Ijob 13

1 Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Eis que tudo isto viram os meus olhos, e os meus ouvidos o ouviram e entenderam.

2 Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Como vós o sabeis, o sei eu também; não vos sou inferior.

3 Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Mas eu falarei ao Todo-poderoso, e quero defender-me para com Deus.

4 Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Vós porém sois inventores de mentiras, e vós todos médicos que não valem nada.

5 Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Oxalá vos calasseis de todo! que isso seria a vossa sabedoria.

6 Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Ouvi agora a minha defesa, e escutai os argumentos dos meus lábios.

7 Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Porventura por Deus falareis perversidade? e por ele falareis engano?

8 Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Ou fareis aceitação da sua pessoa? ou contendereis por Deus?

9 Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Ser-vos-ia bom, se ele vos esquadrinhasse? ou zombareis dele, como se zomba de algum homem?

10 Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

Certamente vos repreenderá, se em oculto fizerdes aceitação de pessoas.

11 Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Porventura não vos espantará a sua alteza? e não cairá sobre vós o seu temor?

12 Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

As vossas memórias são como a cinza: as vossas alturas como alturas de lodo.

13 Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Calai-vos perante mim, e falarei eu, e que fique aliviado algum tanto.

14 Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

Por que razão tomo eu a minha carne com os meus dentes, e ponho a minha vida na minha mão?

15 Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

Ainda que me matasse, nele esperarei; contudo os meus caminhos defenderei diante dele.

16 Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Também ele será a salvação minha: porém o hipócrita não virá perante o seu rosto

17 Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Ouvi com atenção as minhas razões, e com os vossos ouvidos a minha declaração.

18 Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Eis que já tenho ordenado a minha causa, e sei que serei achado justo.

19 Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Quem é o que contenderá comigo? se eu agora me calasse, daria o espírito.

20 Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Duas coisas somente não faças para comigo; então me não esconderei do teu rosto:

21 Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Desvia a tua mão para longe, de sobre mim, e não me espante o teu terror.

22 Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Chama, pois, e eu responderei; ou eu falarei, e tu responde-me.

23 Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Quantas culpas e pecados tenho eu? notifica-me a minha transgressão e o meu pecado.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Porque escondes o teu rosto, e me tens por teu inimigo?

25 Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Porventura quebrantarás a folha arrebatada do vento? e perseguirás o restolho seco?

26 Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

Porque escreves contra mim amarguras e me fazes herdar as culpas da minha mocidade?

27 Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

Também pões no tronco os meus pés, e observas todos os meus caminhos, e marcas as solas dos meus pés.

28 Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

Envelhecendo-se entretanto ele com a podridão, e como o vestido, ao qual roi a traça.