1 Petro 2

1 Formetinte do ĉian malbonon kaj ĉian trompon kaj hipokritecon kaj enviojn kaj ĉiajn kalumniojn,

സർവ്വാൻ ദ്വേഷാൻ സർവ്വാംശ്ച ഛലാൻ കാപട്യാനീർഷ്യാഃ സമസ്തഗ്ലാനികഥാശ്ച ദൂരീകൃത്യ

2 kiel ĵusnaskitaj suĉinfanoj, sopiru al la spirita lakto pura, por ke vi per tio kresku en savon,

യുഷ്മാഭിഃ പരിത്രാണായ വൃദ്ധിപ്രാപ്ത്യർഥം നവജാതശിശുഭിരിവ പ്രകൃതം വാഗ്ദുഗ്ധം പിപാസ്യതാം|

3 se vi gustumis, ke la Sinjoro estas bona;

യതഃ പ്രഭു ർമധുര ഏതസ്യാസ്വാദം യൂയം പ്രാപ്തവന്തഃ|

4 al kiu alvenante, kvazaŭ al ŝtono vivanta, de homoj rifuzita, sed ĉe Dio elektita, honorinda,

അപരം മാനുഷൈരവജ്ഞാതസ്യ കിന്ത്വീശ്വരേണാഭിരുചിതസ്യ ബഹുമൂല്യസ്യ ജീവത്പ്രസ്തരസ്യേവ തസ്യ പ്രഭോഃ സന്നിധിമ് ആഗതാ

5 vi ankaŭ, kiel ŝtonoj vivantaj, konstruiĝas domo spirita, sankta pastraro, por oferi spiritajn oferojn, akcepteblajn de Dio per Jesuo Kristo.

യൂയമപി ജീവത്പ്രസ്തരാ ഇവ നിചീയമാനാ ആത്മികമന്ദിരം ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ ചേശ്വരതോഷകാണാമ് ആത്മികബലീനാം ദാനാർഥം പവിത്രോ യാജകവർഗോ ഭവഥ|

6 Ĉar estas enhavate en skribo: Jen Mi kuŝigas en Cion bazangulan ŝtonon, elektitan, valoregan; Kaj kiu lin fidas, tiu ne estos hontigita.

യതഃ ശാസ്ത്രേ ലിഖിതമാസ്തേ, യഥാ, പശ്യ പാഷാണ ഏകോ ഽസ്തി സീയോനി സ്ഥാപിതോ മയാ| മുഖ്യകോണസ്യ യോഗ്യഃ സ വൃതശ്ചാതീവ മൂല്യവാൻ| യോ ജനോ വിശ്വസേത് തസ്മിൻ സ ലജ്ജാം ന ഗമിഷ്യതി|

7 Por vi do, la fidantoj, estas la valoregeco; sed por nefidantoj: Ŝtono, kiun malŝatis la konstruantoj, Fariĝis ŝtono bazangula;

വിശ്വാസിനാം യുഷ്മാകമേവ സമീപേ സ മൂല്യവാൻ ഭവതി കിന്ത്വവിശ്വാസിനാം കൃതേ നിചേതൃഭിരവജ്ഞാതഃ സ പാഷാണഃ കോണസ്യ ഭിത്തിമൂലം ഭൂത്വാ ബാധാജനകഃ പാഷാണഃ സ്ഖലനകാരകശ്ച ശൈലോ ജാതഃ|

8 kaj: Ŝtono de falpuŝiĝo kaj roko de alfrapiĝo; ili falpuŝiĝas pro la vorto, malobeante, por kio ankaŭ ili estas difinitaj.

