Job 6
1 Hiob antwortete und sprach:
| و ایوب جواب داده، گفت: | ۱ |
2 O daß man meinen Unmut wöge und mein Leid dagegen auf die Wage legte!
| «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند. | ۲ |
3 Denn nun ist's schwerer, als der Sand am Meer - drum gehen irre meine Worte!
| زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد. | ۳ |
4 Denn des Allmächtigen Pfeile stecken in mir: mein Geist saugt ihr Gift ein, die Schrecknisse Gottes verstören mich!
| زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند. | ۴ |
5 Schreit etwa der Wildesel auf grüner Weide, oder brüllt der Stier bei seinem Mengfutter?
| آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟ | ۵ |
6 Kann man Fades ungesalzen genießen, oder hat das Eiweiß Wohlgeschmack?
| آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟ | ۶ |
7 Mich widert's an, es anzurühren; es ekelt mich vor der Unreinigkeit meiner Speise.
| جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است. | ۷ |
8 O daß doch mein Wunsch sich erfüllte, und Gott mein Verlangen gewährte!
| «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد! | ۸ |
9 Gefiele es Gott, mich zu zermalmen, seine Hand zu entfesseln und meinen Lebensfaden abzuschneiden!
| و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد! | ۹ |
10 So wäre doch das noch mein Trost und aufhüpfen wollte ich im schonungslosen Schmerz -, daß ich des Heiligen Worte nie verleugnet habe.
| آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم. | ۱۰ |
11 Was ist denn meine Kraft, daß ich noch harren, und was mein Ende, daß ich mich gedulden sollte?
| من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟ | ۱۱ |
12 Ist meine Kraft etwa Felsenkraft, oder ist mein Leib aus Erz?
| آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟ | ۱۲ |
13 Bin ich nicht der Hilfe bar, und ist nicht aller Halt von mir genommen?
| آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟ | ۱۳ |
14 Dem Verzagenden gebührt das Mitleid seines Nächsten, selbst wenn er von der Furcht vor dem Allmächtigen läßt.
| حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید. | ۱۴ |
15 Meine Freunde haben sich treulos erzeigt wie ein Bach, wie die Rinnsale, die überschwellen,
| اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند. | ۱۵ |
16 die trübe sind von Eis, in die herab der Schnee sich birgt.
| که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است. | ۱۶ |
17 Wenn sie durchglüht werden, schwinden sie dahin: wenn's heiß wird, sind sie weggelöscht von ihrem Ort.
| وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند. | ۱۷ |
18 Karawanen biegen ab von ihrer Straße, ziehen hinauf in die Öde und kommen um.
| کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند. | ۱۸ |
19 Die Karawanen Themas schauten aus, die Reisezüge Sabas warteten auf sie:
| کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند. | ۱۹ |
20 Sie wurden zu Schanden mit ihrem Vertrauen, kamen hin und wurden enttäuscht.
| از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند. | ۲۰ |
21 So seid ihr nun für mich geworden: ihr schautet Schrecknis, - da scheutet ihr euch!
| زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید. | ۲۱ |
22 Habe ich etwa gesagt: “Schafft mir her und von eurer Habe spendet für mich;
| آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟ | ۲۲ |
23 errettet mich aus der Gewalt des Bedrängers und aus der Gewalt der Tyrannen kauft mich los”?
| یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟ | ۲۳ |
24 Belehrt mich, so will ich schweigen, und worin ich geirrt habe, thut mir kund.
| «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم. | ۲۴ |
25 Wie eindringlich sind der Wahrheit Worte! aber was beweist denn euer Verweis?
| سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟ | ۲۵ |
26 Gedenkt ihr, Worte zu rügen? Die Reden des Verzweifelten verhallen im Wind!
| آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟ | ۲۶ |
27 Selbst über meine Waise würdet ihr losen und euren eignen Freund verhandeln.
| یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید. | ۲۷ |
28 Und nun - wollet doch mich anblicken, ich werde euch doch wahrlich nicht ins Angesicht lügen!
| پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت. | ۲۸ |
29 O kehret um, laßt Unrecht nicht geschehen, ja, kehret um, noch hab' ich Recht hierin.
| برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است. | ۲۹ |
30 Wohnt denn auf meiner Zunge Frevel, oder unterscheidet mein Gaumen nicht die Unglücksschläge?
| آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟ | ۳۰ |
