Revelation 18
1 After these things, I saw another angel coming down out of the sky, having great authority. The earth was illuminated with his glory.
ตทนนฺตรํ สฺวรฺคาทฺ อวโรหนฺ อปร เอโก ทูโต มยา ทฺฤษฺฏ: ส มหาปรากฺรมวิศิษฺฏสฺตสฺย เตชสา จ ปฺฤถิวี ทีปฺตาฯ
2 He cried with a mighty voice, saying, “Fallen, fallen is Babylon the great, and she has become a habitation of demons, a prison of every unclean spirit, and a prison of every unclean and hated bird!
ส พลวตา สฺวเรณ วาจมิมามฺ อโฆษยตฺ ปติตา ปติตา มหาพาพิลฺ, สา ภูตานำ วสติ: สรฺเวฺวษามฺ อศุจฺยาตฺมนำ การา สรฺเวฺวษามฺ อศุจีนำ ฆฺฤณฺยานาญฺจ ปกฺษิณำ ปิญฺชรศฺจาภวตฺฯ
3 For all the nations have drunk of the wine of the wrath of her sexual immorality, the kings of the earth committed sexual immorality with her, and the merchants of the earth grew rich from the abundance of her luxury.”
ยต: สรฺวฺวชาตียาสฺตสฺยา วฺยภิจารชาตำ โกปมทิรำ ปีตวนฺต: ปฺฤถิวฺยา ราชานศฺจ ตยา สห วฺยภิจารํ กฺฤตวนฺต: ปฺฤถิวฺยา วณิชศฺจ ตสฺยา: สุขโภคพาหุลฺยาทฺ ธนาฒฺยตำ คตวนฺต: ฯ
4 I heard another voice from heaven, saying, “Come out of her, my people, that you have no participation in her sins, and that you don’t receive of her plagues,
ตต: ปรํ สฺวรฺคาตฺ มยาปร เอษ รว: ศฺรุต: , เห มม ปฺรชา: , ยูยํ ยตฺ ตสฺยา: ปาปานามฺ อํศิโน น ภวต ตสฺยา ทณฺไฑศฺจ ทณฺฑยุกฺตา น ภวต ตทรฺถํ ตโต นิรฺคจฺฉตฯ
5 for her sins have reached to the sky, and God has remembered her iniquities.
ยตสฺตสฺยา: ปาปานิ คคนสฺปรฺศานฺยภวนฺ ตสฺยา อธรฺมฺมกฺริยาศฺเจศฺวเรณ สํสฺมฺฤตา: ฯ
6 Return to her just as she returned, and repay her double as she did, and according to her works. In the cup which she mixed, mix to her double.
ปรานฺ ปฺรติ ตยา ยทฺวทฺ วฺยวหฺฤตํ ตทฺวตฺ ตำ ปฺรติ วฺยวหรต, ตสฺยา: กรฺมฺมณำ ทฺวิคุณผลานิ ตไสฺย ทตฺต, ยสฺมินฺ กํเส สา ปรานฺ มทฺยมฺ อปายยตฺ ตเมว ตสฺยา: ปานารฺถํ ทฺวิคุณมเทฺยน ปูรยตฯ
7 However much she glorified herself and grew wanton, so much give her of torment and mourning. For she says in her heart, ‘I sit a queen, and am no widow, and will in no way see mourning.’
ตยา ยาตฺมศฺลาฆา ยศฺจ สุขโภค: กฺฤตสฺตโย รฺทฺวิคุเณา ยาตนาโศเกา ตไสฺย ทตฺต, ยต: สา สฺวกียานฺต: กรเณ วทติ, ราชฺญีวทฺ อุปวิษฺฏาหํ นานาถา น จ โศกวิตฺฯ
8 Therefore in one day her plagues will come: death, mourning, and famine; and she will be utterly burned with fire, for the Lord God who has judged her is strong.
