ്യമാനാ വയം ന ഹന്യാമഹേ,

10 Als Betrübte und die doch allezeit fröhlich sind, als Arme, die aber viele reich machen, als solche, die nichts haben und doch alles besitzen. -

ശോകയുക്താശ്ച വയം സദാനന്ദാമഃ, ദരിദ്രാ വയം ബഹൂൻ ധനിനഃ കുർമ്മഃ, അകിഞ്ചനാശ്ച വയം സർവ്വം ധാരയാമഃ|

11 Unser Mund, Korinther, hat sich gegen euch aufgetan; unser Herz ist erweitert.

ഹേ കരിന്ഥിനഃ, യുഷ്മാകം പ്രതി മമാസ്യം മുക്തം മമാന്തഃകരണാഞ്ച വികസിതം|

12 Ihr habt in uns keinen engen Raum, habt aber engen Raum in euren Herzen. Zur Wiedervergeltung -

യൂയം മമാന്തരേ ന സങ്കോചിതാഃ കിഞ്ച യൂയമേവ സങ്കോചിതചിത്താഃ|

13 Ich rede zu euch, wie zu meinen Kindern - lasset es auch bei euch weiter werden.

കിന്തു മഹ്യം ന്യായ്യഫലദാനാർഥം യുഷ്മാഭിരപി വികസിതൈ ർഭവിതവ്യമ് ഇത്യഹം നിജബാലകാനിവ യുഷ്മാൻ വദാമി|

14 Ziehet nicht am unrechten Joch mit den Ungläubigen; denn was hat die Gerechtigkeit gemein mit der Ungerechtigkeit? Welche Gemeinschaft ist zwischen dem Licht und der Finsternis?

അപരമ് അപ്രത്യയിഭിഃ സാർദ്ധം യൂയമ് ഏകയുഗേ ബദ്ധാ മാ ഭൂത, യസ്മാദ് ധർമ്മാധർമ്മയോഃ കഃ സമ്ബന്ധോഽസ്തി? തിമിരേണ സർദ്ധം പ്രഭായാ വാ കാ തുലനാസ്തി?

15 Wie stimmt Christus mit Belial? Oder was hat der Gläubige zu schaffen mit dem Ungläubigen?

ബിലീയാലദേവേന സാകം ഖ്രീഷ്ടസ്യ വാ കാ സന്ധിഃ? അവിശ്വാസിനാ സാർദ്ധം വാ വിശ്വാസിലോകസ്യാംശഃ കഃ?

16 Wie kann der Tempel Gottes mit Götzenbildern in einen Vergleich kommen? Ihr seid ja der Tempel des lebendigen Gottes, wie Gott spricht: Ich will in ihnen wohnen und unter ihnen wandeln, und will ihr Gott sein und sie sollen Mein Volk sein.

ഈശ്വരസ്യ മന്ദിരേണ സഹ വാ ദേവപ്രതിമാനാം കാ തുലനാ? അമരസ്യേശ്വരസ്യ മന്ദിരം യൂയമേവ| ഈശ്വരേണ തദുക്തം യഥാ, തേഷാം മധ്യേഽഹം സ്വാവാസം നിധാസ്യാമി തേഷാം മധ്യേ ച യാതായാതം കുർവ്വൻ തേഷാമ് ഈശ്വരോ ഭവിഷ്യാമി തേ ച മല്ലോകാ ഭവിഷ്യന്തി|

17 Darum entfernt euch aus ihrer Mitte, und sondert euch ab von ihnen! spricht der Herr, und rührt das Unreine nicht an, so will Ich euch annehmen.

അതോ ഹേതോഃ പരമേശ്വരഃ കഥയതി യൂയം തേഷാം മധ്യാദ് ബഹിർഭൂയ പൃഥഗ് ഭവത, കിമപ്യമേധ്യം ന സ്പൃശത; തേനാഹം യുഷ്മാൻ ഗ്രഹീഷ്യാമി,

18 Und will euch Vater sein, und ihr sollt mir Söhne und Töchter sein, spricht der Herr, der Allmächtige.

യുഷ്മാകം പിതാ ഭവിഷ്യാമി ച, യൂയഞ്ച മമ കന്യാപുത്രാ ഭവിഷ്യഥേതി സർവ്വശക്തിമതാ പരമേശ്വരേണോക്തം|