Psalm 122

1 Wallfahrtslieder. Von David. Ich freute mich, als man zu mir sprach: “Laßt uns zum Tempel Jahwes gehn!”

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

2 Unsere Füße stehen in deinen Thoren, Jerusalem!

و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم!

3 Jerusalem, du wiedergebaute, wie eine Stadt, die allzumal zusammengefügt ist,

اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است.

4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, nach dem Gesetz für Israel, um dem Namen Jahwes zu danken.

قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند.

5 Denn dort stehen Gerichtssessel, Sessel des Hauses Davids.

در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود.

6 Erbittet Frieden für Jerusalem: Mögen Ruhe haben, die dich lieben.

برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند.

7 Friede sei in deinen Bollwerken, Ruhe in deinen Palästen.

ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد!

8 Um meiner Brüder und Freunde willen laßt mich sprechen: Friede sei in dir!

به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!»

9 Um des Tempels Jahwes, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.

ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم.