Psalmien 90

1 Moseksen Jumalan miehen rukous. Herra, sinä olet meidän turvamme, suvusta sukuun.

Господе! Ти си нам уточиште од колења до колења.

2 Ennenkuin vuoret olivat, eli maa ja maailma luotiin, olet sinä Jumala ijankaikkisesta ijankaikkiseen,

Пре него се горе родише и сазда се земља и васиљена, и од века довека, Ти си Бог.

3 Sinä, joka annat ihmiset kuolla, ja sanot: tulkaat jälleen, te ihmisten lapset.

Ти враћаш човека у трулеж, и говориш: Вратите се синови људски!

4 Sillä tuhat ajastaikaa ovat sinun edessäs niinkuin eilinen päivä, joka meni ohitse, ja niinkuin vartio yöllä.

Јер је хиљада година пред очима Твојим као дан јучерашњи, кад мине, и као стража ноћна.

5 Sinä vuodatat heitä niinkuin kosken, ja he ovat niinkuin uni, niinkuin ruoho aamulla, joka kohta lakastuu,

Ти их као поводњем односиш; они су као сан, као трава, која рано вене,

6 Joka aamulla kukoistaa ja nopiasti kuivuu, ja ehtoona leikataan ja kuivettuu.

Ујутру цвета и увене, увече се покоси и сасуши.

7 Sen tekee sinun vihas, että me niin hukumme, ja sinun hirmuisuutes, että me niin äkisti täältä temmataan.

Јер нас нестаје од гнева Твог, и од јарости Твоје у сметњи смо.

8 Sillä meidän pahat tekomme sinä asetat etees, meidän tuntemattomat syntimme valkeuteen sinun kasvois eteen.

Ставио си безакоња наша преда се, и тајне наше на светлост лица свог.

9 Sentähden kuluvat kaikki meidän päivämme sinun vihastas: meidän vuotemme loppuvat pikemmin kuin juttu.

Сви се дани наши прекраћују од срдње Твоје, године наше пролазе као глас.

10 Meidän elinaikamme on seitsemänkymmentä vuotta, taikka enintään kahdeksankymmentä vuotta: ja kuin se paras on ollut, niin on se tuska ja työ ollut: sillä se leikataan pois. niinkuin me lentäisimme pois.

Дана година наших свега има до седамдесет година, а у јачег до осамдесет година: и сам је цвет њихов мука и невоља; јер теку брзо, и ми одлећемо.

11 Mutta kuka uskoo sinun niin raskaasti vihastuvan? ja kuka pelkää senkaltaista hirmuisuuttas?

Ко зна силу гнева Твог и Твоју јарост, да би Те се као што треба бојао?

12 Opeta meitä ajattelemaan, että meidän pitää kuoleman, että me ymmärtäväisiksi tulisimme.

Научи нас тако бројати дане наше, да бисмо стекли срце мудро.

13 Herra! käännä siis itses taas meidän puoleemme, ja ole palvelioilles armollinen.

Поврати се, Господе! Докле ћеш? Смилуј се на слуге своје.

14 Täytä meitä pian armoillas, niin me riemuitsemme ja iloitsemme kaikkena meidän elinaikanamme.

Ујутру нас насити доброте своје, и радоваћемо се и веселити у све дане своје.

15 Ilahuta nyt meitä jälleen, ettäs meitä niin kauvan vaivannut olet, että me niin kauvan onnettomuutta kärsineet olemme.

Обрадуј нас према данима, у које си нас мучио, и према годинама, у које смо гледали невољу.

16 Osoita palvelialles sinun tekos, ja kunnias heidän lapsillensa.

Нека се покаже на слугама Твојим дело Твоје, и слава Твоја на синовима њиховим.

17 Ja, Herra meidän Jumalamme olkoon meille leppyinen, ja vahvistakoon meidän kättemme teot meissä: jaa, meidän kättemme teot hän vahvistakoon!

Нека буде добра воља Господа Бога нашег с нама, и дело руку наших доврши нам, и дело руку наших доврши.