Psalms 78
1 A contemplation by Asaph. Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth.
Asaf'ın Maskili Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
2 I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old,
Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,
3 which we have heard and known, and our fathers have told us.
Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.
4 We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of the LORD, his strength, and his wondrous deeds that he has done.
Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.
5 For he established a covenant in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;
RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.
6 that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children,
Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
7 that they might set their hope in God, and not forget God’s deeds, but keep his commandments,
Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;
8 and might not be as their fathers— a stubborn and rebellious generation, a generation that didn’t make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.
Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
9 The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.
Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.
10 They didn’t keep God’s covenant, and refused to walk by his Torah.
Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
11 They forgot his doings, his wondrous deeds that he had shown them.
Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.
12 He did marvellous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.
Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
13 He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap.
Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
14 In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire.
Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
15 He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.
Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.
16 He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.
17 Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.
Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.
18 They tempted God in their heart by asking food according to their desire.
Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.
19 Yes, they spoke against God. They said, “Can God prepare a table in the wilderness?
“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.
20 Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide meat for his people?”
“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”
21 Therefore the LORD heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel,
RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;
22 because they didn’t believe in God, and didn’t trust in his salvation [yeshuat].
Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
23 Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven.
Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;
24 He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky.
Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.
25 Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.
Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
26 He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind.
Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
27 He also rained meat on them as the dust, winged birds as the sand of the seas.
Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;
28 He let them fall in the middle of their camp, around their habitations.
Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
29 So they ate, and were well filled. He gave them their own desire.
Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
30 They didn’t turn from their cravings. Their food was yet in their mouths,
Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,
31 when the anger of God went up against them, killed some of their strongest, and struck down the young men of Israel.
Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
32 For all this they still sinned, and didn’t believe in his wondrous works.
Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.
33 Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.
Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
34 When he killed them, then they enquired after him. They returned and sought God earnestly.
Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
35 They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.
Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
36 But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
37 For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.
O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
38 But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn’t stir up all his wrath.
Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
39 He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn’t come again.
Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
40 How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!
Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!
41 They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.
Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.
42 They didn’t remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary;
Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
43 how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,
Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
44 he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.
Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
45 He sent amongst them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
46 He also gave their increase to the caterpillar, and their labour to the locust.
Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
47 He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost.
Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
48 He also gave over their livestock to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
49 He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil.
Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
50 He made a path for his anger. He didn’t spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence,
Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
51 and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.
Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
52 But he led out his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
53 He led them safely, so that they weren’t afraid, but the sea overwhelmed their enemies.
Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
54 He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken.
Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
55 He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.
56 Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn’t keep his testimonies,
Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.
57 but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were twisted like a deceitful bow.
Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
58 For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images.
Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.
59 When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel,
Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.
60 so that he abandoned the tent of Shiloh, the tent which he placed amongst men,
İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.
61 and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary’s hand.
Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.
62 He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.
Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.
63 Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song.
Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
64 Their priests fell by the sword, and their widows couldn’t weep.
Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.
65 Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine.
O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
66 He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.
Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.
67 Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn’t choose the tribe of Ephraim,
Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;
68 But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved.
Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.
69 He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.
Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
70 He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds;
Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.
71 from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance.
Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
72 So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skilfulness of his hands.
Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.
