Job 16

1 Hiob antwortete und sprach:

Ijob respondis kaj diris:

2 Dergleichen habe ich vieles gehört, leidige Tröster seid ihr insgesamt.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

3 Sind die windigen Reden nun zu Ende? oder was reizt dich zum Erwidern?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

4 Auch ich könnte sprechen wie ihr, wäre euch nur zu Mute, wie mir zu Mute ist, könnte Reden wider euch zusammendrechseln und den Kopf über euch schütteln,

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

5 euch stärken mit meinem Mund, und meiner Lippen Beileid sollte lindern!

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

6 Mag ich reden - mein Schmerz wird nicht gelindert, und unterlasse ich's - was wird dann von mir weichen?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

7 Hat er doch nunmehr meine Kraft erschöpft - verödet hast du meinen ganzen Kreis,

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

8 hast mich gepackt, das muß als Zeugnis gelten! Mein eignes Siechtum tritt wider mich auf, ins Angesicht hinein verklagt es mich.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

9 Sein Grimm zerfleischt und befehdet mich, er fletscht gegen mich seine Zähne; als mein Widersacher wetzt er seine Augen wider mich.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

10 Man reißt gegen mich das Maul auf, schlägt mich schmählich auf die Wangen; insgesamt rotten sie sich gegen mich zusammen.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

11 Gott giebt mich Frevlern preis und in der Gottlosen Hände stürzt er mich.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

12 Ich lebte ruhig, da zerschmetterte er mich, packte mich beim Genick und schüttelte mich und stellte mich als Zielscheibe für sich auf.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

13 Es umschwirren mich seine Pfeile; erbarmungslos spaltet er meine Nieren, gießt auf die Erde meine Galle.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

14 Bresche auf Bresche legt er in mich, stürmt gegen mich an wie ein Kriegsheld.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

15 Härenes Gewand habe ich um meine Haut genäht, habe in den Staub mein Horn gebohrt.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16 Mein Antlitz ist hochgerötet vom Weinen, und tiefes Dunkel ruht auf meinen Wimpern,

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

17 obwohl kein Frevel an meinen Händen, und mein Gebet lauter ist.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

18 O Erde, bedecke nicht mein Blut! Mein Wehruf finde keine Ruhestatt!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

19 Schon jetzt ist im Himmel mein Zeuge, und mein Bürge in der Höhe.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

20 Meine Freunde spotten mein - zu Gott blickt thränend mein Auge empor,

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

21 daß er dem Manne Recht schaffe gegen Gott und zwischen dem Menschen und seinem Freund entscheide.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

22 Denn nur noch wenige Jahre werden kommen, und den Pfad ohne Rückkehr muß ich wandeln.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.