Job 32

1 Als nun jene drei Männer Hiob nicht mehr antworteten, weil er sich für gerecht hielt,

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

2 da entbrannte der Zorn Elihus, des Sohnes Barachels, von Bus aus dem Geschlechte Ram. Über Hiob ward er zornig, weil er sich Gotte gegenüber für gerecht hielt,

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

3 und über seine drei Freunde ward er zornig, weil sie nicht Antwort gefunden hatten, um Hiob sein Unrecht zu beweisen.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

4 Elihu hatte aber mit seiner Rede an Hiob gewartet, weil jene betagter waren als er.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

5 Als aber Elihu sah, daß der Mund der drei Männer nichts mehr zu antworten wußte, da entbrannte sein Zorn.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

6 Und so hob Elihu, der Sohn Barachels, von Bus, also an: Ich bin noch jung an Jahren, und ihr seid Greise; darum war ich furchtsam und scheute mich, euch kund zu geben, was ich weiß.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

7 Ich dachte: Mag das Alter reden, und die Menge der Jahre Weisheit lehren!

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

8 Allein, der Geist im Menschen ist es und der Odem des Allmächtigen, der sie verständig macht.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

9 Nicht die Betagten sind die Weisesten, noch verstehen die Greise, was das Rechte ist.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

10 Darum sage ich: Höre mir zu; auch ich will nun kundgeben, was ich weiß.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

11 Seht, ich habe eure Reden abgewartet, horchte auf eure Lehren, bis ihr die rechten Worte ergründen würdet.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

12 Ja, auf euch habe ich acht gehabt, doch siehe, da war keiner unter euch, der Hiob überführt, der seine Worte widerlegt hätte.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

13 Sagt nicht: “Wir sind auf Weisheit gestoßen; nur Gott vermag ihn zu schlagen, nicht ein Mensch!”

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

14 Gegen mich hat er keine Beweise gerichtet, und mit euren Worten werd' ich ihm nicht antworten.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

15 Sie sind bestürzt, antworten nicht mehr; die Worte sind ihnen ausgegangen.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

16 Und ich sollte warten, weil sie nicht reden, weil sie dastehen, ohne mehr Antwort zu geben?

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

17 Ich will auch mein Teil antworten, will auch meinerseits kundgeben, was ich weiß.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

18 Denn ich bin voll von Worten; mich drängt der Geist in meinem Inneren.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

19 Fürwahr, mein Inneres gleicht festverschlossenem Wein; wie neugefüllte Schläuche will es platzen.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

20 Reden will ich, um mir Luft zu machen, will mein Lippen aufthun und entgegnen.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

21 Für niemand werde ich Partei ergreifen und werde keinem Menschen schmeicheln.

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

22 Denn ich verstehe mich nicht aufs Schmeicheln; gar leicht würde mich sonst mein Schöpfer hinwegnehmen.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.