Job 11

1 Da antwortete Zophar von Naema und sprach:

Tad Cofars no Naēmas atbildēja un sacīja:

2 Wenn einer lang geredet, muß er nicht auch hören? Muß denn ein Schwätzer immer recht haben?

Vai uz tik daudz vārdiem nebūs atbildēt, vai mutīgam cilvēkam lai paliek taisnība?

3 Müssen die Leute zu deinem eitlen Geschwätz schweigen, daß du spottest und niemand dich beschäme?

Vai tad citiem uz tavām blēņām būs klusu ciest, ka tu mēdi, un neviens tevi neapkauno,

4 Du sprichst: Meine Rede ist rein, und lauter bin ich vor deinen Augen.

Un saki: mana mācība ir skaidra, un es esmu šķīsts priekš Tavām acīm, (ak Dievs!)

5 Ach, daß Gott mit dir redete und täte seine Lippen auf

Bet tiešām, kaut Dievs runātu un atdarītu Savas lūpas pret tevi

6 und zeigte dir die heimliche Weisheit! Denn er hätte noch wohl mehr an dir zu tun, auf daß du wissest, daß er deiner Sünden nicht aller gedenkt.

Un tev stāstītu to apslēpto gudrību, kas ir gudrība pār gudrību, tad tu zinātu, ka Dievs nemaz vēl visus tavus noziegumus nepiemin.

7 Meinst du, daß du wissest, was Gott weiß, und wollest es so vollkommen treffen wie der Allmächtige?

Vai tu Dieva apslēptos padomus vari atrast, vai attapt tā Visuvarenā pilnību?

8 Es ist höher denn der Himmel; was willst du tun? tiefer denn die Hölle; was kannst du wissen? (Sheol h7585)

Viņa ir augstāka nekā debesis, - ko tu vari darīt? Dziļāka nekā elle, - ko tu vari zināt? (Sheol h7585)

9 länger denn die Erde und breiter denn das Meer.

Garāka nekā zeme savā mērā, un platāka nekā jūra!

10 So er daherfährt und gefangen legt und Gericht hält, wer will's ihm wehren?

Kad Viņš uzbrūk un gūsta, priekš tiesas stāda, kas Viņam to liegs?

11 Denn er kennt die losen Leute, er sieht die Untugend, und sollte es nicht merken?

Jo Viņš pazīst neliešus, Viņš redz negantību, vai vērā nelikdams.

12 Ein unnützer Mann bläht sich, und ein geborener Mensch will sein wie ein junges Wild.

Bet pirms ģeķis nāk pie gudrības, tad meža lops paliek par cilvēku.

13 Wenn du dein Herz richtetest und deine Hände zu ihm ausbreitetest;

Ja tu pacelsi savu sirdi un izplētīsi savas rokas uz Viņu, -

14 wenn du die Untugend, die in deiner Hand ist, fern von dir tätest, daß in deiner Hütte kein Unrecht bliebe:

Ja tu to ļaunumu, kas tavā rokā, tālu atmetīsi, un netaisnībai neļausi mājot savā dzīvoklī,

15 so möchtest du dein Antlitz aufheben ohne Tadel und würdest fest sein und dich nicht fürchten.

Tad tu savu vaigu varēsi pacelt bez vainas un varēsi pastāvēt un nebūs jābīstas.

16 Dann würdest du der Mühsal vergessen und so wenig gedenken als des Wassers, das vorübergeht;

Tad tu bēdas varēsi aizmirst, un tās tā pieminēt, kā ūdeni, kas aizskrien.

17 und die Zeit deines Lebens würde aufgehen wie der Mittag, und das Finstere würde ein lichter Morgen werden;

Un tavs mūžs stāvēs spožāks nekā dienas vidus, un pat tumsa būs kā rīta gaisma.

18 und dürftest dich dessen trösten, daß Hoffnung da sei; würdest dich umsehen und in Sicherheit schlafen legen;

Un tu varēsi ticēt, ka vēl ir cerība, un redzēsi, ka vari mierā dusēt.

19 würdest ruhen, und niemand würde dich aufschrecken; und viele würden vor dir flehen.

Un varēsi apgulties, un neviens tevi neizbiedēs, un daudzi vēl tevi godinās.

20 Aber die Augen der Gottlosen werden verschmachten, und sie werden nicht entrinnen können; denn Hoffnung wird ihrer Seele fehlen.

Bet bezdievīgo acis izīgst un viņu patvērums iet bojā, un viņu cerība iznīks kā pēdīgā dvaša.