Job 19

1 Hiob antwortete und sprach:

Əyyub belə cavab verdi:

2 Wie lange wollt ihr mich kränken und mich mit Reden zermalmen?

«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,

3 Schon zehnmal nun beschimpftet ihr mich und schämt euch nicht, mich zu mißhandeln!

On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.

4 Und habe ich auch wirklich mich vergangen, so bleibt doch mein Fehltritt mir allein bewußt.

Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.

5 Wollt ihr euch wirklich über mich erheben, so bringt mir den Beweis für meine Schande!

Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.

6 Erkennet doch, daß Gott mich gebeugt und mich mit seinem Netz umzingelt hat.

Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.

7 Fürwahr, ich schreie “Gewalt!” und finde keine Erhörung; ich rufe um Hilfe, doch da giebt's kein Recht.

Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.

8 Meinen Weg hat er vermauert, daß ich nicht hinüber kann, und über meine Pfade breitet er Finsternis.

Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.

9 Meiner Ehre hat er mich entkleidet und mir die Krone vom Haupte genommen.

Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.

10 Er wirft mich nieder ringsum, daß ich dahinfahre, und reißt gleich einem Baume meine Hoffnung aus.

O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.

11 Er läßt seinen Zorn wider mich entbrennen und achtet mich seinen Feinden gleich.

Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.

12 Allzumal rücken seine Scharen heran, schütten ihren Weg wider mich auf und lagern sich rings um mein Zelt.

Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.

13 Meine Brüder hat er von mir entfernt, und meine Freunde sind mir ganz entfremdet.

Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.

14 Meine Verwandten bleiben aus, und meine Bekannten haben mich vergessen.

Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.

15 Die Genossen meines Hauses und meine Mägde achten mich für einen Fremden, zum Ausländer ward ich in ihren Augen.

Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.

16 Rufe ich meinen Sklaven, so antwortet er nicht, mit meinem Munde muß ich zu ihm flehen.

Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.

17 Mein Atem ist zuwider meinem Weibe, und mein Gestank meinen leiblichen Brüdern.

Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.

18 Selbst die Kleinen verachten mich; will ich aufstehn, verspotten sie mich.

Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.

19 Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gekehrt.

Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.

20 An meiner Haut und meinem Fleisch klebt mein Gebein, und nur mit meiner Zähne Haut bin ich entronnen.

Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.

21 Erbarmt euch mein, erbarmt euch mein, ihr meine Freunde, denn Gottes Hand hat mich getroffen!

Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!

22 Warum verfolgt ihr mich wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?

Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?

23 Ach, daß doch meine Worte aufgeschrieben, auf eine Tafel eingezeichnet würden,

Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,

24 mit Eisengriffel und Blei, für ewig in den Fels gehauen!

Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.

25 Ich aber weiß, daß mein Erlöser lebt, und als letzter wird er auf dem Staube sich erheben.

Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.

26 Und nachdem meine Haut also zerschlagen ist, und ledig meines Fleisches werde ich Gott schauen!

Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.

27 Ich werde ihn schauen mir zum Heil; ja, meine Augen sehen ihn, und nicht als Gegner: mein Herz verzehrt sich in meiner Brust!

Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!

28 Wenn ihr nun sagt: “Wie wollen wir ihn verfolgen!” und in mir sei der Sache Grund zu finden,

Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,

29 so fürchtet euch vor dem Schwert - denn das sind Schwertesverschuldungen! - damit ihr erkennet, daß es ein Gericht giebt.

Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».