Psalms 105
1 O give thanks to the LORD; call upon his name: make known his deeds among the people.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing to him, sing psalms to him: talk ye of all his wondrous works.
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek the LORD.
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Seek the LORD, and his strength: seek his face evermore.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Remember his marvellous works that he hath done; his wonders, and the judgments of his mouth;
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 O ye seed of Abraham his servant, ye children of Jacob his chosen.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is the LORD our God: his judgments are in all the earth.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He hath remembered his covenant for ever, the word which he commanded to a thousand generations.
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 Which covenant he made with Abraham, and his oath to Isaac;
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 And confirmed the same to Jacob for a law, and to Israel for an everlasting covenant:
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 Saying, To thee will I give the land of Canaan, the lot of your inheritance:
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 When they were a few men in number; yea, very few, and strangers in it.
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 When they went from one nation to another, from one kingdom to another people;
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 He permitted no man to do them wrong: yea, he reproved kings for their sakes;
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 Saying, Touch not my anointed, and do my prophets no harm.
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 Moreover he called for a famine upon the land: he broke the whole staff of bread.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 He sent a man before them, even Joseph, who was sold for a servant:
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 Whose feet they hurt with fetters: he was laid in iron:
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 Until the time that his word came: the word of the LORD tried him.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent and loosed him; even the ruler of the people, and let him go free.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He made him lord of his house, and ruler of all his substance:
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 To bind his princes at his pleasure; and teach his elders wisdom.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 Israel also came into Egypt; and Jacob sojourned in the land of Ham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 And he increased his people greatly; and made them stronger than their enemies.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 He turned their heart to hate his people, to deal subtilly with his servants.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent Moses his servant; and Aaron whom he had chosen.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 They showed his signs among them, and wonders in the land of Ham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He turned their waters into blood, and slew their fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Their land brought forth frogs in abundance, in the chambers of their kings.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He spoke, and there came swarms of flies, and lice in all their land.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He gave them hail for rain, and flaming fire in their land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 He smote their vines also and their fig trees; and broke the trees of their land.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He spoke, and the locusts came, and caterpillers, and that without number,
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 And ate up all the herbs in their land, and devoured the fruit of their ground.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 He smote also all the firstborn in their land, the chief of all their strength.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 He brought them forth also with silver and gold: and there was not one feeble person among their tribes.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypt was glad when they departed: for the fear of them fell upon them.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread a cloud for a covering; and fire to give light in the night.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 The people asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of heaven.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He opened the rock, and the waters gushed out; they ran in the dry places like a river.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 For he remembered his holy promise, and Abraham his servant.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 And he brought forth his people with joy, and his chosen with gladness:
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 And gave them the lands of the heathen: and they inherited the labour of the people;
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 That they might observe his statutes, and keep his laws. Praise ye the LORD.
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
