Psalm 136

1 Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut. Ja, ewig währet seine Huld.

Wysławiajcie PANA, bo jest dobry; bo na wieki jego miłosierdzie.

2 Dem Gott der Götter danket; denn ewig währet seine Huld!

Wysławiajcie Boga bogów, bo na wieki jego miłosierdzie.

3 Dem Herrn der Herren danket; denn ewig währet seine Huld!

Wysławiajcie Pana panów, bo na wieki jego miłosierdzie;

4 Ihm, der allein nur große Wunder tut; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który sam czyni wielkie cuda, bo na wieki jego miłosierdzie.

5 Ihm, der mit Einsicht schuf den Himmel; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który w mądrości uczynił niebiosa, bo na wieki jego miłosierdzie;

6 Ihm, der die Erde ausgebreitet auf den Wassern; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który rozpostarł ziemię nad wodami, bo na wieki jego miłosierdzie;

7 Ihm, der die großen Lichter schuf; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który uczynił wielkie światła, bo na wieki jego miłosierdzie;

8 Die Sonne als die Königin des Tages; denn ewig währet seine Huld!

Słońce, aby panowało we dnie, bo na wieki jego miłosierdzie;

9 Als Nachtbeherrscher Mond und Sterne; denn ewig währet seine Huld!

Księżyc i gwiazdy, aby panowały w nocy, bo na wieki jego miłosierdzie.

10 Der die Ägypter schlug an ihren Erstgeborenen; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który poraził Egipt w jego pierworodnych, bo na wieki jego miłosierdzie.

11 Der Israel aus ihrer Mitte führte; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który wyprowadził spośród niego Izraela, bo na wieki jego miłosierdzie;

12 Mit starker Hand und ausgestrecktem Arme; denn ewig währet seine Huld!

Mocną ręką i wyciągniętym ramieniem, bo na wieki jego miłosierdzie.

13 Ihm, der das Schilfmeer schnitt in Teile; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który rozdzielił Morze Czerwone na części, bo na wieki jego miłosierdzie;

14 Der Israel durch seine Mitte führte; denn ewig währet seine Huld!

I przeprowadził środkiem Izraela, bo na wieki jego miłosierdzie.

15 Der Pharao und seine Macht ins Schilfmeer stürzte; denn ewig währet seine Huld!

I wrzucił faraona z jego wojskiem w Morze Czerwone, bo na wieki jego miłosierdzie.

16 Der seines Volkes Führer durch die Wüste war; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który prowadził swój lud przez pustynię, bo na wieki jego miłosierdzie.

17 Der große Könige erschlug; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który pobił wielkich królów, bo na wieki jego miłosierdzie;

18 Der starken Königen das Leben nahm; denn ewig währet seine Huld!

I zgładził potężnych królów, bo na wieki jego miłosierdzie;

19 Den Amoriterkönig Sichon; denn ewig währet seine Huld!

Sychona, króla Amorytów, bo na wieki jego miłosierdzie;

20 Und Og, den Basankönig; denn ewig währet seine Huld!

I Oga, króla Baszanu, bo na wieki jego miłosierdzie.

21 Und der ihr Land zum ewigen Besitze machte; denn ewig währet seine Huld!

I dał ich ziemię w dziedzictwo, bo na wieki jego miłosierdzie;

22 Zum ewigen Besitz für seinen Diener Israel; denn ewig währet seine Huld!

W dziedzictwo Izraelowi, swemu słudze, bo na wieki jego miłosierdzie.

23 Der unsere Erniedrigung uns hoch anschrieb; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który w naszym poniżeniu pamiętał o nas, bo na wieki jego miłosierdzie.

24 Der uns von unseren Bedrängern rettete; denn ewig währet seine Huld!

I wybawił nas od naszych nieprzyjaciół, bo na wieki jego miłosierdzie.

25 Der allem Fleische Speise gibt; denn ewig währet seine Huld!

Tego, który daje pokarm wszelkiemu ciału, bo na wieki jego miłosierdzie.

26 Dem Himmelsgott sagt Dank! Denn ewig währet seine Huld!

Wysławiajcie Boga niebios, bo na wieki jego miłosierdzie.