Sananlaskujen 19

1 Köyhä joka siveydessä vaeltaa, on parempi kuin väärä huulissansa, joka kuitenkin tyhmä on.

Сиромах који ходи у безазлености својој бољи је него опаки уснама својим, који је безуман.

2 Joka ei toimella laita, ei hänelle hyvin käy; ja joka on nopsa jaloista, se loukkaa itsensä.

Кад је душа без знања, није добро; и ко је брзих ногу, спотиче се.

3 Ihmisen tyhmyys eksyttää hänen tiensä, niin että hänen sydämensä vihastuu Herraa vastaan.

Лудост човечија превраћа пут његов, а срце се његово гневи на Господа.

4 Tavara tekee monta ystävää, vaan köyhä hyljätään ystäviltä.

Богатство прибавља много пријатеља, а сиромаха оставља пријатељ његов.

5 Ei väärä todistaja pidä pääsemän rankaisematta; joka rohkiasti valehtelee, ei hänen pidä selkeemän.

Лажан сведок неће остати без кара, и ко говори лаж, неће побећи.

6 Moni rukoilee päämiestä, ja jokainen on hänen ystävänsä, joka lahjoja jakaa.

Многи угађају кнезу, и свак је пријатељ човеку податљивом.

7 Köyhää vihaavat kaikki hänen veljensä, ja hänen ystävänsä vetäytyvät taamma hänestä; ja joka sanoihin luottaa, ei hän saa mitään.

На сиромаха мрзе сва браћа његова, још више се пријатељи његови удаљују од њега; виче за њима, али их нема.

8 Joka viisas on, hän rakastaa henkeänsä, ja joka toimellinen on, se löytää hyvän.

Ко прибавља разум, љуби душу своју; и ко пази на мудрост, наћи ће добро.

9 Väärä todistaja ei pidä pääsemän rankaisematta; ja joka rohkiasti valehtelee, se kadotetaan.

Сведок лажан неће остати без кара, и ко говори лаж, погинуће.

10 Ei hullulle sovi hyvät päivät, paljoa vähemmin palvelian päämiehiä hallita.

Не доликују безумном милине, ни слузи да влада кнезовима.

11 Joka on kärsivällinen, se on toimellinen ihminen; ja se on hänelle kunniaksi, että hän viat välttää.

Разум задржава човека од гнева, и част му је мимоићи кривицу.

12 Kuninkaan viha on niinkuin nuoren jalopeuran kiljuminen; mutta hänen ystävyytensä on niinkuin kaste ruoholle.

Царева је срдња као рика младог лава, и љубав је његова као роса трави.

13 Hullu poika on isänsä murhe, ja riitainen vaimo on niinkuin alinomainen pisaroitseminen.

Безуман је син мука оцу свом, и свадљивост женина непрестано прокисивање.

14 Huoneet ja tavarat peritään vanhemmilta, vaan toimellinen emäntä tulee Herralta.

Кућа и имање наслеђује се од отаца; а од Господа је разумна жена.

15 Laiskuus tuo unen, ja joutilas sielu kärsii nälkää.

Леност наводи тврд сан, и немарљива душа гладоваће.

16 Joka käskyt pitää, hän on vapahtanut henkensä; vaan joka tiensä hylkää, hänen pitää kuoleman.

Ко држи заповести, чува душу своју; а ко не мари за путеве своје, погинуће.

17 Jöka köyhää armahtaa, hän lainaa Herralle, joka hänen hyvän työnsä hänelle jälleen maksava on.

Господу позаима ко поклања сиромаху, и платиће му за добро његово.

18 Kurita lastas, koska vielä toivo on; mutta älä pyydä häntä tappaa;

Карај сина свог докле има надања и на погибао његову да не прашта душа твоја.

19 Sillä suuri julmuus saattaa vahingon: sentähden laske vallallensa, ja kurita häntä toistamiseen.

Велик гнев показуј кад прашташ кар, и кад опростиш, после већма покарај.

20 Kuule neuvoa ja ota kuritus vastaan, tullakses vihdoinkin viisaaksi.

Слушај савет и примај наставу, да после будеш мудар.

21 Monet aivoitukset oavt miehen sydämessä; mutta Herran neuvo on pysyväinen.

Много има мисли у срцу човечијем, али шта Господ науми оно ће остати.

22 Ihmiselle kelpaa hänen laupeutensa, ja köyhä mies on parempi kuin valehtelia.

Жеља човеку треба да је да чини милост, а бољи је сиромах него лажа.

23 Herran pelko saattaa elämän, ja se pysyy ravittuna, ettei mikään paha häntä lähesty.

Страх је Господњи на живот; у кога је он, борави сит, нити га походи зло.

24 Laiska kätkee kätensä poveensa, ja ei vie sitä jälleen suuhunsa.

Лењивац крије руку своју у недра, ни к устима својим не приноси је.

25 Jos pilkkaajaa lyödään, niin taitamatoin tulee viisaaksi; ja jos toimellista lyödään, niin hän tulee toimelliseksi.

Удри подсмевача да луди омудра, и разумног накарај да разуме науку.

26 Joka vaivaa isäänsä, ja ajaa ulos äitinsä, hän on häpeemätöin ja kirottu lapsi.

Син срамотан и прекоран упропашћује оца и одгони матер.

27 Lakkaa poikani, kuuntelemasta sitä neuvoa, joka sinua viettelee pois toimellisesta opista.

Немој, сине, слушати науке која одводи од речи разумних.

28 Väärä todistus häpäisee tuomion, ja jumalattomain suu nielee vääryyden.

Неваљао сведок подсмева се правди, и уста безбожника прождиру на неправду.

29 Pilkkaajille on rangaistus valmistettu, ja haavat hulluin selkään.

Готови су подсмевачима судови и безумницима бој на леђа.