Psalm 122

1 Wallfahrtslieder. Von David. Ich freute mich, als man zu mir sprach: “Laßt uns zum Tempel Jahwes gehn!”

۱ سرود درجات از داود شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

2 Unsere Füße stehen in deinen Thoren, Jerusalem!

۲ پایهای ما خواهد ایستاد، به اندرون دروازه های تو، ای اورشلیم!

3 Jerusalem, du wiedergebaute, wie eine Stadt, die allzumal zusammengefügt ist,

۳ ‌ای اورشلیم که بنا شده‌ای مثل شهری که تمام با هم پیوسته باشد،

4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, nach dem Gesetz für Israel, um dem Namen Jahwes zu danken.

۴ که بدانجااسباط بالا می‌روند، یعنی اسباط یاه، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یهوه را تسبیح بخوانند.

5 Denn dort stehen Gerichtssessel, Sessel des Hauses Davids.

۵ زیرا که در آنجا کرسیهای داوری بر پاشده است، یعنی کرسیهای خاندان داود.

6 Erbittet Frieden für Jerusalem: Mögen Ruhe haben, die dich lieben.

۶ برای سلامتی اورشلیم مسالت کنید. آنانی که تو را دوست می‌دارند، خجسته حال خواهندشد.

7 Friede sei in deinen Bollwerken, Ruhe in deinen Palästen.

۷ سلامتی در باره های تو باشد، و رفاهیت درقصرهای تو.

8 Um meiner Brüder und Freunde willen laßt mich sprechen: Friede sei in dir!

۸ به‌خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که سلامتی بر تو باد.

9 Um des Tempels Jahwes, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.

۹ به‌خاطرخانه یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهم طلبید.