Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Senhor, ouve a minha oração, e chegue a ti o meu clamor.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angústia, inclina para mim os teus ouvidos; no dia em que eu clamar, ouve-me depressa.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Porque os meus dias se consomem como o fumo, e os meus ossos ardem como um lar.

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

O meu coração está ferido e seco como a erva, pelo que me esqueço de comer o meu pão

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Por causa da voz do meu gemido os meus ossos se apegam à minha pele.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Sou semelhante ao pelicano no deserto: sou como um mocho nas solidões.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Vigio, sou como o pardal solitário no telhado.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Os meus inimigos me afrontam todo o dia: os que se enfurecem contra mim tem jurado.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Pois tenho comido cinza como pão, e misturado com lágrimas a minha bebida.

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Por causa da tua ira e da tua indignação, pois tu me levantaste e me arremeçaste.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Os meus dias são como a sombra que declina, e como a erva me vou secando.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Mas tu, Senhor, permanecerás para sempre, e a tua memória de geração em geração.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Tu te levantarás e terás piedade de Sião; pois o tempo de te compadeceres dela, o tempo determinado, já chegou.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Porque os teus servos tem prazer nas suas pedras, e se compadecem do seu pó.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Então as nações temerão o nome do Senhor, e todos os reis da terra a tua glória.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Quando o Senhor edificar a Sião, aparecerá na sua glória.

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Ele atenderá à oração do desamparado, e não desprezará a sua oração.

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Isto se escreverá para a geração futura; e o povo que se criar louvará ao Senhor.

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Pois olhou desde o alto do seu santuário, desde os céus o Senhor contemplou a terra.

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Para ouvir o gemido dos presos, para soltar os sentenciados à morte;

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Para anunciarem o nome do Senhor em Sião, e o seu louvor em Jerusalém;

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Quando os povos se ajuntarem, e os reinos, para servirem ao Senhor.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Abateu a minha força no caminho; abreviou os meus dias.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Dizia eu: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias, os teus anos são por todas as gerações.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Desde a antiguidade fundaste a terra: e os céus são obra das tuas mãos.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Eles perecerão, mas tu permanecerás: todos eles se envelhecerão como um vestido; como roupa os mudarás, e ficarão mudados.

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Porém tu és o mesmo, e os teus anos nunca terão fim.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Os filhos dos teus servos continuarão, e a sua semente ficará firmada perante ti.