< Psalm 137 >

1 An den Strömen Babels, da saßen wir und weinten, indem wir Zions gedachten.
Y oriyan y sadog Babilonia nae infanmatachong, magajet na manangesjit yanguin injaso Sion.
2 An den Weiden, die dort waren, hingen wir unsere Zithern auf.
Incana y atpanmame gui trongcon sauses gui entaloña güije.
3 Denn dort begehrten, die uns gefangen geführt, Lieder von uns, und unsere Peiniger Fröhlichkeit: “Singt uns eines von den Zionsliedern!”
Sa güije ayo sija y cumonejit, jatagojit na tafanganta: ya ayo sija y lumachaejit, jatagojit na tafanmagof, ilegñija: Cantayejit uno ni y cantan Sion.
4 Wie könnten wir die Jahwe-Lieder singen auf dem Boden der Fremde!
Jaftaemano incanta y cantan Jeova gui ti tanomame?
5 Wenn ich deiner vergesse, Jerusalem, so schrumpfe meine Rechte ein.
Yanguin malefayo nu jago, O Jerusalem! polo ya umalefa y agapa na canaejo ni y tiningoña.
6 Es klebe meine Zunge an meinem Gaumen, wenn ich deiner nicht gedenke, wenn ich nicht lasse Jerusalem meine höchste Freude sein!
Yanguin ti jujaso jao, polo ya unacheton y jilajo gui paladatto; yanguin ti juguaeyajao, Jerusalem, mas qui y prinsipat na minagofjo.
7 Gedenke, Jahwe, den Edomitern, den Unglückstag Jerusalems, die da riefen: “Nieder damit, nieder damit bis auf den Grund in ihr!”
Jaso O Jeova contra y famaguon Edom gui jaanin Jerusalem; ni ilegñija: Funas, funas asta y simientoña.
8 Tochter Babel, du Verwüsterin, wohl dem, der dir vergilt, was du uns angethan!
O jagan Babilonia ni y para unmayulang; umagof ayo y para uninapase taegüije ni y unsetbejam.
9 Wohl dem, der deine zarten Kinder packt und schmettert an den Felsen.
Umagof ayo, y uquenene na uyinite y famaguonmo contra y acho.

< Psalm 137 >