Sentencoj 24

1 Ne sekvu malbonajn homojn, Kaj ne deziru esti kun ili;

Neiekarsies uz nelabiem cilvēkiem un nekāro būt ar viņiem;

2 Ĉar ilia koro pensas pri perfortaĵo, Kaj ilia buŝo parolas malbonaĵon.

Jo viņu sirds domā uz postu, un viņu lūpas runā mokas.

3 Per saĝo konstruiĝas domo, Kaj per prudento ĝi fortikiĝas;

Ar gudrību uzceļ namu un ar saprašanu to stiprina,

4 Kaj per sciado la ĉambroj pleniĝas Per ĉia havo grandvalora kaj agrabla.

Un ar samaņu pilda kambarus ar visādu dārgu un jauku bagātību.

5 Homo saĝa havas forton, Kaj homo prudenta estas potenca.

Gudrs vīrs ir spēcīgs, un vīrs, kam atzīšana, ir varens spēkā;

6 Kun pripenso faru militon; Kaj venko venas per multe da konsilantoj.

Jo ar gudriem padomiem tu izvedīsi savu karu, un uzvarēšana ir, kur padoma devēju papilnam.

7 Tro alta estas la saĝo por malsaĝulo; Ĉe la pordego li ne malfermos sian buŝon.

Ģeķim gudrība ir neaizsniedzama; savu muti lai tas neatdara pilsētas vārtos.

8 Kiu intencas fari malbonon, Tiun oni nomas maliculo.

Kas tīšām ļaunu dara, tas jāsauc blēdis pār visiem blēžiem.

9 Malico de malsaĝulo estas peko; Kaj blasfemanto estas abomenaĵo por homo.

Ģeķības nodomi ir grēks, un mēdītājs cilvēkiem ir negantība.

10 Se vi montriĝis malforta en tago de mizero, Via forto estas ja malgranda.

Ja tu bēdu dienā nogursi, tad tavs spēks pagalam.

11 Savu tiujn, kiujn oni prenis por mortigi, Kaj ne fortiriĝu de tiuj, kiuj estas kondamnitaj al morto.

Glāb, kas uz nāvi pazudināti, un kas pie kaušanas top vesti, vai tu no tiem atrausies?

12 Se vi diras: Ni tion ne sciis, La esploranto de koroj ja komprenas, Kaj la gardanto de via animo ja scias, Kaj Li redonas al homo laŭ liaj faroj.

Ja tu saki: „Redzi, mēs to nezinām!“Vai tad tas, kas sirdis pārmana, to nemana, un kas tavu dvēseli pasargā, to nezin un cilvēkiem neatmaksās pēc viņu darba?

13 Manĝu, mia filo, mielon, ĉar ĝi estas bona; Kaj la mieltavolo estas dolĉa por via gorĝo;

Ēd, mans dēls, medu, jo tas ir labs, un tīrs medus ir salds tavā mutē;

14 Tia estas por via animo la sciado de saĝo, se vi ĝin trovis, Kaj ekzistas estonteco, kaj via espero ne pereos.

Tāpat tavai dvēselei būs gudrības atzīšana, ja tu to atrodi; jo ir pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.

15 Ne insidu, ho malvirtulo, kontraŭ la domo de virtulo; Ne ataku lian ripozejon;

Neglūn, tu bezdievīgais, uz taisnā dzīvokli, neposti viņa vietu;

16 Ĉar sep fojojn virtulo falos, kaj tamen leviĝos; Sed malvirtuloj implikiĝas en la malfeliĉo.

Jo taisnais krīt septiņ reiz un ceļas augšām; bet bezdievīgie nogrimst nelaimē.

17 Kiam falas via malamiko, ne ĝoju, Kaj ĉe lia malfeliĉo via koro ne plezuriĝu;

Nepriecājies, kad tavs ienaidnieks krīt, un lai tava sirds nelīksmojās, kad viņš klūp,

18 Ĉar eble la Eternulo vidos, kaj tio ne plaĉos al Li, Kaj Li returnos de li Sian koleron.

Ka Tas Kungs to neredz, un tas viņa acīm neriebj, un viņš savu dusmību no tā nenovērš.

19 Ne koleru kontraŭ malbonfarantoj, Kaj ne enviu la malvirtulojn;

Neapskaities par ļauniem un neiekarsies par bezdievīgiem!

20 Ĉar la malbonulo ne havos estontecon; La lumilo de malvirtuloj estingiĝos.

Jo ļaunam nenāk cerētais gals; bezdievīgo spīdeklis izdzisīs.

21 Timu, mia filo, la Eternulon kaj la reĝon; Kun ribeluloj ne komunikiĝu.

Mans dēls, bīsties To Kungu un ķēniņu, un nejaucies ar dumpiniekiem.

22 Ĉar subite venos ilia pereo; Kaj kiu scias, kiam venos la puno de ambaŭ?

Jo piepeši nāks viņiem nediena, - un abēju sodu, kas to zin!

23 Ankaŭ ĉi tio estas vortoj de saĝuloj: Konsideri personojn ĉe juĝado estas ne bone.

Arī šie ir gudro vārdi: Tiesā cilvēka vaigu uzlūkot nav labi.

24 Kiu diras al malvirtulo: Vi estas virtulo, Tiun malbenos popoloj, tiun malamos gentoj.

Kas uz vainīgo saka: „Tev taisnība!“to cilvēki lād un ļaudis ienīst.

25 Sed kiuj faras riproĉojn, tiuj plaĉas, Kaj sur ilin venos bona beno.

Bet tie (viņiem) mīļi, kas (tādu) pārmāca, un pār tiem nāks visu labākā svētība.

26 Kiu respondas ĝustajn vortojn, Tiu kisas per la lipoj.

Kas pareizi atbildējis, ir kā saldu muti devis.

27 Plenumu vian laboron ekstere, Pretigu ĉion sur via kampo; Kaj poste aranĝu vian domon.

Padari savu darbu laukā un apkopies tīrumā, un tad vēl uztaisi savu namu.

28 Ne atestu sen kaŭzo kontraŭ via proksimulo; Ĉu vi trompus per via buŝo?

Nedod velti liecību pret savu tuvāko! Vai tu mānīsi ar savām lūpām?

29 Ne diru: Kiel li agis kontraŭ mi, tiel mi agos kontraŭ li; Mi redonos al la homo laŭ lia faro.

Nesaki: „Kā viņš man darījis, tā es viņam darīšu; es tam atmaksāšu pēc viņa darba!“

30 Mi pasis tra kampo de homo maldiligenta Kaj tra vinberĝardeno de sensaĝulo;

Es gāju gar sliņķa tīrumu un gar ģeķa vīna kalnu.

31 Kaj jen ĉie elkreskis urtiko, Ĉio estas kovrita de dornoj, Kaj la ŝtona muro estas detruita.

Un redzi, tur auga tik nātres vien, un dadži pārņēma visu, un viņa akmeņu mūris bija sagruvis.

32 Kaj kiam mi vidis, mi prenis ĝin en mian koron, Mi rigardis, kaj ricevis instruon:

Un es to ieraudzīju, to liku vērā: es to redzēju, ņēmos mācību:

33 Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;

Guli maķenīt, snaud maķenīt, saliec maķenīt rokas miegā;

34 Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

Tad tava nabadzība tev pienāks nākdama, un tavs trūkums kā apbruņots vīrs.