Jobin 4

1 Ja Eliphas Temanilainen vastasi ja sanoi,

Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

2 Jos joku sinun kanssas rupeis puhumaan: mitämaks et sinä sitä kärsi; mutta kuka taitaa vaiti olla?

Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

3 Katso, sinä olet monta neuvonut, ja vahvistanut väsyneitä käsiä.

Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

4 Sinun puhees on ojentanut langenneita, ja vapisevaisia polvia vahvistanut.

Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

5 Mutta että se nyt tulee sinun päälles, niin sinä väsyit, ja että se lankesi sinun päälles, niin sinä peljästyit.

A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

6 Tämäkö on sinun (Jumalan) pelkos, sinun uskallukses, sinun toivos ja sinun vakuutes?

Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

7 Muistele nyt, kussa joku viatoin on hukkunut? eli kussa hurskaat ovat joskus hävinneet?

Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

8 Niinkuin minä kyllä nähnyt olen, ne jotka kyntävät vääryyden, ja onnettomuuden kylvävät, sitä he myös niittävät.

Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

9 He ovat Jumalan puhalluksen kautta kadonneet, ja hänen vihansa hengeltä hukatut.

Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

10 Jalopeuran kiljumus, ja julma jalopeuran ääni, ja nuorten jalopeurain hampaat ovat lovistetut.

Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

11 Vanha jalopeura hukkuu, ettei hänellä ole saalista; ja jalopeuran pojat hajoitetaan.

Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

12 Ja minun tyköni on tullut salainen sana; ja minun korvani on saanut vähäisen siitä.

Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

13 Kuin minä ajattelin yönäkyjä, kuin uni lankee ihmisten päälle,

W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

14 Niin pelko ja vavistus tuli minun päälleni, ja kaikki minun luuni peljätettiin;

Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

15 Ja henki meni minun sivuitseni; kaikki minun karvani nousivat ruumiissani.

Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

16 Silloin seisoi kuva minun silmäini edessä, jonka kasvoja en minä tuntenut; ja minä kuulin hiljaisen hyminän äänen:

Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

17 Kuinka on ihminen hurskaampi kuin JumaIa? eli joku mies puhtaampi kuin se, joka hänen tehnyt on?

Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

18 Katso, palveliainsa seassa ei löydä hän uskollisuutta ja enkeleissänsä löytää hän tyhmyyden:

Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

19 Kuinka enemmin niissä jotka asuvat savihuoneissa, niissä jotka ovat perustetut maan päälle, jotka toukkain tavalla murentuvat?

O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

20 Se pysyy aamusta ehtoosen asti, niin he muserretaan; ja ennenkuin he sen havaitsevat, he ijankaikkisesti hukkuvat.

Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

21 Eikö heidän jälkeenjääneensä pois oteta? he kuolevat, vaan ei viisaudessa.

Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.