ตสฺมาทฺ ทิวส เอกสฺมินฺ มารีทุรฺภิกฺษโศจไน: , สา สมาโปฺลษฺยเต นารี ธฺยกฺษฺยเต วหฺนินา จ สา; ยทฺ วิจาราธิปสฺตสฺยา พลวานฺ ปฺรภุรีศฺวร: ,
9 The kings of the earth who committed sexual immorality and lived wantonly with her will weep and wail over her, when they look at the smoke of her burning,
วฺยภิจารสฺตยา สารฺทฺธํ สุขโภคศฺจ ไย: กฺฤต: , เต สรฺวฺว เอว ราชานสฺตทฺทาหธูมทรฺศนาตฺ, ปฺรโรทิษฺยนฺติ วกฺษำสิ จาหนิษฺยนฺติ พาหุภิ: ฯ
10 standing far away for the fear of her torment, saying, ‘Woe, woe, the great city, Babylon, the strong city! For your judgment has come in one hour.’
ตสฺยาไสฺต รฺยาตนาภีเต รฺทูเร สฺถิเตฺวทมุจฺยเต, หา หา พาพิลฺ มหาสฺถาน หา ปฺรภาวานฺวิเต ปุริ, เอกสฺมินฺ อาคตา ทณฺเฑ วิจาราชฺญา ตฺวทียกาฯ
11 The merchants of the earth weep and mourn over her, for no one buys their merchandise any more:
เมทินฺยา วณิชศฺจ ตสฺยา: กฺฤเต รุทนฺติ โศจนฺติ จ ยตเสฺตษำ ปณฺยทฺรวฺยาณิ เกนาปิ น กฺรียนฺเตฯ
12 merchandise of gold, silver, precious stones, pearls, fine linen, purple, silk, scarlet, all expensive wood, every vessel of ivory, every vessel made of most precious wood, and of brass, and iron, and marble;
ผลต: สุวรฺณเราปฺยมณิมุกฺตา: สูกฺษฺมวสฺตฺราณิ กฺฤษฺณโลหิตวาสำสิ ปฏฺฏวสฺตฺราณิ สินฺทูรวรฺณวาสำสิ จนฺทนาทิกาษฺฐานิ คชทนฺเตน มหารฺฆกาษฺเฐน ปิตฺตลเลาหาภฺยำ มรฺมฺมรปฺรสฺตเรณ วา นิรฺมฺมิตานิ สรฺวฺววิธปาตฺราณิ
13 and cinnamon, incense, perfume, frankincense, wine, olive oil, fine flour, wheat, cattle, sheep, horses, chariots, and people’s bodies and souls.
ตฺวเคลา ธูป: สุคนฺธิทฺรวฺยํ คนฺธรโส ทฺรากฺษารสไสฺตลํ ศสฺยจูรฺณํ โคธูโม คาโว เมษา อศฺวา รถา ทาเสยา มนุษฺยปฺราณาศฺไจตานิ ปณฺยทฺรวฺยาณิ เกนาปิ น กฺรียนฺเตฯ
14 The fruits which your soul lusted after have been lost to you. All things that were dainty and sumptuous have perished from you, and you will find them no more at all.
ตว มโน'ภิลาษสฺย ผลานำ สมโย คต: , ตฺวตฺโต ทูรีกฺฤตํ ยทฺยตฺ โศภนํ ภูษณํ ตว, กทาจน ตทุทฺเทโศ น ปุน รฺลปฺสฺยเต ตฺวยาฯ
15 The merchants of these things, who were made rich by her, will stand far away for the fear of her torment, weeping and mourning,
ตทฺวิเกฺรตาโร เย วณิชสฺตยา ธนิโน ชาตาเสฺต ตสฺยา ยาตนายา ภยาทฺ ทูเร ติษฺฐนโต โรทิษฺยนฺติ โศจนฺตศฺเจทํ คทิษฺยนฺติ
16 saying, ‘Woe, woe, the great city, she who was dressed in fine linen, purple, and scarlet, and decked with gold and precious stones and pearls!
หา หา มหาปุริ, ตฺวํ สูกฺษฺมวสฺไตฺร: กฺฤษฺณโลหิตวสฺไตฺร: สินฺทูรวรฺณวาโสภิศฺจาจฺฉาทิตา สฺวรฺณมณิมุกฺตาภิรลงฺกฺฤตา จาสี: ,
17 For in an hour such great riches are made desolate.’ Every ship master, and everyone who sails anywhere, and mariners, and as many as gain their living by sea, stood far away,
กินฺเตฺวกสฺมินฺ ทณฺเฑ สา มหาสมฺปทฺ ลุปฺตาฯ อปรํ โปตานำ กรฺณธารา: สมูหโลกา นาวิกา: สมุทฺรวฺยวสายินศฺจ สรฺเวฺว
18 and cried out as they looked at the smoke of her burning, saying, ‘What is like the great city?’
