Matthieu 17
1 Six jours après, Jésus, ayant pris avec lui Pierre. Jacques et Jean son frère, les mena à l'écart sur une haute montagne,
και μεθ ημερας εξ παραλαμβανει ο ιησους τον πετρον και ιακωβον και ιωαννην τον αδελφον αυτου και αναφερει αυτους εις ορος υψηλον κατ ιδιαν
2 et il fut transfiguré devant eux: son visage resplendit comme le soleil, et ses vêtements devinrent blancs comme la lumière.
και μετεμορφωθη εμπροσθεν αυτων και ελαμψεν το προσωπον αυτου ως ο ηλιος τα δε ιματια αυτου εγενετο λευκα ως το φως
3 Tout à coup Moïse et Élie leur apparurent, s'entretenant avec lui.
και ιδου ωφθησαν αυτοις μωσης και ηλιας μετ αυτου συλλαλουντες
4 Pierre, prenant la parole, dit à Jésus: «Seigneur, il est bon que nous soyons ici; si tu le veux, je dresserai ici trois tentes, une pour toi, une pour Moïse, et une pour Elie.»
αποκριθεις δε ο πετρος ειπεν τω ιησου κυριε καλον εστιν ημας ωδε ειναι ει θελεις ποιησωμεν ωδε τρεις σκηνας σοι μιαν και μωσει μιαν και μιαν ηλια
5 Comme il parlait encore, une nuée lumineuse les enveloppa, et il en sortit une voix qui dit: «Celui-ci est mon Fils bien-aimé, en qui j'ai mis toute mon affection, écoutez-le.»
ετι αυτου λαλουντος ιδου νεφελη φωτεινη επεσκιασεν αυτους και ιδου φωνη εκ της νεφελης λεγουσα ουτος εστιν ο υιος μου ο αγαπητος εν ω ευδοκησα αυτου ακουετε
6 Les disciples, entendant cette voix, tombèrent la face contre terre, et furent saisis d'une vive frayeur.
και ακουσαντες οι μαθηται επεσον επι προσωπον αυτων και εφοβηθησαν σφοδρα
7 Jésus s'approcha d'eux, les toucha, et leur dit: «Relevez-vous, et n'ayez point de peur.»
και προσελθων ο ιησους ηψατο αυτων και ειπεν εγερθητε και μη φοβεισθε
8 Et eux, levant les yeux, ne virent que Jésus seul.
επαραντες δε τους οφθαλμους αυτων ουδενα ειδον ει μη τον ιησουν μονον
9 En descendant de la montagne, Jésus leur défendit de parler à personne de cette vision, jusqu’à ce que le Fils de l'homme fût ressuscité des morts.
και καταβαινοντων αυτων απο του ορους ενετειλατο αυτοις ο ιησους λεγων μηδενι ειπητε το οραμα εως ου ο υιος του ανθρωπου εκ νεκρων αναστη
10 Et les disciples lui adressèrent cette question: «Pourquoi donc les scribes disent-ils qu'Elie doit venir premièrement?»
και επηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες τι ουν οι γραμματεις λεγουσιν οτι ηλιαν δει ελθειν πρωτον
11 Il répondit: «Elie doit venir, en effet, et rétablir toutes choses;
ο δε ιησους αποκριθεις ειπεν αυτοις ηλιας μεν ερχεται πρωτον και αποκαταστησει παντα
12 mais je vous dis qu'Elie est déjà venu. Ils ne l'ont pas reconnu, mais ils lui ont fait tout ce qu'ils ont voulu. Ils feront souffrir de même le Fils de l'homme.»
λεγω δε υμιν οτι ηλιας ηδη ηλθεν και ουκ επεγνωσαν αυτον αλλ εποιησαν εν αυτω οσα ηθελησαν ουτως και ο υιος του ανθρωπου μελλει πασχειν υπ αυτων
13 Alors les disciples comprirent qu'il leur parlait de Jean-Baptiste.
τοτε συνηκαν οι μαθηται οτι περι ιωαννου του βαπτιστου ειπεν αυτοις
14 Quand ils arrivèrent vers la foule, un homme s'approcha de Jésus, se jeta à ses genoux, et lui dit:
και ελθοντων αυτων προς τον οχλον προσηλθεν αυτω ανθρωπος γονυπετων αυτον
15 «Seigneur, aie pitié de mon fils qui est lunatique et très-malade; car souvent il tombe dans le feu, souvent aussi dans l’eau.
και λεγων κυριε ελεησον μου τον υιον οτι σεληνιαζεται και κακως πασχει πολλακις γαρ πιπτει εις το πυρ και πολλακις εις το υδωρ
16 Je l'ai amené à tes disciples, et ils n'ont pu le guérir.»
και προσηνεγκα αυτον τοις μαθηταις σου και ουκ ηδυνηθησαν αυτον θεραπευσαι
17 Jésus répondit: «Race incrédule et perverse, jusqu’à quand serai-je avec vous? Jusqu'à quand vous supporterai-je?... Amenez-le-moi ici.»
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ω γενεα απιστος και διεστραμμενη εως ποτε εσομαι μεθ υμων εως ποτε ανεξομαι υμων φερετε μοι αυτον ωδε
18 Jésus tança le démon: le démon sortit, et l'enfant fut guéri sur l'heure.
και επετιμησεν αυτω ο ιησους και εξηλθεν απ αυτου το δαιμονιον και εθεραπευθη ο παις απο της ωρας εκεινης
19 Alors les disciples s'approchèrent de Jésus, et lui dirent en particulier: «Pourquoi n'avons-nous pu chasser ce démon?»
τοτε προσελθοντες οι μαθηται τω ιησου κατ ιδιαν ειπον διατι ημεις ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο
20 Jésus leur dit: «C'est à cause de votre manque de foi. En vérité, je vous dis que si vous aviez de la foi gros comme un grain de moutarde, vous diriez à cette montagne: Transporte-toi d'ici là; et elle s'y transporterait, et rien ne vous serait impossible.
ο δε ιησους ειπεν αυτοις δια την απιστιαν υμων αμην γαρ λεγω υμιν εαν εχητε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ερειτε τω ορει τουτω μεταβηθι εντευθεν εκει και μεταβησεται και ουδεν αδυνατησει υμιν
21 Cette sorte de démon ne sort que par la prière et par le jeûne.»
τουτο δε το γενος ουκ εκπορευεται ει μη εν προσευχη και νηστεια
22 Pendant qu'ils parcouraient la Galilée, Jésus leur dit: «Le Fils de l'homme doit être livré entre les mains des hommes;
αναστρεφομενων δε αυτων εις την γαλιλαιαν ειπεν αυτοις ο ιησους μελλει ο υιος του ανθρωπου παραδιδοσθαι εις χειρας ανθρωπων
23 ils le mettront à mort, mais, le troisième jour, il ressuscitera.» Et ils en furent vivement affligés.
και αποκτενουσιν αυτον και τη τριτη ημερα εγερθησεται και ελυπηθησαν σφοδρα
24 Lorsqu'ils furent de retour à Capernaoum, les percepteurs de la double drachme s'approchèrent de Pierre, et lui dirent: «Votre maître ne paie-t-il pas la double drachme?»
ελθοντων δε αυτων εις καπερναουμ προσηλθον οι τα διδραχμα λαμβανοντες τω πετρω και ειπον ο διδασκαλος υμων ου τελει τα διδραχμα
25 — «Oui, » dit-il. Quand Pierre entra dans la maison, Jésus le prévint, et lui dit: «Que t'en semble, Simon? Sur qui les rois de la terre lèvent-ils des impôts ou des contributions? sur leurs fils ou sur les étrangers.»
λεγει ναι και οτε εισηλθεν εις την οικιαν προεφθασεν αυτον ο ιησους λεγων τι σοι δοκει σιμων οι βασιλεις της γης απο τινων λαμβανουσιν τελη η κηνσον απο των υιων αυτων η απο των αλλοτριων
26 — «Sur les étrangers, » lui dit-il. — «Ainsi donc, dit Jésus, les fils en sont exempts.
λεγει αυτω ο πετρος απο των αλλοτριων εφη αυτω ο ιησους αραγε ελευθεροι εισιν οι υιοι
27 Néanmoins, pour ne pas les scandaliser, va-t'en à la mer, jette l'hameçon, prends le premier poisson que tu tireras, ouvre-lui la bouche, et tu trouveras un statère. Prends-le. et donne-le-leur pour moi et pour toi.»
ινα δε μη σκανδαλισωμεν αυτους πορευθεις εις την θαλασσαν βαλε αγκιστρον και τον αναβαντα πρωτον ιχθυν αρον και ανοιξας το στομα αυτου ευρησεις στατηρα εκεινον λαβων δος αυτοις αντι εμου και σου
