Psalms 106
1 Praise ye the LORD. O give thanks to the LORD; for he is good: for his mercy endureth for ever.
Һәмдусана! Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити.
2 Who can utter the mighty acts of the LORD? who can show forth all his praise?
Пәрвәрдигарниң қудрәтлик қилғанлирини ким сөзләп берәләйду? Униң бар шан-шөһритини ким җакалап берәләйду?
3 Blessed are they that keep judgment, and he that doeth righteousness at all times.
Бәхитликтур адаләтни тутқан, Дайим һәққанийлиқни жүргүзгән киши!
4 Remember me, O LORD, with the favour that thou bearest to thy people: O visit me with thy salvation;
Хәлқиңгә болған һиммитиң билән мени әслигәйсән, и Пәрвәрдигар; Ниҗатлиғиң билән йенимға келип хәвәр алғин!
5 That I may see the good of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thy inheritance.
Шуниң билән, Сән таллиғанлириңниң бәрикитини көрәй, Өз елиңниң шатлиғи билән шат болай, Өз мирасиң [болған хәлқиң] билән пәхирлинип, яйрап жүрәй!
6 We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
Биз ата-бовилиримиз қатарида гуна өткүздуқ, Қәбиһлик қилдуқ, яманлиқ әйлидуқ.
7 Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but provoked him at the sea, even at the Red sea.
Мисирда турған ата-бовилиримиз мөҗизилириңни нәзиригә алмай, Көп меһриванлиқлириңни есигә алмиди; Бәлки деңизда, Қизил Деңиз бойида исян көтәрди.
8 Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
Бирақ У қудритимни намайән қилай дәп, Өз нами үчүн уларни қутқузди.
9 He rebuked the Red sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through the wilderness.
Униң Қизил Деңизға тәнбиһ бериши билән, У қупқуруқ болди; Худди қағҗирақ чөллүктин йетәкләп маңғандәк, У уларни деңиз тәглиридин [қуруқ] өткүзди.
10 And he saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
Уларни өч көргәнләрниң қолидин һөрлүккә чиқарди, Уларға һәмҗәмәт болуп дүшмән чаңгилидин қутқузди.
11 And the waters covered their enemies: there was not one of them left.
Явларни сулар басти, Уларниң һеч бирси сақ қалмиди.
12 Then they believed his words; they sang his praise.
Шундила улар Униң сөзлиригә ишәш қилди; Улар Уни күйлиди.
13 They soon forgot his works; they waited not for his counsel:
Улар Униң қилғанлирини шунчә тез унтуди, Несиһәтини күтмиди;
14 But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
Бәлки далада ач көзлүккә баладәк берилди, Чөл-баяванда Тәңрини синиди.
15 And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
Шуңа У сориғинини уларға бәрди, Бирақ җүдәткүчи бир кесәлни җанлириға тәккүзди.
16 They envied Moses also in the camp, and Aaron the saint of the LORD.
Улар баргаһда Мусаға һәсәт қилди, Худаниң муқәддәс бәндиси Һарунниму көрәлмиди.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
Йәр ечилип Датанни жутувәтти, Абирамни адәмлири билән қапсивалди.
18 And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
Әгәшкүчилири арисида от йеқилди; Ялқун рәзилләрни көйдүривәтти.
19 They made a calf in Horeb, and worshipped the molten image.
Улар Һорәб теғида мозай бутни ясиди, Қуйма һәйкәлгә сәҗдә қилип,
20 Thus they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
Өзлириниң пәхир-шөһрити болғучиниң орниға, От-чөп йәйдиған өкүзниң сүритини алмаштурди.
21 They forgot God their saviour, who had done great things in Egypt;
Мисирда улуқ ишларни көрсәткән Ниҗаткари Тәңрини улар унтуди.
22 Wondrous works in the land of Ham, and terrible things by the Red sea.
Дәрвәқә, Һам диярида мөҗизиләр яратқан, Қизил Деңиз бойида қорқунучлуқ ишларни көрсәткән Худани [унтуди].
23 Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy them.
У уларни һалак қилимән дегән еди — Өз таллиғини Муса қәһрини яндуруш үчүн Униң алдида аричи болуп тик турмиған болса, — Дәрвәқә шундақ қилған болар еди.
24 Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word:
Улар йәнә гөзәл зиминни кәмситип рәт қилди, Униң вәдисигә ишәнмиди;
25 But murmured in their tents, and hearkened not to the voice of the LORD.
Бәлки чедирлирида қақшап жүрүп, Пәрвәрдигарниң авазиға қулақ салмиди.
