Job 31

1 Strenge Vorschrift gab ich meinen Augen, und wie hätte ich auf eine Jungfrau lüstern blicken sollen!

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

2 Was wäre da die Zuteilung von Gotte droben und das Verhängnis des Allmächtigen in Himmelshöhen?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

3 Ist es nicht Verderben für den Frevler und Unglück für die Übelthäter?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

4 Sieht er nicht meine Wege und zählt alle meine Schritte?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

5 Wenn ich mit Lüge umging, und mein Fuß dem Truge nachjagte, -

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

6 es wäge mich Gott mit rechter Wage, daß er meine Unschuld erkenne! -

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

7 wenn mein Schritt vom rechten Weg abwich, wenn mein Herz meinen Augen nachging, und an meinen Händen ein Makel klebte,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

8 so will ich säen und ein andrer möge essen, und meine Schößlinge mögen ausgerissen werden.

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

9 Wenn sich mein Herz wegen eines Weibes bethören ließ, und ich an der Thüre meines Nächsten lauerte,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

10 so möge mein Weib einem anderen mahlen, und andere mögen sich über sie strecken.

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

11 Denn eine Schandthat wäre das, ein Vergehen, vom Richter zu strafen,

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

12 ja, ein Feuer, das bis zum Abgrund fräße und alle meine Habe entwurzeln müßte.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

13 Wenn ich das Recht meines Knechtes verachtete und das meiner Magd, wenn wir im Streite waren -

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

14 was wollte ich auch thun, wenn Gott sich erhöbe, und wenn er untersuchte, was ihm erwidern?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

15 Hat nicht, der mich erschuf, im Mutterleib auch ihn geschaffen, und hat nicht Einer uns im Mutterschoß bereitet? -

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

16 Wenn ich Geringen einen Wunsch versagte und die Augen der Witwe verschmachten ließ,

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

17 wenn ich meinen Bissen allein verzehrte, und die Waise nicht ihr Teil davon genoß -

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

18 nein, seit meiner Jugend wuchs sie mir auf wie einem Vater, von Mutterleib an leitete ich sie -

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

19 wenn ich einen Verkommenden sah ohne Gewand und ohne Decke einen Armen,

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

20 wenn meine Hüften mich nicht gesegnet haben, und er sich nicht erwärmte von meiner Lämmer Schur. -

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

21 Wenn ich gegen eine Waise meine Faust geschwungen, weil ich im Thore Beistand für mich sah,

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

22 so möge meine Achsel aus ihrer Schulter fallen, und mein Arm mir aus seiner Röhre gebrochen werden.

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

23 Denn furchtbar war mir das von Gott verhängte Verderben, und ohnmächtig bin ich vor seiner Majestät.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

24 Wenn ich Gold zu meinem Hort gemacht und Feingold meinen Trost genannt habe,

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

25 wenn ich mich freute, daß mein Schatz so groß, und daß meine Hand so viel erworben -

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

26 Wenn ich das Sonnenlicht betrachtete, wie es strahlte, und den Mond, wie er so prächtig dahinwallte,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

27 und mein Herz sich insgeheim bethören ließ, und meine Hand sich zum Kuß an meinen Mund legte -

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

28 auch das wäre ein Vergehen, vom Richter zu strafen, weil ich Gotte droben geheuchelt hätte -

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

29 Wenn ich mich freute über das Unglück meines Feindes und frolockte, wenn ihn Unheil traf, -

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

30 aber nie habe ich meinem Munde gestattet, zu sündigen, indem ich ihm fluchend den Tod anwünschte -

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

31 Wenn meine Hausgenossen nicht sagen mußten: “Wann wäre jemand von seinem Fleische nicht satt geworden!”

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

32 Der Fremdling durfte nicht im Freien übernachten, meine Thüren öffnete ich dem Wanderer -

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

33 Wenn ich, wie Menschen thun, meine Sünden verheimlichte, indem ich meine Schuld in meinem Busen verbarg,

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

34 weil ich mich scheute vor der großen Menge, und die Verachtung der Geschlechter mich schreckte, so daß ich mich still verhielt, nicht aus der Thüre ging -

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

35 O wäre doch, der mich anhören wollte! Hier meine Unterschrift - der Allmächtige antworte mir! Und hätte ich doch die KLageschrift, die mein Gegner schrieb!

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

36 Fürwahr, ich wollte sie auf meine Schulter heben, als Diadem mir um die Schläfe winden;

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

37 ich wollte ihm jeden meiner Schritte künden und wie ein Fürst ihm entgegen treten! Hier enden die Reden Hiobs.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

38 Wenn über mich mein Acker schrie, und insgesamt seine Furchen weinten;

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

39 wenn ich seinen Ertrag ohne Entgelt verzehrte und seinem Besitzer das Leben ausblies -

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

40 so sollen statt Weizen Dornen aufgehen und statt der Gerste Unkraut.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.