തേ ചാവിശ്വാസാദ് വാക്യേന സ്ഖലന്തി സ്ഖലനേ ച നിയുക്താഃ സന്തി|

9 Sed vi estas raso elektita, pastraro reĝa, nacio sankta, popolo Diposedata, por ke vi proklamu la gloron de Tiu, kiu vokis vin el mallumo en Sian lumon mirindan;

കിന്തു യൂയം യേനാന്ധകാരമധ്യാത് സ്വകീയാശ്ചര്യ്യദീപ്തിമധ്യമ് ആഹൂതാസ്തസ്യ ഗുണാൻ പ്രകാശയിതുമ് അഭിരുചിതോ വംശോ രാജകീയോ യാജകവർഗഃ പവിത്രാ ജാതിരധികർത്തവ്യാഃ പ്രജാശ്ച ജാതാഃ|

10 kiuj iam estis ne-popolo, sed nun estas popolo de Dio; antaŭe nekompatitoj, sed nun kompatitoj.

പൂർവ്വം യൂയം തസ്യ പ്രജാ നാഭവത കിന്ത്വിദാനീമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രജാ ആധ്വേ| പൂർവ്വമ് അനനുകമ്പിതാ അഭവത കിന്ത്വിദാനീമ് അനുകമ്പിതാ ആധ്വേ|

11 Amataj, mi petegas vin kiel fremdulojn kaj migrantojn, detenu vin de karnaj voluptoj, kiuj militadas kontraŭ la animo;

ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയം പ്രവാസിനോ വിദേശിനശ്ച ലോകാ ഇവ മനസഃ പ്രാതികൂല്യേന യോധിഭ്യഃ ശാരീരികസുഖാഭിലാഷേഭ്യോ നിവർത്തധ്വമ് ഇത്യഹം വിനയേ|

12 kondutante dece ĉe la nacianoj, por ke, kvankam ili kalumnias vin kiel malbonagulojn, tamen, vidante viajn bonfarojn, ili gloru Dion en la tago de vizitado.

ദേവപൂജകാനാം മധ്യേ യുഷ്മാകമ് ആചാര ഏവമ് ഉത്തമോ ഭവതു യഥാ തേ യുഷ്മാൻ ദുഷ്കർമ്മകാരിലോകാനിവ പുന ർന നിന്ദന്തഃ കൃപാദൃഷ്ടിദിനേ സ്വചക്ഷുർഗോചരീയസത്ക്രിയാഭ്യ ഈശ്വരസ്യ പ്രശംസാം കുര്യ്യുഃ|

13 Submetu vin al ĉiu homa institucio pro la Sinjoro; ĉu al la reĝo, la superreganto;

തതോ ഹേതോ ര്യൂയം പ്രഭോരനുരോധാത് മാനവസൃഷ്ടാനാം കർതൃത്വപദാനാം വശീഭവത വിശേഷതോ ഭൂപാലസ്യ യതഃ സ ശ്രേഷ്ഠഃ,

14 ĉu al regantoj, kiel liaj senditoj por venĝo al malbonaguloj kaj por laŭdo al bonaguloj.

ദേശാധ്യക്ഷാണാഞ്ച യതസ്തേ ദുഷ്കർമ്മകാരിണാം ദണ്ഡദാനാർഥം സത്കർമ്മകാരിണാം പ്രശംസാർഥഞ്ച തേന പ്രേരിതാഃ|

15 Ĉar la volo de Dio estas, ke bonfarante, vi silentigu la nesciadon de homoj malsaĝaj;

ഇത്ഥം നിർബ്ബോധമാനുഷാണാമ് അജ്ഞാനത്വം യത് സദാചാരിഭി ര്യുഷ്മാഭി ർനിരുത്തരീക്രിയതേ തദ് ഈശ്വരസ്യാഭിമതം|

16 kiel liberaj, kaj ne farantaj el via libereco kovrilon de malico, sed kiel servistoj de Dio.

യൂയം സ്വാധീനാ ഇവാചരത തഥാപി ദുഷ്ടതായാ വേഷസ്വരൂപാം സ്വാധീനതാം ധാരയന്ത ഇവ നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ ദാസാ ഇവ|

17 Ĉiujn honoru. La frataron amu. Dion timu. La reĝon honoru.

