Psalm 107
1 “Danket Jahwe, denn er ist gütig, denn ewig währt seine Gnade!”
Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 sollen die von Jahwe Erlösten sprechen, die er aus der Drangsal erlöst
Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
3 und die er aus den Ländern gesammelt hat, vom Aufgang und vom Niedergang, von Norden und von Westen her.
En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
4 Sie irrten in der Wüste, in wegloser Einöde; sie fanden keine Stadt, in der sie wohnen konnten,
Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
5 waren hungrig und durstig; ihre Seele in ihnen verzagte.
Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
6 Da schrieen sie zu Jahwe in ihrer Not; der errettete sie aus ihren Ängsten
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
7 und führte sie auf ebenem Wege, daß sie nach einer Stadt wanderten, in der sie wohnen konnten.
En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
8 Sie mögen Jahwe für seine Gnade danken und für seine Wunder an den Menschenkindern,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
9 daß er die lechzende Seele gesättigt und die hungernde Seele mit Gutem erfüllt hat.
Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
10 Die in Finsternis und Umnachtung saßen, in Elend und Eisen gefangen, -
Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
11 denn sie hatten den Worten Gottes widerstrebt und den Ratschluß des Höchsten verachtet;
Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
12 und er beugte ihren Übermut durch Trübsal: sie sanken hin und niemand half.
Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
13 Da schrieen sie zu Jahwe in ihrer Not; der half ihnen aus ihren Ängsten.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
14 Er führte sie heraus aus der Finsternis und Umnachtung und zerriß ihre Bande.
Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
15 Sie mögen Jahwe für seine Gnade danken und für seine Wunder an den Menschenkindern.
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
16 Denn er zerbrach die ehernen Thüren und zerhieb die eisernen Riegel.
Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
17 Die da hinsiechten infolge ihres sündigen Wandels und um ihrer Verschuldungen willen geplagt wurden;
De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
18 jegliche Speise verabscheute ihre Seele, und sie waren schon nahe an den Thoren des Todes:
Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
19 Da schrieen sie zu Jahwe in ihrer Not; der half ihnen aus ihren Ängsten.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
20 Er sandte sein Wort und heilte sie und ließ sie aus ihren Gruben entrinnen.
Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
21 Sie mögen Jahwe für seine Gnade danken und für seine Wunder an den Menschenkindern
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
22 und mögen Dankopfer bringen und seine Werke mit Jubel erzählen.
En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
23 Die auf Schiffen das Meer befuhren, auf großen Wassern Handel trieben,
Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
24 die haben die Werke Jahwes geschaut und seine Wunder in der Tiefe!
Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
25 Denn er gebot, da entstand ein Sturmwind; der hob seine Wellen hoch empor.
Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
26 Sie stiegen zum Himmel auf, fuhren in die Tiefen hinab; ihre Seele verzagte in solcher Not.
Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
27 Sie tanzten und schwankten wie ein Trunkener, und alle ihre Weisheit wurde zu nichte gemacht:
Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
28 Da schrieen sie zu Jahwe in ihrer Not; der befreite sie aus ihren Ängsten.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
29 Er stillte den Sturm zum Säuseln, und es schwiegen ihre Wellen.
Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
30 Da wurden sie froh, daß sie sich legten, und er führte sie zum ersehnten Hafen.
Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
31 Sie mögen Jahwe für seine Gnade danken und für seine Wunder an den Menschenkindern
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
32 und mögen ihn in der Volksgemeinde erheben und im Rate der Vornehmen rühmen.
En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
33 Er machte Ströme zur Wüste und Quellorte von Gewässern zu dürrem Lande,
Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
34 fruchtbares Land zur salzigen Steppe wegen der Bosheit derer, die es bewohnten.
Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
35 Er machte die Wüste zum Wasserteich und dürres Land zu Quellorten von Gewässern.
Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
36 Er ließ daselbst Hungernde wohnen, und sie gründeten eine Stadt, in der sie wohnen konnten.
En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
37 Sie besäeten Felder und pflanzten Weinberge, die gaben alljährlich Früchte.
En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
38 Und er segnete sie, daß sie sich überaus vermehrten, und gab ihnen nicht wenig Vieh.
En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
39 Aber sie nahmen ab und wurden gebeugt durch den Druck des Unglücks und Jammers.
Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
40 “Er gießt Verachtung über Edle ausund läßt sie irren in unwegsamer Öde.”
Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
41 Er hob den Armen aus dem Elend empor und machte die Geschlechter einer Herde gleich.
Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
42 “Die Frommen sehen's und freuen sich, und die Bosheit schließt ihr Maul”.
De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
43 Wer ist weise? Der beachte dies, und sie mögen merken auf die Gnadenerweisungen Jahwes!
Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
