Job 30
1 “But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I considered unworthy to put with my sheep dogs.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Of what use is the strength of their hands to me, men in whom ripe age has perished?
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 They are gaunt from lack and famine. They gnaw the dry ground, in the gloom of waste and desolation.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 They pluck salt herbs by the bushes. The roots of the broom tree are their food.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 They are driven out from among men. They cry after them as after a thief,
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 so that they live in frightful valleys, and in holes of the earth and of the rocks.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 They bray among the bushes. They are gathered together under the nettles.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 They are children of fools, yes, children of wicked men. They were flogged out of the land.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 “Now I have become their song. Yes, I am a byword to them.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 They abhor me, they stand aloof from me, and don’t hesitate to spit in my face.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 For he has untied his cord, and afflicted me; and they have thrown off restraint before me.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 On my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet. They cast their ways of destruction up against me.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 They mar my path. They promote my destruction without anyone’s help.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 As through a wide breach they come. They roll themselves in amid the ruin.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Terrors have turned on me. They chase my honor as the wind. My welfare has passed away as a cloud.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 “Now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold of me.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 My garment is disfigured by great force. It binds me about as the collar of my tunic.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 He has cast me into the mire. I have become like dust and ashes.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 I cry to you, and you do not answer me. I stand up, and you gaze at me.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 You have turned to be cruel to me. With the might of your hand you persecute me.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 You lift me up to the wind, and drive me with it. You dissolve me in the storm.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all living.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 “However doesn’t one stretch out a hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Didn’t I weep for him who was in trouble? Wasn’t my soul grieved for the needy?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 When I looked for good, then evil came. When I waited for light, darkness came.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 My heart is troubled, and doesn’t rest. Days of affliction have come on me.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 My skin grows black and peels from me. My bones are burned with heat.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
