Sentencoj 25

1 Ankaŭ ĉi tio estas sentencoj de Salomono, kiujn kolektis la viroj de Ĥizkija, reĝo de Judujo.

Šie arīdzan ir Salamana sakāmie vārdi, ko Hizkijas, Jūda ķēniņa, vīri ir sakrājuši.

2 Honoro de Dio estas kaŝi aferon; Sed honoro de reĝoj estas esplori aferon.

Dieva gods ir, kādu lietu apslēpt, bet ķēniņu gods ir, kādu lietu izdibināt.

3 La ĉielo estas alta, la tero estas profunda, Kaj la koro de reĝoj estas neesplorebla.

Debess ir augsta, un zeme dziļa, un ķēniņu sirds neizdibinājama.

4 Forigu de arĝento la almiksaĵon, Kaj la puriganto ricevos vazon.

Atšķir sārņus no sudraba, tad tiek kausētājam trauks;

5 Forigu malvirtulon de la reĝo, Kaj lia trono fortikiĝos en justeco.

Atšķir bezdievīgo nost no ķēniņa, tad viņa goda krēsls ar taisnību top stiprināts.

6 Ne montru vin granda antaŭ la reĝo, Kaj sur la loko de eminentuloj ne stariĝu;

Nelielies ķēniņa priekšā un nestājies lielu kungu vietā.

7 Ĉar pli bone estas, se oni diros al vi: Leviĝu ĉi tien, Ol se oni malaltigos vin antaŭ eminentulo, Kiun vidis viaj okuloj.

Jo tas ir labāki, ka tev saka: „Virzies augšup!“nekā ka tevi pazemo vareno priekšā, ko tavas acis redz.

8 Ne komencu tuj disputi; Ĉar kion vi faros poste, kiam via proksimulo vin hontigos?

Nepārsteidzies strīdēties; jo citādi, ko tu galā darīsi, kad tavs tuvākais tevi gānījis.

9 Faru disputon kun via proksimulo mem, Sed sekreton de aliulo ne malkaŝu;

Izšķir pats savas ķildas ar savu tuvāko un neatklāj cita noslēpumu,

10 Ĉar alie aŭdanto vin riproĉos, Kaj vian babilon vi jam ne povos repreni.

Ka tevi nerāj, kas to dzird, un tavam kaunam nav gala.

11 Vorto dirita en ĝusta tempo Estas kiel oraj pomoj sur retaĵo arĝenta.

Vārds īstenā laikā runāts ir zelta āboli sudraba traukos.

12 Kiel ora orelringo kaj multekosta kolringo, Tiel estas saĝa admonanto por aŭskultanta orelo.

Gudrs pamācītājs paklausīgām ausīm ir zelta gredzens un zelta ķēdes.

13 Kiel malvarmo de neĝo en la tempo de rikolto, Tiel estas fidela sendito por siaj sendintoj: Li revigligas la animon de sia sinjoro.

Kā sniega dzestrums pļaujamā laikā, tāds ir uzticams kalps tam, kas to sūta; jo tas atspirdzina sava kunga dvēseli.

14 Kiel nuboj kaj vento sen pluvo, Tiel estas homo, kiu fanfaronas per dono, kiun li ne faras.

Kas ar dāvanām lielās melodams, ir kā mākoņi un vējš bez lietus.

15 Per pacienco oni altiras al si potenculon, Kaj mola parolo rompas oston.

Ar lēnu garu pierunā valdnieku un ar mīkstu mēli lauž kaulus.

16 Kiam vi trovis mielon, manĝu, kiom vi bezonas, Por ke vi ne fariĝu tro sata kaj ne elvomu ĝin.

Medu atradis, ēd savu tiesu, ka tu pārēdies to neizvem.

17 Detenu vian piedon de la domo de via proksimulo; Ĉar alie vi tedus lin kaj li vin malamus.

Reti vien cel savu kāju tuvākā namā, ka viņš tevis neapnīkst un tevis neienīst.

18 Kiel martelo kaj glavo kaj akra sago Estas tiu homo, kiu parolas pri sia proksimulo malveran ateston.

Kas pret savu tuvāko dod nepatiesu liecību, ir kā veseris un zobens un asa bulta.

19 Kiel putra dento kaj malforta piedo Estas nefidinda espero en tago de mizero.

Uz neuzticamu paļauties bēdu dienā ir izlūzis zobs un kliba kāja.

20 Kiel demeto de vesto en tempo de malvarmo, kiel vinagro sur natro, Tiel estas kantado de kantoj al koro suferanta.

Kas noskumušai sirdij dziesmas dzied, ir kā kad drēbes novelk ziemas laikā un kā etiķis uz sāls.

21 Se via malamanto estas malsata, manĝigu al li panon; Kaj se li estas soifa, trinkigu al li akvon;

Kad tavs ienaidnieks izsalcis, ēdini viņu ar maizi, un kad izslāpis, dzirdini viņu ar ūdeni;

22 Ĉar fajrajn karbojn vi kolektos sur lia kapo, Kaj la Eternulo vin rekompencos.

Jo tā tu sakrāsi kvēlošas ogles uz viņa galvas, un Tas Kungs tev to atmaksās.

23 Norda vento kaŭzas pluvon, Kaj ĉagrenita vizaĝo kaŝatan parolon.

Ziemelis dzemdē lietu, un glūnētāja mēle skābu ģīmi.

24 Pli bone estas loĝi sur angulo de tegmento, Ol kun malpacema edzino en komuna domo.

Nama augšā kaktiņā dzīvot ir labāki, nekā namā kopā ar rējēju sievu.

25 Kiel malvarma akvo por suferanto de soifo, Tiel estas bona sciigo el lando malproksima.

Laba ziņa no tālas zemes ir dzestrs ūdens izslāpušai dvēselei.

26 Virtulo, kiu falas antaŭ malvirtulo, Estas malklara fonto kaj malbonigita puto.

Taisnais, kas bezdievīga priekšā lokās, ir sajukusi aka un sajaukts avots.

27 Ne bone estas manĝi tro multe da mielo; Kaj ne glore estas serĉi sian gloron.

Daudz medus ēst nav labi, un savu paša godu meklēt nav gods.

28 Homo, kiu ne povas regi sian spiriton, Estas urbo detruita, kiu ne havas muron.

Kas prātu nemāk valdīt, ir izlauzta pilsēta bez mūriem.