Psalms 95

1 Oh come, let’s sing to the LORD. Let’s shout aloud to the rock of our salvation!

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Let’s come before his presence with thanksgiving. Let’s extol him with songs!

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 For the LORD is a great God, a great King above all gods.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 In his hand are the deep places of the earth. The heights of the mountains are also his.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 The sea is his, and he made it. His hands formed the dry land.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Oh come, let’s worship and bow down. Let’s kneel before the LORD, our Maker,

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 for he is our God. We are the people of his pasture, and the sheep in his care. Today, oh that you would hear his voice!

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 Don’t harden your heart, as at Meribah, as in the day of Massah in the wilderness,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 when your fathers tempted me, tested me, and saw my work.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Forty long years I was grieved with that generation, and said, “They are a people who err in their heart. They have not known my ways.”

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 Therefore I swore in my wrath, “They won’t enter into my rest.”

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»