2 Korinther 5

1 Denn wir wissen, daß, wenn unsere irdische Zeltbehausung zerfällt, wir eine Behausung von Gott, eine nicht mit Händen gemachte, ewige Behausung, im Himmel haben. (aiōnios g166)

അപരമ് അസ്മാകമ് ഏതസ്മിൻ പാർഥിവേ ദൂഷ്യരൂപേ വേശ്മനി ജീർണേ സതീശ്വരേണ നിർമ്മിതമ് അകരകൃതമ് അസ്മാകമ് അനന്തകാലസ്ഥായി വേശ്മൈകം സ്വർഗേ വിദ്യത ഇതി വയം ജാനീമഃ| (aiōnios g166)

2 Denn in diesem seufzen wir und sehnen uns, in die Behausung, die vom Himmel ist, einzuziehen,

യതോ ഹേതോരേതസ്മിൻ വേശ്മനി തിഷ്ഠന്തോ വയം തം സ്വർഗീയം വാസം പരിധാതുമ് ആകാങ്ക്ഷ്യമാണാ നിഃശ്വസാമഃ|

3 So wir bekleidet sind und nicht nackt erfunden werden.

തഥാപീദാനീമപി വയം തേന ന നഗ്നാഃ കിന്തു പരിഹിതവസനാ മന്യാമഹേ|

4 Denn solange wir in dieser Hütte sind, seufzen wir und fühlen uns beschwert, nicht als ob wir wollten ausgekleidet, sondern überkleidet werden, auf daß das Sterbliche vom Leben verschlungen werde.

ഏതസ്മിൻ ദൂഷ്യേ തിഷ്ഠനതോ വയം ക്ലിശ്യമാനാ നിഃശ്വസാമഃ, യതോ വയം വാസം ത്യക്തുമ് ഇച്ഛാമസ്തന്നഹി കിന്തു തം ദ്വിതീയം വാസം പരിധാതുമ് ഇച്ഛാമഃ, യതസ്തഥാ കൃതേ ജീവനേന മർത്യം ഗ്രസിഷ്യതേ|

5 Der uns für dasselbige vorbereitet hat, ist Gott, Der uns auch das Unterpfand des Geistes gegeben hat.

ഏതദർഥം വയം യേന സൃഷ്ടാഃ സ ഈശ്വര ഏവ സ ചാസ്മഭ്യം സത്യങ്കാരസ്യ പണസ്വരൂപമ് ആത്മാനം ദത്തവാൻ|

6 So sind wir nun allezeit getrost und wissen, daß, solange wir im Leibe daheim sind, wir noch fern vom Herrn in der Fremde wandern.

അതഏവ വയം സർവ്വദോത്സുകാ ഭവാമഃ കിഞ്ച ശരീരേ യാവദ് അസ്മാഭി ർന്യുഷ്യതേ താവത് പ്രഭുതോ ദൂരേ പ്രോഷ്യത ഇതി ജാനീമഃ,

7 Denn wir wandeln im Glauben, nicht im Schauen.

യതോ വയം ദൃഷ്ടിമാർഗേ ന ചരാമഃ കിന്തു വിശ്വാസമാർഗേ|

8 Wir sind aber getrost, und haben Lust aus dem Körper auszuwanden und daheim zu sein bei dem Herrn.

അപരഞ്ച ശരീരാദ് ദൂരേ പ്രവസ്തും പ്രഭോഃ സന്നിധൗ നിവസ്തുഞ്ചാകാങ്ക്ഷ്യമാണാ ഉത്സുകാ ഭവാമഃ|

9 Darum beeifern wir uns auch, ob wir daheim oder noch auf der Wanderung sind, Ihm wohlgefällig zu sein.

തസ്മാദേവ കാരണാദ് വയം തസ്യ സന്നിധൗ നിവസന്തസ്തസ്മാദ് ദൂരേ പ്രവസന്തോ വാ തസ്മൈ രോചിതും യതാമഹേ|

10 Denn wir müssen alle offenbar werden vor dem Richterstuhle Christus, auf daß ein jeglicher empfange, was er bei Leibes Leben getan, und je wie er gehandelt hat, es sei gut oder böse.

യസ്മാത് ശരീരാവസ്ഥായാമ് ഏകൈകേന കൃതാനാം കർമ്മണാം ശുഭാശുഭഫലപ്രാപ്തയേ സർവ്വൈസ്മാഭിഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിചാരാസനസമ്മുഖ ഉപസ്ഥാതവ്യം|

11 Weil wir denn wissen, daß der Herr zu fürchten ist, so überzeugen wir Menschen, vor Gott aber sind wir offenbar; ich hoffe aber, daß wir auch in euren Gewissen offenbar geworden sind.

അതഏവ പ്രഭോ ർഭയാനകത്വം വിജ്ഞായ വയം മനുജാൻ അനുനയാമഃ കിഞ്ചേശ്വരസ്യ ഗോചരേ സപ്രകാശാ ഭവാമഃ, യുഷ്മാകം സംവേദഗോചരേഽപി സപ്രകാശാ ഭവാമ ഇത്യാശംസാമഹേ|

12 Denn wir wollen uns nicht abermals vor euch loben, sondern euch Ursache geben, euch unser zu rühmen, auf daß ihr Grund habt wider die, so sich im Äußeren rühmen und nicht nach dem Herzen.