26 Therefore he lifted up his hand against them, to overthrow them in the wilderness:
Шуңа У уларға қәсәм қилип қол көтирип: — Силәрни чөлдә жиқитип түгәштүримән —
27 To overthrow their seed also among the nations, and to scatter them in the lands.
Әвлатлириңларниму әлләр арисида жиқитип түгәштүрүп, Яқа жутлар ара тарқитиветимән» — деди.
28 They joined themselves also to Baalpeor, and ate the sacrifices of the dead.
Улар Баал-Пеор бутқа өзини етип чоқунуп, Өлүкләргә атиған қурбанлиқларни йеди.
29 Thus they provoked him to anger with their deeds: and the plague broke in upon them.
Улар қилмишлири билән Униң аччиғини кәлтүрди, Улар арисида ваба қозғалди;
30 Then stood up Phinehas, and executed judgment: and so the plague was stopped.
Финиһас турди-дә, һөкүм жүргүзди, Шуниң билән ваба тосулди;
31 And that was counted to him for righteousness to all generations for evermore.
Бу иш [Финиһасқа] һәққанийәт дәп һесапланди, Униң нәслигиму әвладидин әвладиғичә, әбәдий шундақ һесапланди.
32 They angered him also at the waters of strife, so that it went ill with Moses for their sakes:
Улар йәнә [Пәрвәрдигарни] мерибаһ сулири бойида ғәзәпкә кәлтүрди, Уларниң сәвәвидин Мусағиму зәрәр йәтти;
33 Because they provoked his spirit, so that he spoke unadvisedly with his lips.
Чүнки улар униң роһини териктүрди, Униң ләвлири бехәстиликтә гәп қилип салди.
34 They did not destroy the nations, concerning whom the LORD commanded them:
Улар Пәрвәрдигарниң әмригә хилаплиқ қилип, [Шу] йәрдики қовмларни йоқатмиди;
35 But were mingled among the heathen, and learned their works.
Бәлки ят әлләр билән арилишип, Уларниң қилиқлирини үгәнди;
36 And they served their idols: which were a snare to them.
Уларниң бутлириға чоқунди, Булар өзлиригә бир қапқан болуп чиқти;
37 Yea, they sacrificed their sons and their daughters to demons,
Чүнки улар өз оғул-қизлирини союп, җинларға қурбанлиққа беғишлиди.
38 And shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan: and the land was polluted with blood.
Шундақ қилип улар бегуна қанни, Йәни Қанаандики бутларға атап қурбанлиқ қилип, өз оғул-қизлириниң қенини төкти; Зимини қанға булғинип кәтти.
39 Thus were they defiled with their own works, and went astray with their own deeds.
Улар өз қилмишлири билән булғанди; Қилиқлири билән паһишә аялдәк бузулди.
40 Therefore was the wrath of the LORD kindled against his people, insomuch that he abhorred his own inheritance.
Шуңа Пәрвәрдигар Өз хәлқидин қаттиқ ғәзәпләнди, У Өз мирасидин йиргәнди;
41 And he gave them into the hand of the heathen; and they that hated them ruled over them.
Уларни ят әлләрниң қолиға бәрди, Уларға өчмәнләр улар үстидин һөкүмранлиқ қилди.
42 Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
Дүшмәнлири уларни әзди, Улар яв қоли астида егилип пүкүлди.
43 Many times did he deliver them; but they provoked him with their counsel, and were brought low for their iniquity.
Көп қетим [Пәрвәрдигар] уларни қутқузди; Бирақ улар болса, өз хаһишлири билән Униңға асийлиқ қилди, Улар өз қәбиһлиги билән пәс һалға чүшти.
44 Nevertheless he regarded their affliction, when he heard their cry:
Шундақтиму У уларниң налә-пәрядини аңлиғанда, Уларниң җәбир-җапалириға етивар бәрди;
45 And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
Һәм улар билән түзгән әһдисини әслиди, Зор меһри-шәпқити билән, ғәзивидин янди,
46 He made them also to be pitied by all those that carried them captives.
У уларни сүргүн қилғанларниң қәлбидә рәһим ойғатти.
47 Save us, O LORD our God, and gather us from among the heathen, to give thanks to thy holy name, and to triumph in thy praise.
Бизни қутқузғайсән, и Пәрвәрдигар Худайимиз! Муқәддәс намиңға тәшәккүр ейтишқа, Тәнтәнә қилип Сени мәдһийиләшкә, Бизни әлләр арисидин йениңға жиғивалғайсән!
48 Blessed be the LORD God of Israel from everlasting to everlasting: and let all the people say, Amen. Praise ye the LORD.
Исраилниң Худаси болған Пәрвәрдигарға, Әзәлдин та әбәткичә тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун! Пүткүл хәлиқ «Амин» десун! Һәмдусана!
