Job 39
1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? or canst thou mark when the hinds do calve?
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 Canst thou number the months that they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Their young ones are become strong, they grow strong with grain; they go forth, and return not to them.
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 Who hath sent out the wild donkey free? or who hath loosed the bands of the wild donkey?
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 Wilt thou trust him, because his strength is great? or wilt thou leave thy labour to him?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather it into thy barn?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 Gavest thou the goodly wings to the peacocks? or wings and feathers to the ostrich?
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in the dust,
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 She is hardened against her young ones, as though they were not hers: her labour is in vain without fear;
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 Because God hath withheld wisdom from her, neither hath he imparted to her understanding.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 When she lifteth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils is terrible.
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: he goeth on to meet the armed men.
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 He mocketh at fear, and is not dismayed; neither turneth he back from the sword.
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that it is the sound of the trumpet.
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 Doth the hawk fly by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 From there she seeketh the prey, and her eyes behold afar off.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 Her young ones also suck up blood: and where the slain are, there is she.
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