സർവ്വാൻ സമാദ്രിയധ്വം ഭ്രാതൃവർഗേ പ്രീയധ്വമ് ഈശ്വരാദ് ബിഭീത ഭൂപാലം സമ്മന്യധ്വം|

18 Servantoj, submetu vin al viaj sinjoroj kun ĉia timo; ne sole al la bonaj kaj malseveraj, sed ankaŭ al la malbonhumoraj.

ഹേ ദാസാഃ യൂയം സമ്പൂർണാദരേണ പ്രഭൂനാം വശ്യാ ഭവത കേവലം ഭദ്രാണാം ദയാലൂനാഞ്ച നഹി കിന്ത്വനൃജൂനാമപി|

19 Ĉar tio estas laŭdinda, se pro konscienco al Dio oni elportas malĝojon, suferante maljuste.

യതോ ഽന്യായേന ദുഃഖഭോഗകാല ഈശ്വരചിന്തയാ യത് ക്ലേശസഹനം തദേവ പ്രിയം|

20 Ĉar kia honoro estas, se, pekante kaj sekve batate, vi tion pacience elportas? sed se, bonfarante kaj sekve suferante, vi tion pacience elportas, tio estas laŭdinda antaŭ Dio.

പാപം കൃത്വാ യുഷ്മാകം ചപേടാഘാതസഹനേന കാ പ്രശംസാ? കിന്തു സദാചാരം കൃത്വാ യുഷ്മാകം യദ് ദുഃഖസഹനം തദേവേശ്വരസ്യ പ്രിയം|

21 Ĉar al ĉi tio vi estas vokitaj; pro tio, ke Kristo ankaŭ suferis pro vi, postlasante por vi ekzemplon, por ke vi sekvu liajn postesignojn;

തദർഥമേവ യൂയമ് ആഹൂതാ യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഽപി യുഷ്മന്നിമിത്തം ദുഃഖം ഭുക്ത്വാ യൂയം യത് തസ്യ പദചിഹ്നൈ ർവ്രജേത തദർഥം ദൃഷ്ടാന്തമേകം ദർശിതവാൻ|

22 pekon li ne faris, kaj trompo ne troviĝis en lia buŝo;

സ കിമപി പാപം ന കൃതവാൻ തസ്യ വദനേ കാപി ഛലസ്യ കഥാ നാസീത്|

23 insultate, li ne insultis responde; suferante, li ne minacis, sed submetis sin al la juste juĝanta;

നിന്ദിതോ ഽപി സൻ സ പ്രതിനിന്ദാം ന കൃതവാൻ ദുഃഖം സഹമാനോ ഽപി ന ഭർത്സിതവാൻ കിന്തു യഥാർഥവിചാരയിതുഃ സമീപേ സ്വം സമർപിതവാൻ|

24 li mem portis niajn pekojn en sia korpo sur la lignaĵo, por ke ni, malvivigite koncerne pekojn, vivu por justeco; per lia vundo vi resaniĝis.

വയം യത് പാപേഭ്യോ നിവൃത്യ ധർമ്മാർഥം ജീവാമസ്തദർഥം സ സ്വശരീരേണാസ്മാകം പാപാനി ക്രുശ ഊഢവാൻ തസ്യ പ്രഹാരൈ ര്യൂയം സ്വസ്ഥാ അഭവത|

25 Ĉar vi estis kiel ŝafoj erarvagantaj; sed nun vi returne venis al la Paŝtisto kaj Episkopo de viaj animoj.

യതഃ പൂർവ്വം യൂയം ഭ്രമണകാരിമേഷാ ഇവാധ്വം കിന്ത്വധുനാ യുഷ്മാകമ് ആത്മനാം പാലകസ്യാധ്യക്ഷസ്യ ച സമീപം പ്രത്യാവർത്തിതാഃ|