Luko 10
1 Kaj post tio la Sinjoro elektis sepdek aliajn, kaj ilin forsendis duope antaŭ sia vizaĝo en ĉiun urbon kaj ĉiun lokon, kien li mem estis venonta.
Тунчи Рай Исусо вытидэня эфтадэша аврэн сиклярнэн тай бичалда лэн пав дуй англал Пэстар дэ всавэрэн форонэн и тханэн, тев Еджино камля тэ авэ.
2 Kaj li diris al ili: La rikolto estas granda, sed la laborantoj estas malmultaj; petu do la Estron de la rikolto, ke Li sendu laborantojn en Sian rikolton.
И пхэнда лэнди: — Ваздэняпэ бут мандро пэ мален, а бутярнэн набут. Важ кода мангэн Хулае малякэрэ, соб Вов тэ бичалэл бутярнэн, тэ злэн див малендар.
3 Iru; jen mi sendas vin kiel ŝafidojn meze de lupoj.
Джянтэ! Мэ бичалав тумэн, сар бакрэн машкар рувэн.
4 Ne portu monujon, nek saketon, nek ŝuojn; kaj salutu neniun sur la vojo.
На лэн пэґа ни тышыла, ни траста, ни пундрангэ. И пав дромэ на наисарэнпэ манушэнца.
5 Kaj en kiun ajn domon vi eniros, unue diru: Paco al ĉi tiu domo.
Дэ саво цэр заджяна, майанглал пхэнэн: «Пачя кадэлэ цэрэсти!»
6 Kaj se tie estos filo de paco, via paco restos sur li; sed se ne, ĝi revenos al vi.
Кала котэ джювэл мануш, саво камэл пачя, кадыя пачя ачела пэ лэстэ. А кала нат, тумари пачя рисявэла тумэндэ павпалэ.
7 Kaj en tiu sama domo restu, manĝante kaj trinkante tion, kion ili havas; ĉar la laboranto meritas sian salajron. Ne transiru de domo en domon.
Аченпэ дэ кодэлэ цэрэ, хантэ тай пэнтэ кода, со тумэнди дэна. Бутярно мануш ачел кода, соб лэсти тэ потинэн важ лэхкири бути. На пэрэджян цэрэстар дэ цэр.
8 Kaj en kiun ajn urbon vi eniros, kaj oni vin akceptos, manĝu tion, kion oni metos antaŭ vin;
Кала авэна дэ форо и прылэна тумэн котэ, хантэ вса, со тумэнди дэна.
9 kaj sanigu la tieajn malsanulojn, kaj diru al ili: La regno de Dio alproksimiĝis al vi.
Састярэн лэнгэрэн насвалэн и пхэнэн лэнди: «Надур тумэндар Дэвлэхкоро Тхагаримо».
10 Sed en kiun ajn urbon vi eniros, kaj oni ne akceptos vin, eliru sur ĝiajn stratojn, kaj diru:
Кала авэна дэ форо тай на прылэна тумэн котэ, тунчи джян пэ гаса и пхэнэн:
11 Eĉ la polvon de via urbo, kiu sin tenas al niaj piedoj, ni deviŝas kontraŭ vin; tamen sciu, ke la regno de Dio alproksimiĝis al vi.
«И прахо, саво прыачиля амарэ пурэндэ дэ тумаро форо, амэ обмарах. Нэ джянэн, со надур тумэндар Дэвлэхкоро Тхагаримо».
12 Mi diras al vi: Estos pli elporteble en tiu tago por Sodom, ol por tiu urbo.
Пхэнав тумэнди, дэ кодэва диво форости Содомо авэла локхэдэр, сар кадэлэ форости.
13 Ve al vi, Ĥorazin! ve al vi, Betsaida! ĉar se en Tiro kaj Cidon estus faritaj tiuj potencaj faroj, kiuj fariĝis en vi, ili jam antaŭ longe pentus, sidante en sakaĵo kaj cindro.
Бида тути, форо Хоразино! Бида тути, форо Вифсаида! Тэ дыкхэн форуря Тиро тай Сидоно дывуря, савэ сле тумэндэ, вонэ б думут обрисявэнаспэ пэхкэрэ бэзимастар, урявэнаспэ дэ їда гонэндар и бэшэнас дэ прахо.
14 Tamen estos pli elporteble por Tiro kaj Cidon en la juĝado, ol por vi.
Нэ Тирости и Сидоности пэ сындо авэла локхэдэр, сар тумэнди.
И ту, форо Капернаумо, гинисарэх тэ ваздэпэ упрэ? Ту дэ адо тэлэдэґа. (Hadēs g86)
16 Kiu vin aŭskultas, tiu min aŭskultas; kiu vin malŝatas, tiu min malŝatas; kaj kiu min malŝatas, tiu malŝatas Tiun, kiu min sendis.