ทูเร ติษฺฐนฺตสฺตสฺยา ทาหสฺย ธูมํ นิรีกฺษมาณา อุจฺไจ: สฺวเรณ วทนฺติ ตสฺยา มหานครฺยฺยา: กึ ตุลฺยํ?
19 They cast dust on their heads, and cried, weeping and mourning, saying, ‘Woe, woe, the great city, in which all who had their ships in the sea were made rich by reason of her great wealth!’ For she is made desolate in one hour.
อปรํ สฺวศิร: สุ มฺฤตฺติกำ นิกฺษิปฺย เต รุทนฺต: โศจนฺตศฺโจจฺไจ: สฺวเรเณทํ วทนฺติ หา หา ยสฺยา มหาปุรฺยฺยา พาหุลฺยธนการณาตฺ, สมฺปตฺติ: สญฺจิตา สรฺไวฺว: สามุทฺรโปตนายไก: , เอกสฺมินฺเนว ทณฺเฑ สา สมฺปูรฺโณจฺฉินฺนตำ คตาฯ
20 “Rejoice over her, O heaven, you saints, apostles, and prophets, for God has judged your judgment on her.”
เห สฺวรฺควาสิน: สรฺเวฺว ปวิตฺรา: เปฺรริตาศฺจ เหฯ เห ภาวิวาทิโน ยูยํ กฺฤเต ตสฺยา: ปฺรหรฺษตฯ ยุษฺมากํ ยตฺ ตยา สารฺทฺธํ โย วิวาท: ปุราภวตฺฯ ทณฺฑํ สมุจิตํ ตสฺย ตไสฺย วฺยตรทีศฺวร: ๚
21 A mighty angel took up a stone like a great millstone and cast it into the sea, saying, “Thus with violence will Babylon, the great city, be thrown down, and will be found no more at all.
อนนฺตรมฺ เอโก พลวานฺ ทูโต พฺฤหตฺเปษณีปฺรสฺตรตุลฺยํ ปาษาณเมกํ คฺฤหีตฺวา สมุเทฺร นิกฺษิปฺย กถิตวานฺ, อีทฺฤคฺพลปฺรกาเศน พาพิลฺ มหานครี นิปาตยิษฺยเต ตตสฺตสฺยา อุทฺเทศ: ปุน รฺน ลปฺสฺยเตฯ
22 The voice of harpists, minstrels, flute players, and trumpeters will be heard no more at all in you. No craftsman of whatever craft will be found any more at all in you. The sound of a mill will be heard no more at all in you.
วลฺลกีวาทินำ ศพฺทํ ปุน รฺน โศฺรษฺยเต ตฺวยิฯ คาถากานาญฺจ ศพฺโท วา วํศีตูรฺยฺยาทิวาทินำฯ ศิลฺปกรฺมฺมกร: โก 'ปิ ปุน รฺน ทฺรกฺษฺยเต ตฺวยิฯ เปษณีปฺรสฺตรธฺวาน: ปุน รฺน โศฺรษฺยเต ตฺวยิฯ
23 The light of a lamp will shine no more at all in you. The voice of the bridegroom and of the bride will be heard no more at all in you, for your merchants were the princes of the earth; for with your sorcery all the nations were deceived.
ทีปสฺยาปิ ปฺรภา ตทฺวตฺ ปุน รฺน ทฺรกฺษฺยเต ตฺวยิฯ น กนฺยาวรโย: ศพฺท: ปุน: สํโศฺรษฺยเต ตฺวยิฯ ยสฺมานฺมุขฺยา: ปฺฤถิวฺยา เย วณิชเสฺต'ภวนฺ ตวฯ ยสฺมาจฺจ ชาตย: สรฺวฺวา โมหิตาสฺตว มายยาฯ
24 In her was found the blood of prophets and of saints, and of all who have been slain on the earth.”
ภาวิวาทิปวิตฺราณำ ยาวนฺตศฺจ หตา ภุวิฯ สรฺเวฺวษำ โศณิตํ เตษำ ปฺราปฺตํ สรฺวฺวํ ตวานฺตเร๚
