Psaumes 35

1 Psaume de David. Éternel, défends-moi contre mes adversaires; combats ceux qui me combattent!

Davut'un mezmuru Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş!

2 Prends l'écu et le bouclier, et lève-toi pour me secourir!

Al küçük kalkanla büyük kalkanı, Yardımıma koş!

3 Saisis la lance, barre le passage à ceux qui me poursuivent; dis à mon âme: Je suis ton salut.

Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, “Seni ben kurtarırım” de bana!

4 Qu'ils soient honteux et confus, ceux qui en veulent à ma vie; qu'ils reculent et qu'ils rougissent, ceux qui méditent mon malheur!

Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!

5 Qu'ils soient comme la paille livrée au vent, et que l'ange de l'Éternel les chasse!

Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RAB'bin meleği artlarına düşsün!

6 Que leur chemin soit ténébreux et glissant, et que l'ange de l'Éternel les poursuive!

Karanlık ve kaygan olsun yolları, RAB'bin meleği kovalasın onları!

7 Car sans cause ils m'ont tendu leur filet sur une fosse; sans cause ils l'ont creusée pour m'ôter la vie.

Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar,

8 Qu'une ruine imprévue l'atteigne! Qu'il soit pris au filet qu'il a caché! Qu'il y tombe et qu'il périsse!

Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar.

9 Et mon âme s'égaiera en l'Éternel, et se réjouira de sa délivrance.

O zaman RAB'de sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım.

10 Tous mes os diront: Éternel, qui est semblable à toi, qui délivres l'affligé de celui qui est plus fort que lui, l'affligé et le pauvre de celui qui le dépouille?

Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: “Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?”

11 De faux témoins se lèvent; ils me demandent des choses dont je ne sais rien.

Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar.

12 Ils me rendent le mal pour le bien; mon âme est dans l'abandon.

İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni.

13 Mais moi, quand ils étaient malades, je me couvrais d'un sac, j'affligeais mon âme par le jeûne, et ma prière revenait sur mon sein.

Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi.

14 Je marchais lentement comme pour le deuil d'un ami, d'un frère; j'allais courbé tristement comme au deuil d'une mère.

15 Mais quand j'ai chancelé, ils se sont rassemblés joyeux; ils se sont rassemblés, me frappant à mon insu, me déchirant sans cesse.

Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni.

16 Avec des impies, des bouffons de table, ils grincent les dents contre moi.

Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana.

17 Seigneur, jusques à quand le verras-tu? Délivre mon âme de leurs violences; arrache au lion mon unique bien!

Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan!

18 Je te célébrerai dans la grande assemblée; je te louerai au milieu d'un peuple nombreux.

Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.

19 Que mes injustes ennemis ne se réjouissent point à mon sujet; que ceux qui me haïssent sans cause ne clignent pas l'œil!

Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler.

20 Car ils ne parlent point de paix, mais ils méditent des tromperies contre les gens paisibles du pays.

Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.

21 Ils ont ouvert contre moi leur bouche, disant: Ah! ah! notre œil a vu!

Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: “Oh! Oh!” diyorlar, “İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!”

22 Tu l'as vu, Éternel; ne te tais point!

Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma!

23 Seigneur, ne sois pas loin de moi! Réveille-toi, lève-toi pour me faire droit, mon Dieu, mon Seigneur, pour défendre ma cause!

Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab'bim!

24 Juge-moi selon ta justice, Éternel mon Dieu, et qu'ils ne se réjouissent point de moi!

Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime!

25 Qu'ils ne disent pas en leur cœur: Ah! notre âme est contente! Qu'ils ne disent pas: Nous l'avons englouti!

Demesinler içlerinden: “Oh! İşte buydu dileğimiz!”, Konuşmasınlar ardımdan: “Yedik başını!” diye.

26 Qu'ils soient honteux et confus, tous ceux qui se réjouissent de mon mal! Qu'ils soient revêtus de honte et de confusion, ceux qui s'élèvent fièrement contre moi!

Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün.

27 Que ceux qui prennent plaisir à ma justice chantent et se réjouissent! Et que sans cesse ils disent: Magnifié soit l'Éternel, qui se plaît à la prospérité de son serviteur!

Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: “Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!”

28 Alors ma langue racontera ta justice, et tous les jours elle dira tes louanges.

O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek.