Job 16

1 Et Job répondant dit:

Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

2 J'ai entendu bien des choses semblables, ô consolateur des méchants.

Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

3 Qu'y a-t-il? Est-il une règle aux paroles qu'inspire l'esprit? Trouves- tu importun que l'on te réplique?

I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

4 Et moi aussi je discourrai comme vous; votre vie fût-elle en jeu contre la mienne. Je vous dirai des mots insultants, je secouerai comme vous la tête.

Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

5 Puisse la force de ma bouche ne pas défaillir; je n'épargnerai pas le mouvement de mes lèvres.

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

6 Car si je parle ma plaie n'en sera pas plus douloureuse; et si je me tais, en souffrirai-je moins?

Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

7 Maintenant elle m'a rompu; elle a fait de moi un insensé, je suis réduit en pourriture,

A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

8 et tu me réprimandes! Elle porte témoignage en ma faveur et tu m'accuses de fausseté; c'est là ce que tu m'opposes en face.

Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

9 Un ennemi plein de colère m'a renversé, ses dents ont grincé à mon aspect; les traits de ses pirates m'ont atteint.

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

10 Il a dardé les rayons de ses yeux; il m'a frappé aux genoux avec des pointes aiguisées; ils m'ont assailli tous à la fois.

Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

11 Le Seigneur m'a livré à des mains iniques; il m'a mis aux prises avec l'impiété.

Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

12 Je vivais en paix et il m'a ruiné; il m'a pris par les cheveux et il me les a arrachés; il m'a placé devant lui comme un but.

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

13 Des archers m'ont entouré et de leur fer ils m'ont percé les flancs; ils ont fait mon fiel jusqu'à terre à gros bouillons.

Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

14 Ils ont porté coup sur coup, les puissants ont couru contre moi.

Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

15 Ils ont cousu un cilice sur ma peau et ils ont éteint ma force avec la terre qu'ils m'ont jetée.

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

16 Ma poitrine est brûlante tant j'ai pleuré, et j'ai une ombre sur les paupières.

Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.

17 Et cependant mes mains n'étaient chargées d'aucune impiété, et ma prière était pure.

Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )

18 Terre, ne couvre pas le sang de ma chair de telle sorte qu'il n'y ait plus d'espace pour mes cris.

O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

19 J'ai maintenant mon confident au ciel; le confident de mes pensées est au plus haut des cieux.

Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

20 Puisse ma prière arriver devant le Seigneur; puisse-t-il voir que mes yeux versent des larmes.

O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

21 Puisse l'homme se justifier auprès du Seigneur et auprès de son prochain, comme lui, fils de l'homme.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

22 Mes années se sont écoulées, elles sont en petit nombre et je m'en vais par un chemin où je ne reviendrai pas.

Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.