Proverbes 18

1 Celui qui se tient à l’écart recherche ce qui lui plaît; il conteste contre toute sagesse.

Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.

2 Le sot ne prend pas plaisir à l’intelligence, mais à ce que son cœur soit manifesté.

Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.

3 Quand vient le méchant, le mépris vient aussi, et avec l’ignominie, l’opprobre.

Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.

4 Les paroles de la bouche d’un homme sont des eaux profondes, et la fontaine de la sagesse est un torrent qui coule.

Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.

5 Ce n’est pas bien d’avoir acception de la personne du méchant pour faire frustrer le juste dans le jugement.

Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.

6 Les lèvres du sot entrent en dispute, et sa bouche appelle les coups.

Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.

7 La bouche du sot est sa ruine, et ses lèvres sont un piège pour son âme.

Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.

8 Les paroles du rapporteur sont comme des friandises, et elles descendent jusqu’au-dedans des entrailles.

Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.

9 Celui-là aussi qui est lâche dans son ouvrage est frère du destructeur.

Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.

10 Le nom de l’Éternel est une forte tour; le juste y court et s’y trouve en une haute retraite.

Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.

11 Les biens du riche sont sa ville forte, et comme une haute muraille, dans son imagination.

Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.

12 Avant la ruine le cœur de l’homme s’élève, et la débonnaireté va devant la gloire.

Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.

13 Répondre avant d’avoir entendu, c’est une folie et une confusion pour qui le fait.

Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.

14 L’esprit d’un homme soutient son infirmité; mais l’esprit abattu, qui le supportera?

Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?

15 Le cœur de l’homme intelligent acquiert la connaissance, et l’oreille des sages cherche la connaissance.

Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.

16 Le don d’un homme lui fait faire place et l’introduit devant les grands.

Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.

17 Celui qui est le premier dans son procès est juste; son prochain vient, et l’examine.

Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.

18 Le sort fait cesser les querelles et sépare les puissants.

Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.

19 Un frère offensé est plus [difficile] à gagner qu’une ville forte, et les querelles sont comme les verrous d’un palais.

Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.

20 Le ventre d’un homme est rassasié du fruit de sa bouche; du revenu de ses lèvres il est rassasié.

Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.

21 La mort et la vie sont au pouvoir de la langue, et celui qui l’aime mangera de son fruit.

Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.

22 Celui qui a trouvé une femme a trouvé une bonne chose, et il a obtenu faveur de la part de l’Éternel.

Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.

23 Le pauvre parle en supplications, mais le riche répond des choses dures.

Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.

24 L’homme qui a [beaucoup] de compagnons va se ruinant; mais il est tel ami plus attaché qu’un frère.

Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.