Job 19

1 Alors Job prit la parole, et dit:

Eyüp şöyle yanıtladı:

2 Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m'accablerez-vous de paroles?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

3 Voilà déjà dix fois que vous m'outragez: vous n'avez pas honte de me maltraiter?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

4 Vraiment si j'ai failli, ma faute demeure avec moi.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

5 Si vraiment vous vous élevez contre moi, si vous me reprochez l'opprobre où je me trouve,

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

6 Sachez donc que c'est Dieu qui m'a fait tort, et qui a tendu ses filets autour de moi.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

7 Voici, je crie à la violence, et on ne me répond pas; je crie au secours, et il n'y a point de justice!

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

8 Il a fermé mon chemin, et je ne puis passer; il a mis des ténèbres sur mes sentiers.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

9 Il m'a dépouillé de ma gloire; il a ôté la couronne de ma tête.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

10 Il m'a détruit de tous côtés, et je m'en vais; il a arraché, comme un arbre, mon espérance.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

11 Il a allumé sa colère contre moi, et il m'a tenu pour l'un de ses ennemis.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

12 Ses troupes sont venues en-semble; elles ont dressé contre moi leurs chaussées, et se sont campées autour de ma tente.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

13 Il a éloigné de moi mes frères, et ceux qui me connaissaient se sont écartés comme des étrangers;

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

14 Mes proches m'ont abandonné, et mes connaissances m'ont oublié.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

15 Les hôtes de ma maison et mes servantes m'ont traité comme un étranger; je suis devenu un inconnu pour eux.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

16 J'ai appelé mon serviteur, il ne m'a pas répondu; de ma propre bouche, j'ai dû le supplier.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

17 Mon haleine est insupportable à ma femme, et ma prière aux fils de ma mère.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

18 Les petits enfants eux-mêmes me méprisent: si je veux me lever, ils parlent contre moi.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

19 Tous mes intimes m'ont en abomination, et ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

20 Mes os se sont attachés à ma peau et à ma chair, et je me suis échappé avec la peau de mes dents.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

21 Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m'a frappé.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.

22 Pourquoi me persécutez-vous comme Dieu, et ne pouvez-vous vous rassasier de ma chair?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

23 Oh! je voudrais que mes paroles fussent écrites quelque part! Je voudrais qu'elles fussent inscrites dans un livre;

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

24 Qu'avec un burin de fer et avec du plomb, elles fussent gravées sur le roc, pour toujours!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

25 Pour moi, je sais que mon Rédempteur est vivant, qu'à la fin il se lèvera sur la terre,

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

26 Et qu'après cette peau qui se détruit, et hors de ma chair, je verrai Dieu;

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.

27 Moi, je le verrai, à moi propice; mes yeux le verront, et non un autre. Mes reins se consument en mon sein!

O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

28 Si vous dites: Comment le poursuivrons-nous, et trouverons-nous en lui la cause de son malheur?

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

29 Craignez l'épée pour vous-mêmes, car la fureur est un crime digne de l'épée, afin que vous sachiez qu'il y a un jugement.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”