Tite 1

1 Paul, serviteur de Dieu et Apôtre de Jésus-Christ — pour annoncer la foi des élus de Dieu et faire connaître la vérité qui a pour objet la piété,

παυλος δουλος θεου αποστολος δε ιησου χριστου κατα πιστιν εκλεκτων θεου και επιγνωσιν αληθειας της κατ ευσεβειαν

2 afin d’amener à l'espérance de la vie éternelle promise de tout temps par le Dieu qui ne trompe point, (aiōnios g166)

επ ελπιδι ζωης αιωνιου ην επηγγειλατο ο αψευδης θεος προ χρονων αιωνιων (aiōnios g166)

3 et qui, au moment convenable, a révélé sa parole par la prédication qui m'a été confiée par l'ordre de Dieu, notre Sauveur —

εφανερωσεν δε καιροις ιδιοις τον λογον αυτου εν κηρυγματι ο επιστευθην εγω κατ επιταγην του σωτηρος ημων θεου

4 à Tite, mon véritable enfant en la foi qui nous est commune: que la grâce et la paix te soient données par Dieu, notre Père, et par Jésus-Christ, notre Sauveur.

τιτω γνησιω τεκνω κατα κοινην πιστιν χαρις ελεος ειρηνη απο θεου πατρος και κυριου ιησου χριστου του σωτηρος ημων

5 Je t'ai laissé en Crète précisément afin que tu achèves de tout organiser, et que tu établisses des anciens dans chaque ville, comme je te l'ai prescrit.

τουτου χαριν κατελιπον σε εν κρητη ινα τα λειποντα επιδιορθωση και καταστησης κατα πολιν πρεσβυτερους ως εγω σοι διεταξαμην

6 S'il y a quelque homme d'une réputation intacte, mari d'une seule femme, ayant des enfants qui aient la foi et qui ne soient accusés ni de dissolution ni d'insubordination, choisis-le pour ancien:

ει τις εστιν ανεγκλητος μιας γυναικος ανηρ τεκνα εχων πιστα μη εν κατηγορια ασωτιας η ανυποτακτα

7 car il faut que l'évêque soit irréprochable comme étant un économe de Dieu. Il ne doit être ni arrogant, ni colère, ni buveur, ni violent, ni porté à un gain sordide,

δει γαρ τον επισκοπον ανεγκλητον ειναι ως θεου οικονομον μη αυθαδη μη οργιλον μη παροινον μη πληκτην μη αισχροκερδη

8 mais il doit être hospitalier, ami des gens de bien, mesuré, juste, pieux, tempérant,

αλλα φιλοξενον φιλαγαθον σωφρονα δικαιον οσιον εγκρατη

9 attaché à la vraie Parole, telle qu'on la lui a enseignée, afin qu'il soit en état, et d'exhorter par l'instruction morale, et de confondre les contradicteurs.

αντεχομενον του κατα την διδαχην πιστου λογου ινα δυνατος η και παρακαλειν εν τη διδασκαλια τη υγιαινουση και τους αντιλεγοντας ελεγχειν

10 Il y a, en effet, surtout parmi les circoncis, bien des gens insubordonnés, bavards et séducteurs, à qui il faut fermer la bouche.

εισιν γαρ πολλοι [ και ] ανυποτακτοι ματαιολογοι και φρεναπαται μαλιστα οι εκ περιτομης

11 Ils bouleversent des familles entières, en enseignant pour un vil intérêt des choses inconvenantes.

ους δει επιστομιζειν οιτινες ολους οικους ανατρεπουσιν διδασκοντες α μη δει αισχρου κερδους χαριν

12 Un de leurs compatriotes, leur propre prophète, a dit: «Les Crétois sont toujours menteurs; ce sont de méchantes bêtes, des ventres paresseux.»

ειπεν τις εξ αυτων ιδιος αυτων προφητης κρητες αει ψευσται κακα θηρια γαστερες αργαι

13 Ce jugement est vrai: aussi reprends-les vertement, afin qu'ils aient une foi morale,

η μαρτυρια αυτη εστιν αληθης δι ην αιτιαν ελεγχε αυτους αποτομως ινα υγιαινωσιν εν τη πιστει

14 et qu'ils ne s'attachent pas à des fables judaïques, ni à des commandements d'hommes dévoyés.

μη προσεχοντες ιουδαικοις μυθοις και εντολαις ανθρωπων αποστρεφομενων την αληθειαν

15 Tout est pur pour ceux qui sont purs; mais pour ceux qui sont souillés et infidèles, rien n'est pur: leur esprit est souillé ainsi que leur conscience.

παντα [ μεν ] καθαρα τοις καθαροις τοις δε μεμιαμμενοις και απιστοις ουδεν καθαρον αλλα μεμιανται αυτων και ο νους και η συνειδησις

16 Ils font profession de connaître Dieu, mais ils le renient par leurs oeuvres: ils sont abominables, rebelles et incapables de rien de bon.

θεον ομολογουσιν ειδεναι τοις δε εργοις αρνουνται βδελυκτοι οντες και απειθεις και προς παν εργον αγαθον αδοκιμοι