Psalmien 44
1 Koran lasten opetus, edelläveisaajalle. Jumala! me olemme korvillamme kuulleet, meidän isämme ovat meille luetelleet, mitäs heidän aikanansa ja muinen tehnyt olet.
Боже, својим ушима слушасмо, оци нам наши приповедаше дело које си учинио у њихово време, у старо време.
2 Sinä olet ajanut pakanat pois kädelläs; mutta heidät sinä olet istuttanut siaan: sinä olet kansat kadottanut, mutta heitä sinä olet levittänyt.
Руком својом изгнао си народе, а њих посадио; искоренио си племена, а њих намножио.
3 Sillä ei he ole miekallansa maata omistaneet, ja heidän käsivartensa ei auttaneet heitä, vaan sinun oikia kätes ja sinun käsivartes, ja sinun kasvois valkeus; sillä sinä mielistyit heihin.
Јер не задобише земље својим мачем, нити им мишица њихова поможе, него Твоја десница и Твоја мишица, и светлост лица Твог, јер Ти беху омилели.
4 Jumala, sinä olet minun kuninkaani, joka autuuden Jakobille lupaat.
Боже, царе мој, Ти си онај исти, пошљи помоћ Јакову!
5 Sinun kauttas me vihollisemme paiskaamme maahan; sinun nimessäs me tallaamme vastaankarkaajamme.
С Тобом ћемо избости непријатеље своје, и с именом Твојим изгазићемо оне који устају на нас.
6 Sillä en minä luota joutseeni, eikä miekkani auta minua.
Јер се не уздам у лук свој, нити ће ми мач мој помоћи.
7 Mutta sinä autat meitä vihollisistamme, ja saatat niitä häpiään, jotka meitä vihaavat.
Него ћеш нас Ти избавити од непријатеља наших, и ненавиднике наше посрамићеш.
8 Jumalasta me kerskaamme joka päivä, ja kiitämme sinun nimeäs ijankaikkisesti, (Sela)
Богом ћемо се хвалити сваки дан, и име Твоје славићемо довека.
9 Miksi sinä nyt sysäät meitä pois, ja annat meidän häpiään tulla, etkä lähde meidän sotajoukkomme kanssa?
Али сад си нас повргао и посрамио, и не идеш с војском нашом.
10 Sinä annat meidän paeta vihollistemme edessä, että ne raatelisivat meitä, jotka meitä vihaavat.
Обраћаш нас те бежимо испред непријатеља, и непријатељи нас наши харају.
11 Sinä annat meitä syötäviksi niinkuin lampaita, ja hajoitat pakanain sekaan.
Дао си нас као овце да нас једу, и по народима расејао си нас.
12 Sinä myit kansas ilman hintaa, ja et mitään siitä ottanut.
У бесцење си продао народ свој, и ниси му подигао цене.
13 Sinä panet meitä häpiäksi läsnä-asuvaisillemme, pilkaksi ja nauruksi niille, jotka meidän ympärillämme ovat.
Дао си нас на подсмех суседима нашим, да нам се ругају и срамоте нас који живе око нас.
14 Sinä teet meitä sananlaskuksi pakanain seassa, ja että kansat vääntelevät päätänsä meidän tähtemme.
Начинио си од нас причу у народа, гледајући нас машу главом туђинци.
15 Joka päivä on minun häväistykseni minun edessäni; ja minun kasvoini häpiä peittää minun,
Сваки је дан срамота моја преда мном, и стид је попао лице моје.
16 Että minun pitää pilkkaajia ja laittajia kuuleman, ja viholliset ja tylyt kostajat näkemän.
Од речи подсмевачевих и ругачевих, и од погледа непријатељевих и осветљивчевих.
17 Nämät kaikki ovat tulleet meidän päällemme; ja emme sentähden ole sinua unhottaneet, emmekä petollisesti sinun liittoas vastaan tehneet.
Све ово снађе нас; али не заборависмо Тебе, нити преступисмо завет Твој.
18 Ja ei meidän sydämemme takaperin kääntynyt, eikä meidän käymisemme poikennut sinun tiestäs;
Не одступи натраг срце наше, и стопе наше не зађоше с пута Твог.
19 Ettäs meitä niin löit rikki lohikärmeiden seassa ja peitit meitä kuoleman varjolla.
Кад си нас био у земљи змајевској, и покривао нас сеном смртним,
20 Jos me olisimme meidän Jumalamme nimen unhottaneet, ja meidän kätemme nostaneet vieraalle Jumalalle,
Онда да бејасмо заборавили име Бога свог и подигли руке своје к Богу туђем,
21 Eikö Jumala sitä etsisi? vaan hän itse tietää meidän sydämemme pohjan.
Не би ли Бог изнашао то? Јер Он зна тајне у срцу.
22 Sillä sinun tähtes me surmataan joka päivä: ja me luetaan teuraslampaiksi.
А убијају нас за Тебе сваки дан; с нама поступају као с овцама кланицама.
23 Herää, Herra, miksis makaat? valvo, ja älä meitä sysää pois kaiketikaan.
Устани, што спаваш, Господе! Пробуди се, немој одбацити засвагда.
24 Miksis peität kasvos, ja unohdat meidän raadollisuutemme ja ahdistuksemme?
Зашто кријеш лице своје? Заборављаш невољу и муку нашу?
25 Sillä meidän sielumme on painettu alas maahan asti: meidän vatsamme riippuu maassa.
Душа наша паде у прах, тело је наше бачено на земљу.
26 Nouse, auta meitä, ja lunasta meitä laupiutes tähden!
Устани, помоћи наша, и избави нас ради милости своје.
