Ijob 12
1 Kaj Ijob respondis kaj diris:
Então Job respondeu, e disse:
2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
Na verdade, que só vós sois o povo, e convosco morrerá a sabedoria.
3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
Também eu tenho um coração como vós, e não vos sou inferior: e quem não sabe tais coisas como estas?
4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
Eu sou irrisão aos meus amigos; eu, que invoco a Deus, e ele me responde; o justo e o reto servem de irrisão.
5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
Tocha desprezível é na opinião do que está descançado, aquele que está pronto a tropeçar com os pés.
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
As tendas dos assoladores tem descanço, e os que provocam a Deus estão seguros; nas suas mãos Deus lhes põe tudo.
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
Mas, pergunta agora às bestas, e cada uma delas to ensinará: e às aves dos céus, e elas to farão saber;
8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
Ou fala com a terra, e ela to ensinará: até os peixes do mar to contarão.
9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
Quem não entende por todas estas coisas que a mão do Senhor faz isto?
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
Em cuja mão está a alma de tudo quanto vive, e o espírito de toda a carne humana.
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
Porventura o ouvido não provará as palavras, como o paladar gosta as comidas?
12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
Com os idosos está a sabedoria, e na longura de dias o entendimento.
13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
Com ele está a sabedoria e a força: conselho e entendimento tem.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
Eis que ele derriba, e não se reedificará: encerra o homem, e não se lhe abrirá.
15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
Eis que ele retém as águas, e se secam; e as larga, e transtornam a terra.
16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
Com ele está a força e a sabedoria: seu é o errante e o que o faz errar.
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
Aos conselheiros leva despojados, e aos juízes faz desvairar.
18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
Solta a atadura dos reis, e ata o cinto aos seus lombos.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
Aos príncipes leva despojados, aos poderosos transtorna.
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
Aos acreditados tira a fala, e toma o entendimento aos velhos.
21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
Derrama desprezo sobre os príncipes, e afrouxa o cinto dos violentos.
22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
As profundezas das trevas manifesta, e a sombra da morte traz à luz.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
Multiplica as gentes e as faz perecer; espalha as gentes, e as guia.
24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
Tira o coração aos chefes das gentes da terra, e os faz vaguear pelos desertos, sem caminho.
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
Nas trevas andam às apalpadelas, sem terem luz, e os faz desatinar como ébrios.