Кодэва, ко шунэла тумэн, кодэва Ман шунэла, и ко отпхэнэлпэ тумэндар, отпхэнэлапэ Мандар. А ко отпхэнэлапэ Мандар, отпхэнэлапэ и Кодэлэстар, Ко Ман бичалда.
17 Kaj la sepdek revenis kun ĝojo, dirante: Sinjoro, eĉ la demonoj submetiĝas al ni per via nomo.
Эфтадэша сиклярнэн рисиле баря лошаґа тай пхэндэ: — Рае! И бэнга кандэн амэн важ Тиро Лав!
18 Kaj li diris al ili: Mi vidis Satanon falanta de la ĉielo, kiel fulmo.
Исусо пхэнда лэнди: — Мэ дыкхлём, сар сатана тэлэдэня упралимастар кади, сар тэлэдэл молния.
19 Jen mi donis al vi aŭtoritaton piedpaŝi sur serpentoj kaj skorpioj, kaj sur la tuta potenco de la malamiko; kaj nenio iel vin difektos.
Акэ, дав тумэнди зор тэ тасавэ пурэнца сапэн и скорпионэн, и тэ чувэ пэ пхув врыжымашэн, и нисави бибахт вонэ тумэнди на терэна.
20 Tamen ne ĝoju pri tio, ke la spiritoj submetiĝis al vi; sed ĝoju, ke viaj nomoj estas skribitaj en la ĉielo.
Кици лошавэн на колэсти, со фануря кандэн тумэн, а колэсти, со тумарэ лава зачиндэ пэ упралима.
21 En tiu sama horo li ĝojis en la Sankta Spirito, kaj diris: Mi Vin gloras, ho Patro, Estro de la ĉielo kaj la tero, ke Vi kaŝis ĉi tion for de saĝuloj kaj prudentuloj, kaj malkaŝis al infanetoj; jes, Patro, ĉar al Vi tio bone plaĉis.
Тунчи Исусо лошыля дэ Свэнто Фано тай пхэнда: — Наисарав Тут, Дадэ, Тхагари пэ пхуя и пэ упралима, со Ту оттердан цыкнэнди гаравдо їрвалэндар и годявэрэндар. Кади, Дадэ! Кацави сля Тири лачи воля!
22 Ĉio estas transdonita al mi de mia Patro; kaj neniu scias, kiu estas la Filo, krom la Patro; nek kiu estas la Patro, krom la Filo, kaj tiu, al kiu la Filo volas malkaŝi Lin.
Вса дэно Манди Мурэ Дадэстар. Нико на джянэл Чявэ, кици Дад, и нико на джянэл Дадэ, кици Чяво и кодэла, касти Чяво камэл тэ сикавэ Дадэ.
23 Kaj sin turninte al la disĉiploj, li flanke diris: Feliĉaj estas la okuloj, kiuj vidas tion, kion vi vidas;
Тунчи обрисиля сиклярнэндэ тай пхэнда лэнди: — Бахталэ якха, савэ дыкхэна кода, со тумэ дыкхэн екхатар!
24 ĉar mi diras al vi, ke multaj profetoj kaj reĝoj deziris vidi tion, kion vi vidas, kaj ili ne vidis; kaj aŭdi tion, kion vi aŭdas, kaj ili ne aŭdis.
Пхэнав тумэнди, со бут ко англунарендар тай тхагарендар камле тэ дыкхэ кода, со тумэ акана дыкхэн, нэ на дыкхле. Камле тэ шунэ кода, со тумэ акана шунэн, нэ на шундэ.
25 Kaj jen unu leĝisto stariĝis, kaj tentis lin, dirante: Majstro, kion mi faru, por heredi eternan vivon? (aiōnios g166)
Тунчи екх сиклимарендар пав Упхэнима вщиля, соб тэ зумавэ Исусо, тай пхучля: — Сиклимари! Со манди тэ терэ, соб тэ авэл мандэ вечно джювимо? (aiōnios g166)
26 Kaj li diris al li: Kio estas skribita en la leĝo? kiel vi legas?
Исусо пхэнда лэсти: — Сар чиндо дэ Упхэнима? Сар ту полэх?
27 Kaj li responde diris: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta forto kaj per via tuta menso, kaj vian proksimulon kiel vin mem.
Кодэва пхэнда: — Кам тирэ Рае Дэвлэ всавэрэ тирэ їлэґа и всавэрэ тирэ водеґа, всавиря тиря зораґа и всавиря годяґа. И кам тирэ пашунэ, сар еджино пэ камэх.
28 Kaj li diris al li: Vi prave respondis; tion faru, kaj vi vivos.
Исусо дэдуманя: — Чячимо ту пхэндан. Тер кади и авэґа тэ джювэ.