അനേന വയം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ പുനഃ സ്വാൻ പ്രശംസാമ ഇതി നഹി കിന്തു യേ മനോ വിനാ മുഖൈഃ ശ്ലാഘന്തേ തേഭ്യഃ പ്രത്യുത്തരദാനായ യൂയം യഥാസ്മാഭിഃ ശ്ലാഘിതും ശക്നുഥ താദൃശമ് ഉപായം യുഷ്മഭ്യം വിതരാമഃ|

13 Denn gehen wir zu weit, so tun wir es für Gott; bescheiden wir uns, so tun wir es für euch.

യദി വയം ഹതജ്ഞാനാ ഭവാമസ്തർഹി തദ് ഈശ്വരാർഥകം യദി ച സജ്ഞാനാ ഭവാമസ്തർഹി തദ് യുഷ്മദർഥകം|

14 Denn Christi Liebe hält uns in Schranken, weil wir also urteilen, daß, wenn einer für alle gestorben ist, so sind mithin alle gestorben.

വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേമ്നാ സമാകൃഷ്യാമഹേ യതഃ സർവ്വേഷാം വിനിമയേന യദ്യേകോ ജനോഽമ്രിയത തർഹി തേ സർവ്വേ മൃതാ ഇത്യാസ്മാഭി ർബുധ്യതേ|

15 Und Er ist für alle gestorben, auf daß die, so da leben, nicht mehr ihnen selbst leben, sondern Dem, Der für sie gestorben und auferstanden ist.

അപരഞ്ച യേ ജീവന്തി തേ യത് സ്വാർഥം ന ജീവന്തി കിന്തു തേഷാം കൃതേ യോ ജനോ മൃതഃ പുനരുത്ഥാപിതശ്ച തമുദ്ദിശ്യ യത് ജീവന്തി തദർഥമേവ സ സർവ്വേഷാം കൃതേ മൃതവാൻ|

16 Darum kennen wir von nun an keinen mehr dem Fleische nach, wenn wir aber auch Christus dem Fleische nach gekannt haben, so kennen wir Ihn jetzt nicht mehr.

അതോ ഹേതോരിതഃ പരം കോഽപ്യസ്മാഭി ർജാതിതോ ന പ്രതിജ്ഞാതവ്യഃ| യദ്യപി പൂർവ്വം ഖ്രീഷ്ടോ ജാതിതോഽസ്മാഭിഃ പ്രതിജ്ഞാതസ്തഥാപീദാനീം ജാതിതഃ പുന ർന പ്രതിജ്ഞായതേ|

17 Wenn somit einer in Christus ist, so ist er eine neue Schöpfung; das Alte ist vergangen, siehe, alles ist neu geworden.

കേനചിത് ഖ്രീഷ്ട ആശ്രിതേ നൂതനാ സൃഷ്ടി ർഭവതി പുരാതനാനി ലുപ്യന്തേ പശ്യ നിഖിലാനി നവീനാനി ഭവന്തി|

18 Alles aber ist von Gott, Der uns mit Sich durch Jesus Christus versöhnt und uns das Amt der Versöhnung verliehen hat.

സർവ്വഞ്ചൈതദ് ഈശ്വരസ്യ കർമ്മ യതോ യീശുഖ്രീഷ്ടേന സ ഏവാസ്മാൻ സ്വേന സാർദ്ധം സംഹിതവാൻ സന്ധാനസമ്ബന്ധീയാം പരിചര്യ്യാമ് അസ്മാസു സമർപിതവാംശ്ച|

19 Denn Gott war in Christus und versöhnte die Welt mit Ihm selber, und rechnete ihnen ihre Sünden nicht auf, und hat auf uns das Wort der Versöhnung gelegt.

യതഃ ഈശ്വരഃ ഖ്രീഷ്ടമ് അധിഷ്ഠായ ജഗതോ ജനാനാമ് ആഗാംസി തേഷാമ് ഋണമിവ ന ഗണയൻ സ്വേന സാർദ്ധം താൻ സംഹിതവാൻ സന്ധിവാർത്താമ് അസ്മാസു സമർപിതവാംശ്ച|

20 So sind wir nun Botschafter an Christus Statt, indem Gott durch uns vermahnt; so bitten wir euch denn an Christus Statt: Lasset euch versöhnen mit Gott!

അതോ വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിനിമയേന ദൗത്യം കർമ്മ സമ്പാദയാമഹേ, ഈശ്വരശ്ചാസ്മാഭി ര്യുഷ്മാൻ യായാച്യതേ തതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിനിമയേന വയം യുഷ്മാൻ പ്രാർഥയാമഹേ യൂയമീശ്വരേണ സന്ധത്ത|

21 Denn Er hat Ihn, Der von keiner Sünde wußte, für uns zur Sünde gemacht, auf daß wir in Ihm die Gerechtigkeit Gottes würden.

യതോ വയം തേന യദ് ഈശ്വരീയപുണ്യം ഭവാമസ്തദർഥം പാപേന സഹ യസ്യ ജ്ഞാതേയം നാസീത് സ ഏവ തേനാസ്മാകം വിനിമയേന പാപഃ കൃതഃ|