29 Sed li, dezirante pravigi sin, diris al Jesuo: Kaj kiu estas mia proksimulo?
Нэ кодэва камля тэ допхэнэ пэхкоро и пхучля Исусостар: — А ко исин муро пашуно?
30 Jesuo respondis kaj diris: Unu homo malsupreniris de Jerusalem al Jeriĥo; kaj li falis en la manojn de rabistoj, kiuj lin senvestigis kaj batis, kaj foriris, lasante lin duone senviva.
Исусо пхэнда: — Екх мануш джиля Ерусалимостар дэ Ерихоно. Тай хутилдэ лэ прахаря, злиле лэстар їда, домардэ лэ и джиле, а вов ачиляпэ тэ пашлё епашмуло.
31 Kaj laŭ okazo unu pastro malsupreniris la saman vojon; kaj lin vidinte, li preterpasis aliflanke.
Выджиля кади, со трэбуни сля тэ джя кодэлэ дромэґа рашаести. Вов удыкхля кадэлэ манушэ, пэрэджиля пэ авэр риг и проджиля мамуй.
32 Kaj tiel same unu Levido, veninte al la loko kaj lin vidinte, preterpasis aliflanke.
Джялас котэ и левито, удыкхля манушэ, пэрэджиля пэ авэр риг и проджиля мамуй.
33 Sed unu Samariano, vojaĝante, alvenis tien, kie li estis, kaj lin ekvidinte, li kortuŝiĝis,
Екх самарянино ладэлас кодэлэ дромэґа, удыкхля манушэ, и ачиля лэсти дор лэ.
34 kaj alproksimiĝis, kaj bandaĝis liajn vundojn, kaj surverŝis oleon kaj vinon; kaj li metis lin sur sian beston, kaj kondukis lin al gastejo, kaj zorgis pri li.
Вов поджиля манушэстэ, упрал чута мол, помакхля дукхавдэ тхана зэтоґа тай пэрэпхангля лэн. Тунчи тховда лэ пэ пэхкэрэ мугаре, анда дэ гостиница тай прыдыкхэлас пала лэ.
35 Kaj la morgaŭan tagon li elprenis du denarojn kaj donis ilin al la gastejestro, kaj diris: Zorgu pri li, kaj kion pli vi elspezos, mi tion repagos al vi, kiam mi revenos.
Пэ авэр диво, кала трэбуни лэсти сля тэ уладэ, вов дэня хулаести дуй динарии тай пхэнда: «Прыдыкх пала кадэлэ манушэ, а кала джяна будэр ловэ, мэ дава тути инте, кала рисявава павпалэ».
36 Kiu el tiuj tri, laŭ via opinio, sin montris proksimulo de tiu, kiu falis en la manojn de la rabistoj?
Ко тринэндар сля пашуно манушэсти, савэ домардэ прахаря, сар ту гинисарэх?
37 Kaj li diris: Tiu, kiu faris al li kompaton. Kaj Jesuo diris al li: Iru vi, kaj faru tion saman.
Сиклимари пав Упхэнима пхэнда: — Кодэва, ко терда манушэсти лачимо. Тунчи Исусо пхэнда лэсти: — Джя и ту тер кади!
38 Kaj dum ili vojaĝis, li eniris en unu vilaĝon; kaj virino, nomata Marta, akceptis lin en sian domon.
Кала вонэ джянас дурэдэр, Исусо заджиля дэ екх гав. Котэ манушни, савя акхарэнас Марфа, прылиля Лэ дэ пэхкоро цэр.
39 Kaj ŝi havis fratinon, nomatan Maria, kaj ĉi tiu sidis apud la piedoj de la Sinjoro, kaj aŭskultis lian parolon.
Латэ сля пхэнь Мария. Вой бэшля паша пурэн Раестэ тай шунда Лэхкэрэ лава.
40 Sed Marta estis distrata pro multo da servado; kaj ŝi alproksimiĝis, kaj diris: Sinjoro, ĉu vi ne zorgas pri tio, ke mia fratino lasis al mi servi sola? diru do al ŝi, ke ŝi min helpu.
Марфа ж змардапэ пурэндар, соб тэ тховэ баро скаминд. Тунчи поджиля Исусостэ и пхэнда: — Рае! Чи ту на дыкхэх, со мури пхэнь всавири бути ачявда пэ ман? Пхэн лати, мэк терэл манца.
41 Sed la Sinjoro respondis kaj diris al ŝi: Marta, Marta, vi zorgas kaj klopodadas pri multaj aferoj;
Рай Исусо пхэнда: — Марфа! Марфа! Бут пала со ту думисарэх, и бут пала со тутэ дукхал шэро.
42 sed unu afero estas necesa; kaj Maria elektis la bonan parton, kiu ne estos prenita for de ŝi.
Нэ кици екх трэбуни. Мария ж вытидэня кода, со фэдэр, и када латар на залэлапэ.
